U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Biserke Živanović, predsednika veća, Spomenke Zarić, Vesne Subić, Dobrile Strajina i Katarine Manojlović Andrić, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Tanja Simonović, advokat iz ..., protiv tuženog „Trace Srbija“ a.d. Niš, čiji je punomoćnik Ana Mladenović, advokat iz ..., radi isplate uvećane zarade po osnovu minulog rada, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 4/2021 od 24.03.2021. godine, u sednici održanoj dana 10.09.2021. godine, doneo je

P R E S U D U

PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 4/2021 od 24.03.2021. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.

PREINAČUJU SE presuda Apelacionog suda u Nišu Gž1 4/2021 od 24.03.2021. godine i presuda Osnovnog suda u Vranju P1 447/19 od 02.11.2020. godine u usvajajućem delu stava prvog izreke i stavu trećem izreke, tako što se ODBIJA tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se obaveže „Trace Srbija“ a.d. da mu na ime neisplaćenog dela uvećane zarade po osnovu minulog rada za period od 01.09.2016. godine do 12.07.2019. godine isplati i to:

- za septembar mesec 2016. godine iznos od 1.707,22 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.10.2016. godine pa do konačne isplate,

- za oktobar mesec 2016. godine iznos od 2.342,32 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.11.2016. godine pa do konačne isplate,

- za novembar mesec 2016. godine iznos od 3.533,10 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.12.2016. godine pa do konačne isplate,

- za decembar mesec 2016. godine iznos od 3.749,44 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.01.2017. godine pa do konačne isplate,

- za januar mesec 2017. godine iznos od 3.551,70 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 28.02.2017. godine pa do konačne isplate,

- za februar mesec 2017. godine iznos od 3.000,05 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.03.2017. godine pa do konačne isplate,

- za mart mesec 2017. godine iznos od 3.581,23 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.04.2017. godine pa do konačne isplate,

- za april mesec 2017. godine iznos od 3.887,61 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.05.2017. godine pa do konačne isplate,

- za maj mesec 2017. godine iznos od 3.971,17 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.06.2017. godine pa do konačne isplate,

- za jun mesec 2017. godine iznos od 2.624,13 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.07.2017. godine pa do konačne isplate,

- za jul mesec 2017. godine iznos od 3.780,20 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.08.2017. godine pa do konačne isplate,

- za avgust mesec 2017. godine iznos od 3.716,51 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.09.2017. godine pa do konačne isplate,

- za septembar mesec 2017. godine iznos od 4.046,50 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.10.2017. godine pa do konačne isplate,

- za oktobar mesec 2017. godine iznos od 1.315,59 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.11.2017. godine pa do konačne isplate,

- za novembar mesec 2017. godine iznos od 3.993,60 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.12.2017. godine pa do konačne isplate,

- za decembar mesec 2017. godine iznos od 4.603,14 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.01.2018. godine pa do konačne isplate,

- za januar mesec 2018. godine iznos od 5.512,33 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 28.02.2018. godine pa do konačne isplate,

- za februar mesec 2018. godine iznos od 4.120,59 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.03.2018. godine pa do konačne isplate,

- za mart mesec 2018. godine iznos od 3.828,13 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.04.2018. godine pa do konačne isplate,

- za april mesec 2018. godine iznos od 4.303,94 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.05.2018. godine pa do konačne isplate,

- za maj mesec 2018. godine iznos od 4.271,89 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.06.2018. godine pa do konačne isplate,

- za jun mesec 2018. godine iznos od 3.813,73 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.07.2018. godine pa do konačne isplate,

- za jul mesec 2018. godine iznos od 2.428,90 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.08.2018. godine pa do konačne isplate,

- za avgust mesec 2018. godine iznos od 4.855,23 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.09.2018. godine pa do konačne isplate,

- za septembar mesec 2018. godine iznos od 4.330,98 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.10.2018. godine pa do konačne isplate,

- za oktobar mesec 2018. godine iznos od 4.700,97 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.11.2018. godine pa do konačne isplate,

- za novembar mesec 2018. godine iznos od 5.256,18 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.12.2018. godine pa do konačne isplate,

- za decembar mesec 2018. godine iznos od 15.775,02 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.01.2019. godine pa do konačne isplate,

- za januar mesec 2019. godine iznos od 4.198,94 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 28.02.2019. godine pa do konačne isplate,

- za februar mesec 2019. godine iznos od 3.732,76 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.03.2019. godine pa do konačne isplate,

- za mart mesec 2019. godine iznos od 4.332,25 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.04.2019. godine pa do konačne isplate,

- za april mesec 2019. godine iznos od 4.293,27 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.05.2019. godine pa do konačne isplate,

- za maj mesec 2019. godine iznos od 4.682,61 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.06.2019. godine pa do konačne isplate,

- za jun mesec 2019. godine iznos od 4.517,17 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.07.2019. godine pa do konačne isplate,

- za jul mesec 2018. godine iznos od 737,78 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 01.09.2018. godine pa do konačne isplate;

i ODBIJA SE zahtev tužioca da mu tuženi na ime naknade troškova postupka isplati iznos od 46.880,00 dinara.

OBAVEZUJE SE tužilac da tuženom naknadi troškove revizijskog postupka u iznosu od 33.000,00 dinara.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž1 4/2021 od 24.03.2021. godine, potvrđena je presuda Osnovnog suda u Vranju P1 447/2019 od 02.11.2020. godine u usvajajućem delu stava prvog izreke i odluka o troškovima postupka sadržana u stavu trećem izreke i žalba tuženog odbijena kao neosnovana.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužena je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, s tim što je predložila da se revizija smatra izuzetno dozvoljenom na osnovu člana 404. ZPP, radi ujednačavanja sudske prakse.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da su ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji kao izuzetno dozvoljenoj u smislu člana 404. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11, 55/14, 87/18 i 18/20), jer postoji potreba za ujednačavanjem sudske prakse, s obzirom da predmet tražene sudske zaštite i razloge zbog kojih su nižestepeni sudovi usvojili tužbeni zahtev, kao i navode iz revizije tužene. Stoga je Vrhovni kasacioni sud prihvatio da odlučuje o reviziji tužene kao izuzetno dozvoljenoj, te odlučio kao u stavu prvom izreke.

Odlučujući o reviziji u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11 ... 55/2014) Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac se nalazio u radnom odnosu kod tužene na neodređeno vreme na poslovima ... . Prethodno je bio u radnom odnosu kod Preduzeća za puteve „Vranje“ (nalaz veštaka u bazi podataka dostavljen od strane tuženog na dan 01.09.2016. godine imao je navršen radni staž kod PZP „Vranje“, PZP „Vranje“ a.d. u stečaju i „Trace PZP“ doo Vranje u ukupnom trajanju od ... godina, ... meseci i ... dana). Rešenjem Privrednog suda u Leskovcu St 25/2012 od 29.03.2012. godine, nad Preduzećem za puteve „Vranje“ sa sedištem u Vranju otvoren je stečajni postupak, u kom postupku je ovo preduzeće prodato tuženom, a prema ugovoru o kupoprodaji od 23.12.2014. godine. Na osnovu izveštaja Udruženja poslodavaca putne privrede Republike Srbije „Putar“ od 02.07.2019. godine, Preduzeće za puteve „Vranje“ ad je bio član ovog Udruženja od 2006. godine, a od 02.08.2018. godine došlo je do statusne promene pripajanjem Privrednog društva „Trace PZP Vranje“ u „Trace PZP Niš“, a koje preduzeće je promenilo ime u „Trace Srbija“ ad Niš. Podnetom tužbom u ovom postupku tužilac potražuje manje isplaćenu naknadu po osnovu minulog rada u visini utvrđenoj nalazom veštaka finansijske struke, a primenom Posebnog kolektivnog ugovora za delatnost putne privrede.

Polazeći od napred utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su zaključili da u konkretnom slučaju treba primeniti odredbu člana 37. stav 1. tačka 5. Posebnog kolektivnog ugovora za delatnost putne privrede, jer ova odredba tužiocu daje veća prava i u saglasnosti je sa odredbom člana 108. stav 1. tačka 4. Zakona o radu. Ovo stoga što je nakon prodaje stečajnog dužnika došlo do promene osnivača tog društva, jer je vlasnička i upravljačka prava stekao kupac, ovde tuženi, ali je stečajni dužnik zadržao svoj pravni subjektivitet i status pravnog lica, a po njihovoj oceni proizilazi da je ostvareni kontinuitet u članstvu u Udruženju „Putar“ između PZP „Vranje“ kod koje je tužilac bio zaposlen i tuženog kod koga je zasnovao radni odnos, pa su zaključili da tužiocu pripada pravo na uvećanu zaradu po osnovu vremena provedenog na radu kod poslodavca.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda osnovano se revizijom tuženog ukazuje da je stanovište nižestepenih sudova zasnovano na pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Naime, odredbom člana 1. Zakona o stečaju („Službeni glasnik RS“ broj 104/09 i 99/11) propisano je da se tim Zakonom uređuju uslovi i načini pokretanja i sprovođenja stečaja nad pravnim licima. Odredbom člana 132. stav 1. istog Zakona propisano je da po donošenju rešenja o bankrotstvu, stečajni upravnik započinje i sprovodi prodaju celokupne imovine ili dela imovine stečajnog dužnika. Odredbom člana 135. istog Zakona propisano je da predmet prodaje može biti stečajni dužnik kao pravno lice, uz saglasnost odbora poverilaca uz prethodno obaveštenje razlučnih i založnih poverilaca u skladu sa članom 133. stav 2. ovog Zakona, dok je odredbom člana 136. stav 1. istog Zakona propisano da posle prodaje stečajnog dužnika kao pravnog lica, stečajni postupak se u odnosu na stečajnog dužnika obustavlja, a stavom 3. istog člana propisano je da novac dobijen prodajom stečajnog dužnika, kao i imovina stečajnog dužnika iz stava 2. ovog člana ulazi u stečajnu masu u odnosu na koju se stečajni postupak nastavlja.

Imajući u vidu navedene odredbe, po oceni Vrhovnog kasacionog suda u konkretnom slučaju kao merodavni propis ima primeniti Zakon o stečaju. Nije moguće primeniti odredbu člana 37. Posebnog kolektivnog ugovora za delatnost putne privrede, kao ni član 108. stav 1. tačka 4. Zakona o radu u odnosu na potraživanje tužioca, s obzirom da je za ostvarivanje ovog prava potrebno da budu ispunjeni uslovi za isplatu uvećane zarade po osnovu minulog rada prema odredbama Zakona o radu, na koji se tužilac poziva, a čija primena je u konkretnom slučaju isključena. Ovo stoga što je posledica prodaje stečajnog dužnika kao pravnog lica ta da pravno lice koje je kupac nije pravni sledbenik stečajnog dužnika. Zato je osnovano ukazivanje revizije tuženog da je pravilno prvostepeni sud ocenio da tužilac ne može da zasniva osnovanost svog tužbenog zahteva, s obzirom na odredbe Zakona o radu i Posebnog kolektivnog ugovora, jer stečajni dužnik kod koga je tužilac bio u radnom odnosu prodat je kao pravno lice u stečaju. Stoga tuženi svoj pravni subjektivitet ne izvodi iz pravnog subjektiviteta stečajnog dužnika, niti je svoj status stekao iz pravnog statusa ranijeg stečajnog dužnika, a nije nastao bilo kakvom statusnom promenom, tako da između subjekta u stečaju i subjekta koji je nastao kupovinom postoji očigledna razlika.

Iz izloženih razloga nižestepene presude su preinačene, tako što je odbijen tužbeni zahtev tužioca kao neosnovan, te je odlučeno kao u stavu drugom izreke, na osnovu odredbe člana 416. stav 1. ZPP.

Kako je tužena uspela u postupku po reviziji, na osnovu člana 153. i 154. ZPP pripadaju joj troškovi ovog postupka, na osnovu člana 165. stav 2. i 154. i 163. tako što je tuženom dosudio troškove za sastav revizije u iznosu od 33.000,00 dinara, a koji troškovi su odmereni u skladu sa uspehom u sporu i opredeljenim zahtevom tuženog i važećom Advokatskom tarifom.

Predsednik veća-sudija

Biserka Živanović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić