.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 1574/2023
17.05.2023. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jelice Bojanić Kerkez, predsednika veća, Vesne Stanković i Radoslave Mađarov, članova veća, u parnici tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Miroslava Popadić, advokat iz ..., protiv tužene Opštine Beočin, Opštinska uprava, koju zastupa Pravobranilaštvo Opštine Beočin, radi isplate, odlučujući o reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 5142/22 od 14.12.2022. godine, u sednici veća održanoj dana 17.05.2023. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužilje izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 5142/22 od 14.12.2022. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 5142/22 od 14.12.2022. godine, preinačena je presuda Osnovnog suda u Novom Sadu P1 2804/21 od 28.09.2022. godine, u usvajajućem delu, pa je odbijen tužbeni zahtev kojim je predloženo obavezivanje tužene da tužilji za period od 01.09.2018. do 31.08.2021. godine isplati na ime naknade troškova za ishranu u toku rada iznos od 136.072,76 dinara i na ime naknade troškova za regres iznos od 103.475,13 dinara, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom, te je tužilja obavezana da tuženoj nadoknadi parnične troškove u iznosu od 36.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate. Tužilja je obavezana da tuženoj nadoknadi troškove žalbenog postupka u iznosu od 18.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilja je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.
Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 408. u vezi člana 403. stav 2. tačka 2. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11...18/20), Vrhovni sud je ocenio da je revizija neosnovana.
U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilja je u spornom periodu bila zaposlena kod tužene na poslovima „...“ sa koeficijentom za obračun plate od 8,53. Tužena je platu obračunavala množenjem navedenog koeficijenta i propisane osnovice, dopunjujući istu do visine minimalne zarade, koja je isplaćivana tužilji. U spornom periodu tužena nije u obračunskim listama kao posebne stavke iskazivala deo zarade, koji se odnosi na naknadu ishrane u toku rada i regres za korišćenje godišnjeg odmora. Spram najpovoljnijeg parametra za tuženu u uporednim važećim kolektivnim ugovorima u Republici Srbiji za sporne vidove primanja iz radnog odnosa za period obuhvaćen tužbom, obračunom se dobijaju iznosi čiju isplatu tužilja traži postavljenim zahtevima.
Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je usvojio tužbeni zahtev smatrajući da joj pripada pravo na naknadu troškova ishrane u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora u utvrđenoj visini mesečnih naknada, jer kada se uzme način obračuna zarada tužilje, koja je niža od minimalne zarade, te da je ista dopunjavana do visine minimalne zarade, jasno proizlazi da u minimalnoj zaradi ne mogu biti sadržani troškovi na ime ishrane u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora, sve u skladu sa članovima 111. i 118. Zakona o radu.
Drugostepeni sud je preinačio presudu tako što je odbio tužbeni zahtev u celosti, navodeći da je prilikom donošenja odluke imao u vidu pravni zaključak Vrhovnog kasacionog suda usvojen na sednici Građanskog odeljenja održanoj dana 05.07.2022. godine, a donet na osnovu ovlašćenja tog suda iz člana 31. Zakona o uređenju sudova, u cilju jedinstvene primene prava i jednakosti stranaka u sudskim postupcima. U konkretnom slučaju, na utvrđivanje i obračun plata i naknada po osnovu rada tužilje, primenjuju se propisi kojima se uređuju plate, naknade i druga primanja zaposlenih u javnim službama. Supsidijarna primena Zakona o radu propisana je samo za slučaj kada posebnim zakonom položaj, prava, obaveze i odgovornosti zaposlenih nisu drugačije uređeni. Pošto Zakon o platama u državnim organima i javnim službama članom 4. stav 2. propisuje da koeficijent za obračun plate sadrži i dodatak za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora, sledi da ta odredba posebnog zakona isključuje primenu opšte norme iz Zakona o radu.
Pošto je drugostepena presuda doneta kao posledica obaveze obezbeđenja jednakog postupanja sudova u bitno istovrsnim činjeničnom situacijama, odnosno kao posledica obaveze sudova da obezbede ravnopravnost građana, navodima revizije o pogrešnom tumačenju i primeni pozitivnog prava po oceni Vrhovnog suda nema mesta.
Iz iznetih razloga, primenom člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.
Predsednik veća – sudija
Jelica Bojanić Kerkez, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
