.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 1737/2023
17.05.2023. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jelice Bojanić Kerkez, predsednika veća, Vesne Stanković, Radoslave Mađarov, Marine Milanović i Dragane Marinković, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Miloš Vučićević, advokat iz ..., protiv tužene Osnovne škole „Dušan Jerković“ iz Užica, čiji je zastupnik Gradsko prvobranilaštvo iz Užica, radi isplate razlike u zaradi, odlučujući o reviziji tužene, izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 4519/22 od 12.01.2023. godine, u sednici veća održanoj 17.05.2023. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o reviziji tužene, izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 4519/22 od 12.01.2023. godine u delu kojim je odbijena kao neosnovana žalba tužene, kao izuzetno dozvoljenoj.
ODBACUJE SE, kao nedozvoljena revizija tužene, izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 4519/22 od 12.01.2023. godine u delu kojim je odbijena kao neosnovana žalba tužene.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Užicu P1 493/2021 od 23.09.2022. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilji na ime razlike u zaradi za period od 01.09.2018. godine do 01.06.2021. godine, pojedinačno određene novčane mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom, bliže određeno u izreci. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilji na ime troškova parničnog postupka iznos od 92.230,29 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 4519/22 od 12.01.2023. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Užicu P1 493/21 od 23.09.2022. godine u delu stava prvog izreke, kojim je obavezana tužena da isplati tužilji na ime razlike u zaradi za period od septembra 2018. godine do februara 2021. godine, pojedinačno određene novčane mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom od dospelosti svakog pojedinačnog iznosa na način i visini bliže određeno tim delom stava izreke. Stavom drugim izreke, preinačena je presuda Osnovnog suda u Užicu P1 493/21 od 23.09.2022. godine, u preostalom delu stava prvog izreke i stavu drugom izreke, tako što je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužilje, kojim je tražila da obaveže tužena da isplati tužilji na ime razlike u zaradi za mart 2021. godine iznos od 7.045,83 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 01.05.2021. godine do isplate, za april 2021. godine iznos od 6.805,31 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 01.06.2021. godine do isplate, za maj 2021. godine iznos od 7.000,98 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 01.07.2021. godine i obavezana tužena da isplati tužilji na ime troškova parničnog postupka iznos od 84.122,38 dinara.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, u delu kojim je odbijena kao neosnovana žalba tužene, tužena je blagovremeno izjavila reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava, s tim što je predložila da se revizija smatra izuzetno dozvoljenom u smislu člana 404. Zakona o parničnom postupku.
Prema odredbi člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br.72/11…18/20 u daljem tekstu ZPP), revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).
Predmet tražene pravne zaštite je isplata razlike zarade za traženi period, imajući u vidu da je tužilja u radnom odnosu kod tužene na radnom mestu profesora ... na neodređeno vreme i da je u odeljenjima imalo po jednog učenika sa posebnim potrebama, zbog čega je tužilja sa njima morala da radi po individualnom obrazovnom planu u skladu sa mišljenjem Interresorne komisije i odlukom stručnog kolegijuma i za takav rad koeficijent za obračun i isplatu plate nije uvećan za 10% u skladu sa Uredbom Vlade Republike Srbije o koeficijentima za obračun i isplatu plata zaposlenih u javnim službama. O ovom pravu tužilje nižestepeni sudovi su odlučili uz primenu materijalnog prava koje je u skladu sa pravnim shvatanjem izraženim kroz odluke revizijskog suda u kojima je odlučivano u predmetima sa istim ili bitno sličnim činjeničnim stanjem i pravnim osnovom.
Shodno tome, u konkretnom slučaju ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, kao ni potreba ujednačavanja sudske prakse i novog tumačenja prava, što znači da nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. stav 1. ZPP, zbog čega je odlučeno kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni sud je našao da revizija nije dozvoljena.
Prema članu 441. ZPP, revizija je dozvoljena u parnicama o sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa.
Ukoliko se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu iz radnog odnosa dozvoljenost revizije se ocenjuje na osnovu člana 403. stav 3. ZPP.
Dakle, u sporovima radi novčanog potraživanja iz radnog odnosa, revizija je dozvoljena pod istim uslovima kao i u imovinskopravnim sporovima koji se odnose na novčano potraživanje.
Prema članu 403. stav 3. ZPP, revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Tužba je podneta 12.07.2021. godine. Vrednost predmeta spora pobijanog dela na ime glavnog tužbenog zahteva iznosi 190.662,37 dinara.
Imajući u vidu da se u konkretnom slučaju radi o imovinskopravnom sporu iz radnog odnosa koji se odnosi na novčano potraživanje, u kome vrednost predmeta spora pobijanog dela na ime glavnog tužbenog zahteva ne prelazi merodavnu vrednost za dozvoljenost revizije u dinarskoj protivvrednosti od 40.000 evra, to je Vrhovni sud našao da revizija tužene nije dozvoljena primenom člana 403. stav 3. ZPP.
Na osnovu člana 413. ZPP, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća – sudija
Jelica Bojanić Kerkez, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
