Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilac je, sa pozivom i na odredbu člana 404. stav 1. ZPP, blagovremeno izjavio reviziju zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Revizija tužioca je dozvoljena na osnovu člana 403. stav 2. tačka 2. ZPP, pa zato o njegovoj reviziji nije odlučivano primenom člana 404. tog zakona.

Odlučujući o izjavljenoj reviziji, na osnovu člana 408. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da tužiočeva revizija nije osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je bio zamenik javnog tužioca u Osnovnom javnom tužilaštvu u Kosovskoj Mitrovici od 27.09.2012. godine do 30.10.2017. godine, kada mu je radni odnos prestao. Rešenjem Osnovnog javnog tužioca u Kosovskoj Mitrovici od 15.10.2012. godine utvrđeno je pravo tužioca na naknadu za odvojeni život od porodice, koja mu nije isplaćena za oktobar 2017. godine u iznosu od 34.012,63 dinara.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, dugostepeni sud je pravilnom primenom materijalnog prava preinačio prvostepenu presudu i odbio tužbeni zahtev.

Prema odredbi člana 5. Uredbe o naknadama i drugim primanjima izabranih i postavljenih lica u državnim organima („Službeni glasnik Republike Srbije“, broj 44/08 ... 78/12), izabrana i postavljena lica u državnim organima ostvaruju pravo na naknadu troškova privremenog ili trajnog premeštaja u drugo mesto rada shodnom primenom Uredbe Vlade kojom se uređuje naknada troškova i otpremnina državnih službenika i nameštenika, osim odredaba kojim su utvrđeni posebni slučajevi u kojima državni službenik ili nameštenik nema pravo na naknadu troškova za odvojeni život od porodice.

Noveliranom odredbom člana 48. Uredbe o naknadi troškova i otpremnini državnih službenika i nameštenika („Službeni glasnik Republike Srbije“, broj 84 od 06.10.2015. godine) propisano je da se državnom službeniku i namešteniku naknađuju troškovi za odvojeni život od porodice, ako zbog toga što je privremeno premešten u drugo mesto rada koje je više od 50km udaljeno od mesta njegovog prebivališta i od prethodnog mesta rada, živi odvojeno od porodice - dok traje prevremeni premeštaj (stav 1), te da državni službenik i nameštenik koji je trajno premešten u drugo mesto rada koje je više od 50km udaljeno od mesta njegovog prebivališta i od prethodnog mesta rada, a koji nema rešeno stambeno pitanje u novom mestu rada, ima pravo na naknadu troškova za odvojen život od porodice najduže godinu dana od dana premeštaja (stav 2).

Odredbom člana 10. stav 2. - samostalni članovi Uredbe o izmenama i dopunama Uredbe o naknadi troškova i otpremnini državnih službenika i nameštenika („Službeni glasnik Republike Srbije“, broj 84/15) predviđeno je da državni službenik i nameštenik kome je do stupanja na snagu te Uredbe (14.10.2015. godine) priznato pravo na naknadu troškova za odvojen život od porodice u skladu sa ranije važećim propisom, to pravo ostvaruje do isteka perioda na koji mu je isto priznato, a najduže godinu dana od dana stupanja na snagu te Uredbe.

Tužilac je izabran za zamenika javnog tužioca u Osnovnom javnom tužilaštvu u Kosovskoj Mitrovici, gde je i stupio na dužnost. Pravo na naknadu troškova za odvojeni život od porodice priznato mu je rešenjem Osnovnog javnog tužioca u Kosovskoj Mitrovici 15.10.2012. godine, u skladu sa ranije važećom Uredbom o naknadama troškova i otpremnini državnih službenika i nameštenika. Međutim, imajući u vidu izmene i dopune označene Uredbe, kao i sadržinu člana 10. stav 2. Uredbe o izmenama i dopunama Uredbe o naknadi troškova i otpremnini državnih službenika i nameštenika, pravo tužioca na naknadu za odvojeni život od porodice je vremenski ograničeno na najduže godinu dana od dana stupanja na snagu uredbe, odnosno najkasnije do 14.10.2016. godine.

Zbog toga tužilac neosnovano potražuje naknadu za odvojeni život od porodice za oktobar 2017. godine.

Izjavljenom revizijom, po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda, neosnovano se osporava pravilnost primenjenog materijalnog prava.

Tužilac je odlukom Državnog veća tužilaca koja je objavljena u „Službenom glasniku Republike Srbije“ broj 91 od 21.09.2012. godine izabran za zamenika javnog tužioca u Osnovnom tužilaštvu u Kosovskoj Mitrovici. Ova odluka doneta je na osnovu člana 75. stav 3. Zakona o javnom tužilaštvu kojim je propisano da Državno veće tužilaca bira zamenika javnog tužioca za trajno obavljanje funkcije u istom ili drugom javnom tužilaštvu. Prema stavu prvom tog člana, Narodna Skupština na predlog Državnog veća tužilaca bira za zamenika javnog tužioca lice koje se po prvi put bira na ovu funkciju, na period od tri godine. Tužilac je već obavljao dužnost zamenika javnog tužioca u Osnovnom javnom tužilaštvu u Prištini od 17.06.1996. godine do 31.12.2009. godine (podaci iz fotokopije tužiočeve radne knjižice u spisima), što znači da nije prvi put biran za zamenika javnog tužioca, pa zato nisu osnovani navodi revizije kako činjenica da je odlukom Državnog veća tužilaca počeo da radi u Kosovskoj Mitrovici govori u prilog tome da je premešten a ne izabran.

Zakonom o javnom tužilaštvu nisu utvrđene naknade i druga primanja koja javni tužilac i zamenik javnog tužioca imaju pravo da ostvaruju na osnovu obavljanja javnotužilačke funkcije, niti ko je nadležan za njihovo propisivanje. Odredbom člana 73. tog zakona, stavom drugim tog člana, dato je ovlašćenje Državnom veću tužilaca da zamenicima javnih tužilaca, samo u slučaju njihovog premeštaja ili upućivanja, propiše naknade i ostala primanja, pri čemu se ne zna koje su to naknade, pod kojim se uslovima određuju, kolika im je visina, niti na koji način se ostvaruje pravo na te naknade. Odlukom Ustavnog suda IUz-80/2014 od 21.04.2016. godine, objavljenom u Službenom glasniku Republike Srbije broj 63/2016, utvrđeno je da odredba člana 73. stav 2. Zakona o javnom tužilaštvu nije u saglasnosti sa Ustavom. Naknada za odvojeni život predviđena je članom 173. stav 5. Zakona o javnom tužilaštvu, novelama tog zakona iz novembra 2013. godine, tako što je propisano da pravo na tu naknadu imaju javni tužioci, odnosno zamenici javnih tužilaca u Republičkom javnom tužilaštvu, javnim tužilaštvima posebne nadležnosti i apelacionim javnim tužilaštvima. I ova odredba je navedena odlukom Ustavnog suda proglašena neustavnom.

S`toga, nisu osnovani revizijski navodi da je naknada za odvojeni život zamenika javnih tužilaca utvrđena članom 73. Zakona o javnom tužilaštvu. Tim zakonom nisu posebno uređene naknade tužiocima i ostala primanja koja imaju nosioci javnotužilačke funkcije i ostvaruju ih dok tu funkciju obavljaju, pa se zato na osnovu člana 50. stav 4. Zakona o javnom tužilaštvu, na ta prava primenjuju propisi koji uređuju prava iz radnog odnosa izabranih lica. U konkretnom slučaju, to je Uredba o naknadi troškova i otpremnini državnih službenika i nameštenika - član 48. stav 1. i 2. i član 42. te Uredbe.

Zato nisu osnovani ni navodi revizije o protivrečnosti Uredbe i zakona, a u vezi s`tim i da je u ovom slučaju povređena hijerarhija pravnih akata. Odlučujući o izjavljenoj žalbi, drugostepeni sud je, po službenoj dužnosti vodio računa o pravilnoj primeni materijalnog prava (član 386. stav 3. ZPP) i nalazeći da je isto pogrešno primenjeno od strane prvostepenog suda preinačio prvostepenu presudu i odlučio - odbio tužbeni zahtev (član 394. tačka 4. ZPP).

Shodno izloženom, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Branislava Apostolović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić