.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 1741/2023
15.06.2023. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Branke Dražić i Dragane Boljević, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji su punomoćnici Miloš Radojević i Aleksandar Milunović advokati iz ..., protiv tuženog „Dom zdravlja Kragujevac“ iz Kragujevca, radi naknade troškova za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 4097/22 od 30.11.2022. godine, u sednici veća održanoj dana 15.06.2023. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 4097/22 od 30.11.2022. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 4097/22 od 30.11.2022. godine preinačena je presuda Osnovnog suda u Kragujevcu P1 1646/21 od 07.07.2022. godine tako što je odbijen zahtev kojim je tužilac tražio da se obaveže tuženi na isplatu naknade troškova za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora u periodu od oktobra 2018. godine do juna 2021. godine, u novčanim iznosima navedenim u izreci sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma do isplate i odlučeno da svaka stranka snosi svoje troškove postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.
Tužena je dala odgovor na reviziju i predložila da se ista odbije kao neosnovana.
Odlučujući o izjavljenoj reviziji u skladu sa članom 403. stav 2. tačka 2. i članom 408. ZPP, Vrhovni sud je našao da revizija tužioca nije osnovana.
U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac radi kod tuženog na radnom mestu ..., sa koeficijentom za obračun plate 8,98. Tuženi je u spornom periodu obračunavao tužiočevu platu primenom označenog koeficijenta na osnovicu i po potrebi korigovao do visine minimalne zarade. Troškovi ishrane u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora nisu posebno iskazivani u tužiočevim obračunskim listama. Visina tih naknada utvrđena je veštačenjem u dve varijante, po Opštem kolektivnom ugovoru („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 22/97 ... 31/01), Opštem kolektivnom ugovoru („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 50/08 ... 8/09).
Polazeći od tako utvrđenog činjeničnog stanja, drugostepeni sud je pravilnom primenom materijalnog prava preinačio prvostepenu presudu i odlučio o tužbenom zahtevu.
Tužiocu se plata obračunava na osnovu Zakona o platama u državnim organima i javnim službama („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 88/17 ... 129/21). Tim zakonom je, pored ostalog, propisano da osnovicu za obračun i isplatu plata utvrđuje Vlada Republike Srbije, osim za predsednika Republike, narodne poslanike i imenovana, postavljena i zaposlena lica u službama predsednika Republike i Narodne Skupštine (član 3. stav 1), kao i da koeficijent koji izražava složenost poslova, odgovornost, uslove rada i stručnu spremu u sebi sadrži dodatak na ime naknade za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora (član 4. stav 1 i 2). Koeficijente za obračun plata zaposlenih u javnim službama koje se finansiraju iz budžeta Republike Srbije, Autonomne pokrajine i jedinice lokalne samouprave utvrđeni su Uredbom o koeficijentima za obračun i isplatu plata zaposlenih u javnim službama, koju je Vlada Republike Srbije donela na osnovu člana 8. Zakona o platama u državnim organima i javnim službama.
Prema odredbi člana 118. Zakona o radu, zaposleni ima pravo na naknadu troškova u skladu sa opštim aktom i ugovorom o radu, pored ostalog i za ishranu u toku rada, ako poslodavac to pravo nije obezbedio na drugi način (tačka 5) i za regres za korišćenje godišnjeg odmora (tačka 6). Odredbom člana 2. stav 2. tog zakona propisano je da se njegove odredbe primenjuju i na zaposlene u državnim organima, organima teritorijalne autonomije i lokalne samouprave i javnim službama, ako zakonom nije drukčije određeno.
Sledstveno izloženom, supsidijerna primena Zakona o radu propisana je samo za slučaj kada položaj, prava, obaveze i odgovornosti zaposlenih posebnim zakonom nisu uređeni na drugačiji način. Kako je odredbom člana 4. stav 2. Zakona o platama u državnim organima i javnim službama propisano da koeficijent za obračun plate sadrži i dodatak za ishranu u toku rada i regres za korišćenje godišnjeg odmora, to označena odredba posebnog zakona isključuje primenu člana 118. stav 1. tačke 5. i 6. Zakona o radu. Posebnim kolektivnim ugovorom za zdravstvene ustanove čiji je osnivač Republika Srbija, Autonomna pokrajina i jedinica lokalne samouprave iz 2015, 2018, 2019. i 2020. godine nije predviđeno pravo zaposlenih na naknadu troškova za ishranu u toku rada i troškova regresa za korišćenje godišnjeg odmora. S`obzirom da je tužiocu naknada troškova za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora u spornom periodu isplaćivana kroz koeficijent za obračun njegove plate, to mu ne pripada pravo na dodatnu isplatu ovih naknada koju potražuje podnetom tužbom, bez obzira na činjenicu što mu je isplaćena minimalna zarada.
Iz navedenih razloga, nisu osnovani navodi revidenta o pogrešnoj primeni materijalnog prava, zbog čega je na osnovu člana 414. stav 1. ZPP odlučeno kao u izreci.
Predsednik veća - sudija
Branislav Bosiljković, s. r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
