Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 411/23 od 07.09.2023. godine, stavom prvim izreke, alineja prva odbijena je, kao neosnovana, žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda u delu stava prvog izreke kojim je usvojen tužbeni zahtev tužilje AA i obavezan tuženi da tužilji na ime razlike zarade na ime uvećanja plate po osnovu minulog rada između isplaćenog i pripadajućeg iznosa za period od 01.07.2017. godine do 14.02.2018. godine isplati ukupan neto iznos od 18.763,46 dinara u pojedinačnim mesečnim iznosima i sa zakonskom zateznom kamatom u visini i na način bliže određen ovim delom izreke, kao i da za tužilju obračuna i uplati doprinose nadležnom fondu PIO za isti period na osnovicu koju čine dosuđeni iznosi po stopi koja bude važila na dan plaćanja. Alinejom drugom stava prvog izreke odbijena je, kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda u delu stava drguog izreke kojim je usvojen tužbeni zahtev tužilje BB i obavezan tuženi da tužilji na ime razlike zarade na ime uvećanja plate po osnovu minulog rada između isplaćenog i pripadajućeg iznosa za period od 01.07.2017. godine do 14.02.2018. godine isplati ukupan neto iznos od 4.661,18 dinara u pojedinačnim mesečnim iznosima i sa zakonskom zateznom kamatom u visini i na način bliže određen ovim delom izreke, kao i da za tužilju obračuna i uplati doprinose nadležnom fonu PIO za isti period na osnovicu koju čine dosuđeni iznosi po stopi koja bude važila na dan plaćanja. Alinejom trećemo, stava prvog izreke odbijena je, kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda u delu stava trećeg izreke kojim je usvojen tužbeni zahtev tužilje VV i obavezan tuženi da tužilji na ime razlike zarade na ime uvećanja plate po osnovu minulog rada između isplaćenog i pripadajućeg iznosa za period od 01.07.2017. godine do 14.02.2018. godine isplati ukupan neto iznos od 22.682,27 dinara u pojedinačnim mesečnim iznosima i sa zakonskom zateznom kamatom u visini i na način bliže određen ovim delom izreke, kao i da za tužilju obračuna i uplati doprinose nadležnom fonu PIO za isti period na osnovicu koju čine navedeni iznosi po stopi koja bude važila na dan plaćanja. Alinejom četvrtom stava prvog izreke, odbijena je, kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda u delu stava četvrtog izreke kojim je usvojen tužbeni zahtev tužilje GG i obavezan tuženi da tužilji na ime razlike zarade na ime uvećanja plate po osnovu minulog rada između isplaćenog i pripadajućeg iznosa za period od 01.07.2017. godine do 14.02.2018. godine isplati ukupan neto iznos od 17.176,74dinara u pojedinačnim mesečnim iznosima i sa zakonskom zateznom kamatom u visini i na način bliže određen ovim delom izreke, kao i da za tužilju obračuna i uplati doprinose nadležnom fonu PIO za isti period na osnovicu koju čine dosuđeni iznosi po stopi koja bude važila na dan plaćanja. Alinejom petom, stava prvog izreke odbijena je, kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda u delu stava petog izreke kojim je usvojen tužbeni zahtev tužilje DD i obavezan tuženi da tužilji na ime razlike zarade na ime uvećanja plate po osnovu minulog rada između isplaćenog i pripadajućeg iznosa za isti period isplati ukupan neto iznos od 23.604,22 dinara u pojedinačnim mesečnim iznosima i sa zakonskom zateznom kamatom u visini i na način bliže određen ovim delom izreke, kao i da za tužilju obračuna i uplati doprinose nadležnom fonu PIO za isti period na osnovicu koju čine navedeni iznosi po stopi koja bude važila na dan plaćanja. Stavom drugim izreke, prvostepena presuda je preinačena u preostalim delovima stava prvog, drugog, trećeg, četvrtog i petog izreke i u stavu šestom izreke, tako što su odbijeni, kao neosnovani, tužbeni zahtevi tužilja i to: u alineji prvoj tužilje AA u delu kojim je tražila da se tuženi obaveže da tužilji na ime razlike na ime uvećanja plate po osnovu minulog rada između isplaćenog i pripadajućeg iznosa za period od 31.12.2016. godine do 01.07.2017. godine isplati iznos od 17.380,50 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne iznose od dospelosti do isplate, kao u sadržini tog stava, kao i da za tužilju obračuna i uplati doprinose nadležnom fondu PIO za isti period na osnovicu koju čine navedeni iznosi po stopi koja bude važila na dan plaćanja, u alineji drugoj tužilje BB u delu kojim je tražila da se tuženi obaveže da tužilji na ime razlike zarade na ime uvećanja plate po osnovu minulog rada između isplaćenog i pripadajućeg iznosa za period od 31.12.2016. godine do 01.07.2017. godine isplati ukupan neto iznos od 3.483,64 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne iznose od dospelosti do isplate, kao u sadržini tog stava, kao i da za tužilju obračuna i uplati doprinose nadležnom fondu PIO za period od 31.12.2016. godine do 01.07.2017. godine na osnovicu koju čine dosuđeni iznosi po stopi koja bude važila na dan plaćanja, u alineji trećoj tužilje VV u delu kojim je tražila da se tuženi obaveže da tužilji na ime razlike zarade na ime uvećanja plate po osnovu minulog rada između isplaćenog i pripadajućeg iznosa za period od 31.12.2016. godine do 01.07.2017. godine isplati ukupan neto iznos od 20.540,90 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne iznose od dospelosti do isplate, kao u sadržini tog stava, kao i da za tužilju obračuna i uplati doprinose nadležnom fondu PIO za isti period na osnovicu koju čine dosuđeni iznosi po stopi koja bude važila na dan plaćanja, u alineji četvrtoj tužilje GG u delu kojim je tražila da se tuženi obaveže da tužilji na ime razlike zarade na ime uvećanja plate po osnovu minulog rada između isplaćenog i pripadajućeg iznosa za period od 31.12.2016. godine do 01.07.2017. godine isplati ukupan neto iznos od 13.959,86 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne iznose od dospelosti do isplate, kao u sadržini tog stava, kao i da za tužilju obračuna i uplati doprinose nadležnom fondu PIO za isti period na osnovicu koju čine dosuđeni iznosi po stopi koja bude važila na dan plaćanja, u alineji petoj tužilje DD u delu kojim je tražila da se tuženi obaveže da tužilji na ime razlike zarade na ime uvećanja plate po osnovu minulog rada između isplaćenog i pripadajućeg iznosa za period od 31.12.2016. godine do 01.07.2017. godine isplati ukupan iznos od 18.242,84 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne iznose od dospelosti do isplate, kao u sadržini tog stava, kao i da za tužilju obračuna i uplati doprinose nadležnom fondu PIO za isti period na osnovicu koju čine dosuđeni iznosi po stopi koja bude važila na dan plaćanja. Alinejom šestom, stava drugog izreke obavezan je tuženi da tužiljama na ime naknade troškova postupka isplati iznos od 371.532,50 dinara.

Protiv potvrđujućeg dela pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, s tim što je predložila da se revizija smatra izuzetno dozvoljenom (član 404. ZPP).

Prema odredbi člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br.72/11, 49/13 – US, 74/13 – US, 55/14, 87/18), revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako Vrhovni kasacioni sud oceni da je potrebno razmotriti prvna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, ujednačiti sudsku praksu ili dati novo tumačenje prava (posebna revizija). Prema stavu 2. ovog člana, o dozvoljenosti i osnovanosti revizije iz stava 1. ovog člana odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

Pravnosnažnom presudom usvojen je tužbeni zahtev tužilja, kao zaposlenih kod tuženog, za isplatu razlike zarade na ime uvećanja plate po osnovu minulog rada za period od 01.07.2017. godine do 12.02.2018. godine i pripadajućih dopriosa koje im tuženi nije isplatio shodno odredbama Zakona o sistemu plata zaposlenih u javnom sektoru. Vrhovni sud nalazi da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji tuženog kao izuzetno dozvoljenoj u smislu člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku jer ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa i u interesu ravnopravnosti građana, za ujednačavanjem sudske prakse, odnosno novim tumačenjem prava, imajući u vidu vrstu spora, sadržinu tražene sudske zaštite, kao i način presuđenja i razloge za usvajanje tužbenog zahteva, s obzirom da su odluke sudova o osnovanosti tužbenog zahteva zasnovane na primeni odgovarajućih odredbi materijalnog prava. Takođe, tuženi u reviziji ne ukazuje na drugačije odluke drugostepenih sudova ili Vrhovnog suda.

Iz navedenih razloga, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu prvom izreke rešenja.

Ispitujući dozvoljenost revizije, u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni sud je našao da revizija nije dozvoljena.

Odredbom člana 403. stav 3. ZPP propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijenog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.

Tužba radi isplate tužilje AA podneta je 14.02.2018. godine, a tužilja BB, VV, GG i DD 19.02.2018. godine. Vrednost pobijanog dela presude za svaku od tužilja, koje nisu jedinstveni suparničari ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra.

Imajući u vidu da se u konkretnom slučaju radi o imovinskopravnom sporu koji se odnosi na novčano potraživanje, u kome vrednost predmeta spora za svaku od tužilja, koje nisu jedinstveni suparničari ne prelazi imovinski cenzus za dozvoljenost revizije, to je Vrhovni sud našao da je revizija tužene nedozvoljena, u smislu člana 403. stav 3. ZPP.

Na osnovu člana 413. ZPP, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.

Predsednik veća-sudija

Dragana Marinković, s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković