Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 1947/14 od 24.09.2014. godine, delimično je preinačena prvostepena presuda u usvajajućem delu, tako što je odbijen tužbeni zahtev tužioca za isplatu uvećanja plate po osnovu rada u dane državnih i verskih praznika za januar, februar i maj mesec 2007. godine, po osnovu prekovremenog rada i po osnovu rada noću za period od 01. jula 2006. pa do 31. decembra 2007. godine u novčanim mesečnim iznosima bliže navedenim u izreci pobijane presude, sve sa zakonskom zateznom kamatom od dospelosti svakog pojedinačnog mesečnog iznosa pa do dana isplate, kao i za uplatu odgovarajućih doprinosa, dok je u preostalom delu žalba tuženog odbijena i prvostepena presuda u preostalom usvajajućem delu potvrđena.

Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu, tužilac N.U. je blagovremeno izjavio reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 408. u vezi člana 403. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku (''Službeni glasnik RS'', br. 72/11 i 55/14), Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija osnovana.

U postupku donošenja pobijane presude nema bitne povrede iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac N.U., mlađi vodnik, raspoređen je na radno mesto policajca u Policijskoj stanici Zrenjanin, rešenjem tužene od 01.08.2003. godine, a obračun plate mu je vršen prema ukupnom koeficijentu plate od 6,76. Rešenjem tužene od 21.07.2006. godine tužilac je raspoređen na radno mesto policajac ispostava I kategorije i određen mu je ukupni koeficijent plate od 17,54. Koeficijent za obračun plate uporednog radnika S.NJ., raspoređena na administrativno-tehničkim i daktilografskim poslovima u Odeljenju za zajedničke poslove iznosio je 4,73 do donošenja rešenja od 28.09.2010. godine, kada je raspoređena u Odeljenje za logistiku sa ukupnim koeficijentom plate od 12,84, koliko iznosi i koeficijent za obračun plate mlađeg referenta prve klase P.M. na radnom mestu administrativno- tehnički i daktilografski poslovi bez statusa. Tužilac je u spornom periodu od maja 2004. do decembra 2007. godine pored 174 sata redovnog rada obavljao i prekovremeni rad, rad noću i rad u dane praznika koji su neradni. Upoređivanjem plata tužioca u navedenom periodu i ostalih zaposlenih koji nemaju status službenog lica, utvrđeno je da u periodu maj 2004. do 30. juna 2006. godine plata tužioca nije uvećana za najmanje 30% u odnosu na zaposlene koji nemaju navedene neredovnosti, jer je svim zaposlenima u ovom periodu plata bila uvećana za 30%.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, utvrđujući i razliku u plati na osnovu nalaza i mišljenja veštaka koji je u postupku angažovan, prvostepeni sud je usvojio tužbeni zahtev tužioca za isplatu razlike u plati za ceo sporni period, izuzev za isplatu zakonske zatezne kamate u određenom periodu, dok je drugostepeni sud odlučujući o žalbama tužene delimično preinačio prvostepenu presudu i tužbeni zahtev tužioca za isplatu razlike u plati odbio za period od 01. jula 2006. pa do 31. decembra 2007. godine kada je tužiocu obračunavana plata po novim rešenjima uz nove koeficijente koji su povećani za 40% u odnosu na druge državne službenike.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da se revizijom osnovano ukazuje da je prilikom odlučivanja o tužbenom zahtevu pogrešno primenjeno materijalno pravo.

Zakonom o policiji (''Službeni glsnik RS'', br. 101/05 i 63/09, koji je bio na snazi u spornom utuženom periodu), određeno je da se osnovna plata zaposlenih kod tužene, sastoji od osnovice koju utvrđuje Vlada i osnovnog i dodatnog koeficijenta u odnosu na zvanje, radna mesta, odnosno poslove na kojima se staž osiguranja računa sa uvećanim trajanjem, posebne uslove rada, opasnost, odgovornost i složenost poslova (član 146. stav 2. Zakona). Dodatni koeficijent utvrđen u skladu sa članom 146. stav 2. ovog zakona, primenom na osnovicu uvećava platu za 30 do 50% u odnosu na plate drugih državnih službenika (član 147. stav 1), a uz saglasnost Vlade, za pojedine kategorije zaposlenih mogu se utvrditi dodatni koeficijenti koji omogućavaju uvećanje za više od 50% u odnosu na plate drugih državnih službenika (član 147. stav 2. istog zakona). Pravilnikom o platama zaposlenih u MUP-u od 26.06.2006. godine, određeni su dodatni koeficijenti zaposlenih.

Pravilna primena navedenih zakonskih odredaba podrazumeva da policajci i ovlašćena službena lica zaposlena kod tužene, počev od stupanja na snagu Pravilnika o platama od 26.06.2006.godine do 08.12.2011. godine, kada su stupile na snagu izmene Zakona o policiji (''Službeni glasnik RS'', 92/11), nemaju pravo na uvećanje plate po osnovu neredovnosti u slučaju da je njihova plata već uvećana 30 do 50% u odnosu na plate drugih državnih službenika. Međutim, sama sadržina odredbe člana 147. zakona ukazuje da se uvećanje ceni u odnosu na plate drugih državnih službenika, iz čega proizilazi da prilikom utvrđivanja da li je tužiocu već uvećana plata po ovom osnovu, uporedni radnik ne može biti nameštenik odnosno vozač, daktilograf, higijeničar, već policajac koji ima status ovlašćenog službenog lica i obavlja poslove radnog mesta za koje je predviđena ista školska sprema, ali nema izrazite neredovnosti u radu.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da je prvostepenom presudom pravilno primenjeno materijalno pravo kada je usvojen tužbeni zahtev, nakon što je utvrđeno da tužiocu prilikom određivanja dodatnog koeficijenta nije priznato pravo na uvećanu zaradu po osnovu neredovnosti u radu (prekovremenog i noćnog rada, kao i za rad u dane državnih i verskih praznika), s obzirom da ima istu platu kao i drugi zaposleni koji imaju status ovlašćenog službenog lica, a nemaju neredovnost u radu kao što je to slučaj sa tužiocem, dok je razlika u plati i koeficijentu između tužioca i ostalih zaposlenih koji su uzeti kao uporedni radnici i koji nemaju status ovlašćenog lica, zasnovana upravo na različitom statusu tužioca i tih lica.

Imajući ovo u vidu, kao i da je pobijanom presudom, pogrešnom primenom materijalnog prava preinačena prvostepena presuda, Vrhovni kasacioni sud je primenom člana 416. stav 1. Zakona o parničnom postupku odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Ljubica Milutinović, s.r.