Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 1828/2022
15.12.2022. godina
Beograd

U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Vesne Subić, predsednika veća, Zorana Hadžića, Mirjane Andrijašević, Gordane Komnenić i Dobrile Strajina, članova veća, u parnici tužilaca AA, BB, VV i GG, svi iz ..., koje zastupa punomoćnik Milan Melajac, advokat iz ..., protiv tuženog Republičkog hidrometeorološkog zavoda Srbije sa sedištem u Beogradu, koga zastupa Državno pravobranilaštvo sa sedištem u Beogradu, radi isplate, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3388/21 od 02.09.2021. godine, u sednici veća održanoj dana 15.12.2022. godine, doneo je

P R E S U D U

PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3388/21 od 02.09.2021. godine, kao o izuzetno dozvoljenoj.

Revizija tuženog se DELIMIČNO USVAJA, UKIDAJU se presuda Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3388/21 od 02.09.2021. godine i presuda Drugog osnovnog suda u Beogradu P1 371/2019 od 22.03.2021. godine u usvajajućem delu za tužbene zahteve tužilaca za isplatu po osnovu ishrane za vreme rada i boravka na terenu za 2005. godinu, sa zakonskom zateznom kamatom i u delu odluke o troškovima prvostepenog i drugostepenog postupka, i u tom delu se predmet VRAĆA prvostepenom sudu na ponovno suđenje.

ODBIJA SE revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3388/21 od 02.09.2021. godine u delu kojim je odbijena žalba tuženog i potvrđena presuda Drugog osnovnog suda u Beogradu P1 371/2019 od 22.03.2021. godine u usvajajućem delu za tužbene zahteve tužilaca za isplatu po osnovu ishrane za vreme rada i boravka na terenu za 2006. godinu, sa zakonskom zateznom kamatom.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Drugog osnovnog suda u Beogradu P1 371/2019 od 22.03.2021. godine, stavom prvim izreke, usvojen je tužbeni zahtev tužilaca AA, BB, VV i GG, pa je obavezan tuženi Republički hidrometeorološki zavod iz Beograda, da tužiocima na ime neisplaćene naknade troškova za ishranu u toku rada za period od 01.01.2005. godine do 31.12.2006. godine isplati pojedinačne novčane iznose za 2005. i 2006. godinu sa zakonskim zateznim kamatama od određenih datuma do isplate. Stavom drugim izreke, obavezan je tuženi da tužiocima solidarno naknadi troškove postupka u ukupnom iznosu do 476.250,00 dinara, kao i pojedinačno tužiocu AA iznos od 4.380,00 dinara, tužiocu BB iznos od 4.100,00 dinara, tužiocu VV iznos od 4.420,00 dinara i tužuiocu GG iznos od 4.340,00 dinara. Stavom trećim izreke, odbijen je zahtev tuženog da sud obaveže tužioce da tuženom solidarno naknade troškove postupka, sa zakonskom zateznom kamatom, kao neosnovan.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3388/21 od 02.09.2021. godine odbijena je, kao neosnovana, žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda, i odbijen je zahtev tuženog za naknadu troškova žalbenog postupka, kao neosnovan.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi je izjavio posebnu reviziju iz člana 404. Zakona o parničnom postupku, zbog pogrešne primene materijalnog prava, a radi ujednačavanja sudske prakse i razmatranja pravnog pitanja u interesu ravnopravnosti građana.

Prema članu 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11... 18/20), revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda, potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija). Prema stavu 2. ovog člana, o dozvoljenosti i osnovanosti revizije iz stava 1. ovog člana, odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

Postupajući na osnovu citirane zakonske odredbe, Vrhovni kasacioni sud je prihvatio odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog, zbog potrebe za ujednačavanjem sudske prakse u odlučivanju o tužbenim zahtevima iz istovetnog činjeničnog i pravnog osnova.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu, u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku, pa je utvrdio da je revizija delimično osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužioci su kod tuženog radili na terenu tokom 2005. i 2006. godine u meteorološkim stanicama i radarskim centrima, za koje vreme tuženi nije isplatio naknadu tužiocima za dva topla obroka po danu terenskog rada, iako je na to bio obavezan opštim aktima. Nakon sprovedenog finansijskog veštačenja tužioci su precizirali tužbeni zahtev.

Nižestepeni sudovi su o tužbenim zahtevima za isplatu po osnovu ishrane za vreme rada i boravka na terenu za sporni period odlučili na osnovu utvrđenog činjeničnog stanja da je svaki od tužilaca proveo na terenu ukupan broj dana u 2005. godini i ukupan broj dana u 2006. godini, za šta su im od strane tuženog poslodavca isplaćeni utvrđeni novčani iznosi na ime naknade za povećane troškove rada i boravka na terenu, i da im je tuženi obezbedio smeštaj na terenu, dok im nije obezbedio ishranu na terenu. Vrednost jednog toplog obroka dnevno tužiocima je isplaćena kroz zaradu, dok za dva obroka dnevno to nije učinjeno. Svakom od tužilaca je dosuđen za period od 01.01. do 22.09.2005. godine iznos u visini dve dnevne naknade za mesečnu ishranu u toku rada predviđene odredbama člana 30a stav 1. tačka 1. Opšteg Kolektivnog ugovora („Službeni glasnik RS“, br. 22/97... 32/01), i to u odsustvu posebnog propisa kojim je predviđena visina tih troškova, a dalje od stupanja na snagu Uredbe o izmenama i dopunama Uredbe o naknadama i drugim primanjima zaposlenih u državnim organima i izabranih, odnosno postavljenih lica („Službeni glasnik RS“, br.37/94... 81/05) po odredbi člana 23b stav 1. tačka 4. Uredbe, za period od 23.09.2005. godine do 31.12.2006. godine u visini 2/3 razlike između terenskog dodatka od 3% i dnevnice za službeno putovanje u vrednosti od 5% od prosečne mesečne zarade po zaposlenom u privredi Republike Srbije, s tim što je za osnovicu uzeta najniža zarada (za mesec februar) u 2005. godini i u 2006. godini.

Međutim, o potraživanjima tužilaca za isplatu po osnovu ishrane za vreme boravka i rada na terenu za 2005. godinu, nižestepeni sudovi su odlučili na osnovu nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, što je posledica pogrešne primene materijalnog prava.

Tužioci su zaposleni kod tuženog, koji prema odredbama člana 1. stav 3. i člana 17. Zakona o državnoj upravi („Službeni glasnik RS“, br. 20/92…49/99) i odredbama člana 1. stav 2. i člana 34. Zakona o državnoj upravi („Službeni glasnik RS“ br. 79/05) ima status posebne republičke organizacije, kao organizacionog oblika državne uprave.

Način utvrđivanja plata, dodataka, naknada i ostalih primanja postavljenih i zaposlenih lica u posebnim organizacijama u utuženom periodu bio je uređen Zakonom o platama u državnim organima i javnim službama (član 1. tačka 1.) Odredbama člana 5. stav 1. tačka 4. i stav 2. tog Zakona je bilo propisano da dodatak na platu pripada za dnevnu naknadu za povećane troškove rada i boravka na terenu (terenski dodatak) koji se obračunava i isplaćuje u visini utvrđenoj propisima o radu.

Propis kojim su u utuženom periodu bili utvrđeni visina, uslovi i način isplate određenih naknada i drugih primanja zaposlenih u državnim organima jeste Uredba o naknadama i drugim primanjima zaposlenih u državnim organima i izabranih, odnosno postavljenih lica („Službeni glasnik RS“, br. 37/94…37/01) (član 1.), kojom je bilo propisano da dodatak na platu za rad na terenu obuhvata troškove za smeštaj i ishranu (član 16. stav 2.) i da dnevni dodatak za rad na terenu iznosi 3% od prosečne zarade po zaposlenom u privredi Republike isplaćene prema poslednjem konačno objavljenom podatku republičkog organa nadležnog za poslove statistike, na dan isplate (član 17.).

Uredba o izmenama i dopunama Uredbe o naknadama i drugim primanjima zaposlenih u državnim organima i izabranih, odnosno postavljenih lica („Službeni glasnik RS“, br. 81/05) stupila je na snagu 01.10.2005. godine. Njome je brisan član 16. i član 17. Uredbe i dodat član 23v koji u stavu 1. tačka 4. propisuje da se dodatak na platu isplaćuje za povećane dnevne troškove rada i boravka na terenu (terenski dodatak) – u iznosu od 3% prosečne mesečne zarade zaposlenog u privredi Republike, prema poslednjem konačnom objavljenom podatku republičkog organa nadležnog za statistiku, a ako nisu obezbeđeni smeštaj i ishrana, u terenski dodatak ulaze i troškovi smeštaja i ishrane, ali najviše do iznosa naknade za dnevnicu za službeno putovanje i troškove noćenja (član 6. i 7. ove Uredbe). Citirana odredba člana 23v stav 1. tačka 4. u prečišćenom tekstu Uredbe o naknadama i drugim primanjima zaposlenih u državnim organima i izabranih, odnosno postavljenih lica („Službeni glasnik RS“, broj 95/05) sadržana je u članu 23. tačka 4.

Na osnovu iznetog, proizlazi zaključak da je tužiocima naknada troškova za ishranu za vreme rada i boravka na terenu za period od 01.01.2005. godine do 30.09.2005. godine bila uračunata u terenski dodatak u propisanoj visini po članu 17. tada važeće Uredbe o naknadama i drugim primanjima zaposlenih u državnim organima i izabranih, odnosno postavljenih lica, time i isplaćena, te im posebna naknada za ishranu na radu na terenu u tom periodu ne pripada. Prema utvrđenom činjeničnom stanju ne može se razgraničiti koliko je dana koji od tužilaca proveo na radu na terenu u 2005-oj godini od 01.10.2005. godine, odnosno od stupanja na snagu Uredbe o izmenama i dopunama Uredbe o naknadama i drugim primanjima zaposlenih u državnim organima i izabranih, odnosno postavljenih lica („Službeni glasnik RS“, br. 81/05), kojom je za slučaj da nije obezbeđen smeštaj i ishrana predviđeno da u terenski dodatak ulaze i troškovi smeštaja i ishrane, ali najviše do iznosa naknade za dnevnicu za službeno putovanje i troškove noćenja prema članu 6. i 7. te Uredbe. Prema tome, činjenično stanje nije potpuno utvrđeno za pravilnu primenu citiranog materijalnog prava od značaja za odluku o tužbenim zahtevima tužilaca za isplatu po osnovu ishrane na radu na terenu u 2005.-oj godini.

Zbog navedenog Vrhovni kasacioni sud je ukinuo drugostepenu i prvostepenu presudu u navedenom delu i predmet vratio prvostepenom sudu na ponovno suđenje, u smislu člana 416. stav 2. Zakona o parničnom postupku i u delu odluke o troškovima postupka, na osnovu odredbe člana 165. stav 3. Zakona o parničnom postupku.

Revizija nije osnovana u odnosu na pravnosnažnu presudu o tužbenim zahtevima za isplatu iznosa na ime ishrane za vreme rada i boravka na terenu za 2006. godinu, jer je u tom delu odluka doneta pravilnom primenom materijalnog prava na koje je ukazano, prema visini pripadajućeg iznosa terenskog dodatka u situaciji kada je tužiocima tuženi poslodavac obezbedio smeštaj i isplatu naknade za jedan obrok, ali im nije obezbedio još dva pripadajuća obroka dnevno, na ime ishrane za vreme rada i boravka na terenu, shodno odredbi člana 23b stav 1. tačka 4. u vezi člana 6. Uredbe o naknadama i drugim primanjima zaposlenih u državnim organima i izabranih, odnosno postavljenih lica. Navodi revizije se odnose na pravilnost utvrđenog činjeničnog stanja, što nisu zakonom predviđeni relevatni revizijski razlozi.

Iz navedenih razloga, u odnosu na navedeni deo pravnosnažne presude revizija je odbijena kao neosnovana, na osnovu odredbe člana 414. stav 1. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća- sudija
Vesna Subić, s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić