Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branke Dražić, predsednika veća, Marine Milanović i Vesne Mastilović, članova veća, u parnici tužilje Slađane Stošić iz Vranja, čiji je punomoćnik Slobodan Jovanović, advokat iz Vranja, protiv tužene Republike Srbije – Ministarstva zdravlja Republike Srbije, koju zastupa Državno pravobranilaštvo, Odeljenje u Leskovcu, Kancelarija Vranje, radi isplate, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 719/24 od 14.03.2024. godine, u sednici održanoj 19.09.2024. godine, doneo je

R E Š E NJ E

ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 719/24 od 14.03.2024. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Vranju P1 199/23 od 15.12.2023. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužilji na ime potraživanja koja tužilja ima prema Zdravstvenom centru iz Vranja po rešenju o izvršenju Osnovnog suda u Vranju II 4139/17 od 17.07.2017. godine na ime neisplaćenih troškova prevoza za dolazak i odlazak sa rada za period od aprila 2013. godine do novembra 2014. godine isplati ukupan iznos od 24.834,41 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne novčane iznose od dospelosti do isplate, kao u sadržini tog stava. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da tužilji na ime potraživanja koja tužilja ima prema Zdravstvenom centru iz Vranja po rešenju o izvršenju Osnovnog suda u Vranju II 4139/17 od 17.07.2017. godine na ime troškova parničnog postupka u predmetu Osnovnog suda u Vranju P1 570/16 isplati 44.840,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 17.07.2017. godine do konačne isplate, kao i troškove izvršnog postupka u predmetu Osnovnog suda u Vranju II 4139/17 od 7.230,00 dinara. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužilji na ime troškova parničnog postupka isplati 58.874,00 dinara a ukoliko tužena ne izmiri svoju obavezu u roku da na iznos troškova za zastupanje plati zakonsku zateznu kamatu od dana izvršnosti presude do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž1 719/24 od 14.03.2024. godine, odbijena je, kao neosnovana žalba tužene i prvostepena presuda potvrđena.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužena je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, s tim što je predložila da se revizija smatra izuzetno dozvoljenom, primenom člana 404. ZPP.

Vrhovni sud je ispitao dozvoljenost izjavljene revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS”, br. 72/2011…10/2023, u daljem tekstu: ZPP) i ocenio da je revizija tužene nedozvoljena.

Odredbom člana 410. stav 2. tačka 1. ZPP propisano je da je revizija nedozvoljena ako ju je izjavilo lice koje nije ovlašćeno na podnošenje revizije.

Zakonom o pravobranilaštvu („Službeni glasnik RS“ broj 55/2014) formirano je Državno pravobranilaštvo kao organ koji se bavi poslovima zaštite imovinskih interesa i prava Republike Srbije kako pred domaćim sudovima, tako i pred stranim sudovima i arbitražama i pred Evropskim sudom za ljudska prava.

Prema odredbi člana 11. stav 4. Zakona o pravobranilaštvu, kada je propisano da je u određenom postupku ili za preduzimanje samo određene radnje u postupku obavezno zastupanje od strane advokata, Državno pravobranilaštvo je ovlašćeno da preduzima zastupanje pod istim uslovima kao advokat.

Prema odredbi člana 85. stav 6. ZPP stranku mora da zastupa advokat u postupku po vanrednim pravnim lekovima, izuzev ako je sama advokat, a kako Zakon o pravobranilaštvu napred citiranom odredbom izjednačava državnog pravobranioca sa advokatom, to u ime države reviziju i druga vanredna pravna sredstva može da izjavi isključivo državni pravobranilac, odnosno njegov zamenik, imajući u vidu odredbe Zakona o pravobranilaštvu kojima se uređuju ovlašćenja zamenika državnog pravobranioca. To je u skladu sa članom 6. Zakona o pravobranilaštvu, po kome funkciju Državnog pravobranilaštva obavljaju državni pravobranilac i zamenici državnog pravobranioca.

Kako u konkretnom slučaju revizija nije u skladu sa napred navedenim zakonskim odredbama izjavljena preko državnog pravobranioca niti njegovog zamenika, već preko lica zaposlenog u Dražavnom pravobranilaštvu, Odeljenju u Leskovcu, Kancelariji Vranje, to je u smislu člana 410. stav 2. tačka 1. ZPP reviziju u ime tužene Republike Srbije izjavilo neovlašćeno lice, zbog čega je revizija nedozvoljena.

Zbog nepostojanja opštih uslova od kojih zavisi pravo na reviziju, nema ni uslova za ocenu dozvoljenosti posebne revizije u smislu člana 404. ZPP.

Iz navedenih razloga Vrhovni sud je, primenom člana 413. ZPP, odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Branka Dražić,s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković