.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 2219/2021
07.10.2021. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Katarine Manojlović Andrić, predsednika veća, Gordane Džakula, Branke Dražić, Danijele Nikolić i Marine Milanović, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Duško Pjevač, advokat iz ..., protiv tuženog JKP „Higijena“ Pančevo, čiji je punomoćnik Milorad Milićević, advokat iz ..., uz učešće umešača na strani tuženog Grada Pančeva, koga zastupa Gradsko pravobranilaštvo Grada Pančeva, radi isplate naknade troškova za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 1214/21 od 18.03.2021. godine, u sednici veća održanoj 07.10.2021. godine, doneo je
P R E S U D U
DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 1214/21 od 18.03.2021. godine.
PREINAČUJU SE presuda Apelacionog suda u Beogradu Gž1 1214/21 od 18.03.2021. godine i presuda Osnovnog suda u Pančevu P1 447/19 od 07.12.2020. godine, u stavu drugom, četvrtom i petom izreke, tako što se ODBIJA kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca AA iz ..., kojim je tražio da se obaveže tuženi JKP „Higijena“ Pančevo, da mu za period 01.10.2016. do 01.09.2019. godine, isplati: na ime razlike između isplaćenog i pripadajućeg iznosa na ime naknade troškova ishrane u toku rada ukupan iznos od 41.348,86 dinara, i to: - za mesec oktobar 2016. godine iznos od 1226,75 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.11.2016. godine, pa do konačne isplate; - za mesec novembar 2016. godine iznos od 382,36 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 10.12.2016. godine, pa do konačne isplate; - za mesec decembar 2016. godine iznos od 1. 402,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.01.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec januar 2017. godine iznos od 1.274,54 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.02.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec februar 2017. godine iznos od 946,35 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.03.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec mart 2017. godine iznos od 1.577,25 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.04.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec april 2017. godine iznos od 998,93dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.05.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec maj 2017. godine iznos od 1.440,10 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.06.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jun 2017. godine iznos od 1.274,54 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.07.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jul 2017. godine iznos od 1.226,75 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.08.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec avgust 2017. godine iznos od 1.577,25 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.09.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec septembar 2017. godine iznos od 350,50 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.10.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec oktobar 2017. godine iznos od 1.402,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.11.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec novembar 2017. godine iznos od 1.274,54 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.12.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec decembar 2017. godine iznos od 1.226,75 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.01.2018. godine, pa do konačne isplate;- za mesec januar 2018. godine iznos od 617,18 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 10.02.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec februar 2018. godine iznos od 893,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.03.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec mart 2018. godine iznos od 1.402,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 06.04.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec april 2018. godine iznos od 1.168,34 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 05.05.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec maj 2018. godine iznos od 1.577,25 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.06.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jun 2018. godine iznos od 1.226,75 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.07.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jul 2018. godine iznos od 1.402,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.08.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec avgust 2018. godine iznos od 205,73 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.09.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec septembar 2018. godine iznos od 525,75 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.10.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec oktobar 2018. godine iznos od 1.577,25 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 10.11.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec novembar 2018. godine iznos od 1.338,27 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.12.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec decembar 2018. godine iznos od 1.226,75 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.01.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec januar 2019. godine iznos od 1.371,52 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.02.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec februar 2019. godine iznos od 998,93 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.03.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec mart 2019. godine iznos od 1.226,75 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.04.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec april 2018. godine iznos od 1.402,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.05.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec maj 2019. godine iznos od 1.577,25 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.06.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jun 2019. godine iznos od 1.051,50 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.07.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jul 2019. godine iznos od 1.577,25 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 10.08.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec avgust 2019. godine iznos od 1.402,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.09.2019. godine, pa do konačne isplate; i na ime razlike između isplaćenog i pripadajućeg iznosa na ime naknade troškova regresa za korišćenje godišnjeg odmora ukupan iznos od 83.676,30 dinara i to: - za mesec oktobar 2016. godine iznos od 2.152,15 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.11.2016. godine, pa do konačne isplate; - za mesec novembar 2016. godine iznos od 2.152,15 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 10.12.2016. godine, pa do konačne isplate; - za mesec decembar 2016. godine iznos od 2.152,15 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.01.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec januar 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.02.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec februar 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.03.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec mart 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.04.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec april 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.05.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec maj 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.06.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jun 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.07.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jul 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.08.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec avgust 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.09.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec septembar 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.10.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec oktobar 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.11.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec novembar 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.12.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec decembar 2017. godine iznos od 2.261,78 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.01.2018. godine, pa do konačne isplate;- za mesec januar 2018. godine iznos od 2.378,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 10.02.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec februar 2018. godine iznos od 2.378,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.03.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec mart 2018. godine iznos od 2378,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 06.04.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec april 2018. godine iznos od 2.378,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 05.05.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec maj 2018. godine iznos od 2.378,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.06.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jun 2018. godine iznos od 2.378,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.07.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jul 2018. godine iznos od 1.402,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.08.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec avgust 2018. godine iznos od 2378,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.09.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec septembar 2018. godine iznos od 2378,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.10.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec oktobar 2018. godine iznos od 2378,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 10.11.2018. godine, pa do konačne isplate; - za mesec novembar 2018. godine iznos od 2378,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.12.2017. godine, pa do konačne isplate; - za mesec decembar 2018. godine iznos od 2378,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.01.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec januar 2019. godine iznos od 2.692,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.02.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec februar 2019. godine iznos od 2.692,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 09.03.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec mart 2019. godine iznos od 2.692,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.04.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec april 2018. godine iznos od 2.692,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.05.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec maj 2019. godine iznos od 2.692,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.06.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jun 2019. godine iznos od 2.692,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.07.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec jul 2019. godine iznos od 2.692,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 10.08.2019. godine, pa do konačne isplate; - za mesec avgust 2019. godine iznos od 2.692,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 11.09.2019. godine, pa do konačne isplate; da na navedene iznose za tužioca uplati pripadajuće doprinose za penzijsko, invalidsko, zdravstveno osiguranje kao i doprinose za slučaj nezaposlenosti i da mu naknadi troškove parničnog postupka.
OBAVEZUJE SE tužilac da tuženom naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 256.939,16 dinara u roku od 15 dana od dana prijema otpravka presude.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Pančevu P1 447/19 od 07.12.2020. godine, stavom prvim izreke, dozvoljeno je postupanje po preinačenom tužbenom zahtevu tužioca od 20.11.2020. godine. Stavom drugim izreke, delimično je usvojen tužbeni zahtev tužioca pa je obavezan tuženi da tužiocu za period od 01.10.2016. do 01.09.2019. godine isplati i to: na ime razlike između isplaćenog i pripadajućeg iznosa na ime naknade troškova za topli obrok ukupan iznos od 41.348,86 dinara i na ime razlike između isplaćenog i pripadajućeg iznosa na ime naknade troškova regresa za korišćenje godišnjeg odmora ukupan iznos od 83.676,30 dinara i to pojedinačne mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom na svaki pojedinačni iznos kako je navedeno u ovom stavu izreke. Stavom trećim izreke, odbijen je kao neosnovan deo tužbenog zahteva tužioca u delu za zakonsku zateznu kamatu preko dosuđenih a do traženih iznosa. Stavom četvrtim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu na dosuđene mesečne iznose naknade troškova toplog obroka i regresa, kao osnovicu, obračuna i uplati doprinose po osnovu penzijskog i invalidskog osiguranja Republičkom fondu PIO, doprinose za nezaposlenost kod nadležne Nacionalne službe za zapošljavanje, doprinose za zdravstveno osiguranje kod Republičkog fonda za zdravstveno osiguranje u visini prema Zakonu o doprinosima za obavezno socijalno osiguranje na dan uplate. Stavom petim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 70.344,16 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 1214/21 od 18.03.2021. godine, potvrđena je prvostepena presuda u stavu drugom, četvrtom i petom izreke, a žalbe tužioca, tuženog i umešača na strani tuženog odbijene kao neosnovane. Istom presudom odbijeni su i zahtevi tužioca, tuženog i umešača na strani tuženog za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv pravnosnažne drugostepene presude tuženi je blagovremeno izjavio posebnu reviziju u smislu člana 404. Zakona o parničnom postupku, zbog pogrešne primene materijalnog prava.
Prema odredbi člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/11, 49/13-US, 74/13-US, 55/14, 87/18, 18/20) - u daljem tekstu: ZPP, revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija). U stavu 2. istog člana propisano je da o dozvoljenosti i osnovanosti revizije iz stava 1. ovog člana odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.
Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, u ovom sporu postoji potreba za odlučivanjem o reviziji predviđenoj navedenom odredbom (posebna revizija), radi ujednačavanja sudske prakse imajući u vidu drugačiju sudsku praksu u istoj pravnoj situaciji izraženu u presudama Vrhovnog kasacionog suda na koje je revident ukazao.
Odlučujući o izjavljenoj reviziji, na osnovu člana 408. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija tuženog osnovana.
U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2) ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je u utuženom periodu bio u radnom odnosu kod tuženog na neodređeno vreme. Umešač u ovoj parnici je Grad Pančevo kao osnivač tuženog. U istom periodu poslodavac je naknadu troškova za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora isplaćivao zaposlenima u skladu sa ugovorom o radu i to naknadu troškova za ishranu u toku rada u iznosu od 3.500,00 dinara bruto za puno radno vreme, i regres za korišćenje godišnjeg odmora u iznosu od 897,00 dinara bruto mesečno. Iznosi dosuđeni tužiocu predstavljaju razliku između naknade troškova ishrane u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora obračunate u vrednosti propisanoj Posebnim kolektivnim ugovorom za javna preduzeća u komunalnoj delatnosti na teritoriji Republike („Službeni glasnik RS” br. 27/15 od 18.03.2015. godine, stupio na snagu 26.03.2015. godine) i Posebnim kolektivnim ugovorom za javna i javno komunalno preduzeće grada Pančeva („Službeni glasnik RS” br. 59/2015) i naknade tih troškova isplaćenih tužiocu za utuženi period. Visina potraživanja utvrđena je na osnovu obračuna tuženog.
Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su primenjujući član 118. stav 1. tač. 5. i 6, člana 246. st. 1. i 2. i čl. 256. i 254. Zakona o radu, čl. 4. i 9. st. 1. i 2. Zakona o privremenom uređivanju osnovice za obračun i isplatu plata odnosno zarada i drugih stalnih primanja kod korisnika javnih sredstava, pravila iz odredbi čl. 60, 65. i 66. Posebnog kolektivnog ugovora za javna preduzeća u komunalnoj delatnosti na teritoriji Republike Srbije i odredbe čana 84. Posebnog kolektivnog ugovora za javna i javno komunalna preduzeća Grada Pančeva, ocenili da tužilac osnovano potražuje manje isplaćenu naknadu troškova za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora u skladu sa posebnim kolektivnim ugovorima i da se pravila iz člana 4. Zakona o privremenom uređivanju osnovica za obračun i isplatu plata odnosno zarada i drugih javnih primanja kod korisnika javnih sredstava ne odnose na naknadu za ishranu u toku rada i regres za korišćenje godišnjeg odmora. Stoga su kao osnovan usvojili postavljeni tužbeni zahtev.
Po oceni Vrhovnog kasacionog suda osnovano se revizijom tuženog ukazuje da su nižestepeni sudovi na pravilno utvrđeno činjenično stanje pogrešno primenili materijalno pravo.
Odredbom člana 1. Zakona o privremenom uređivanju osnovice za obračun i isplatu plata, odnosno zarade i drugih stalnih primanja kod korisnika javnih sredstava („Službeni glasnik RS“, broj 116/14 – stupio na snagu 28.10.2014. godine) propisano je da se ovim zakonom privremeno uređuje osnovica, odnosno vrednost radnog časa, vrednost boda i vrednost osnovne zarade, za obračun i isplatu plata, odnosno zarada kao i drugih stalnih primanja izabranih, imenovanih, postavljenih i zaposlenih lica kod korisnika javnih sredstava, sa ciljem očuvanja finansijskog sistema u Republici Srbiji i sistema plata i zarada u javnom sektoru. U članu 3. stav 1. navedenog zakona, propisano je da se platom smatra zarada zaposlenog kod korisnika javnih sredstava utvrđena u skladu sa zakonom koji uređuje radne odnose, odnosno plate izabranog, imenovanog i postavljenog lica, zaposlenog kod korisnika javnih sredstava utvrđenog u skladu sa zakonom koji uređuje platu u državnim organima, organima lokalne vlasti, organizacijama obaveznog socijalnog osiguranja i javnim službama. U članu 4. istog zakona propisano je da su ništave odredbe opšteg ili pojedinačnog akta kojima se povećavaju osnovice, koeficijenti i drugi elementi, odnosno uvode novi elementi na osnovu kojih se povećava iznos plate i drugih stalnih primanja kod subjekata iz člana 2. ovog zakona, donet za vreme primene ovog zakona.
Tuženi je korisnik budžetskih sredstava, pa se na njega, osim navedenog zakona, primenjuje i Zakon o budžetu i Zakon o budžetskom sistemu, pa obaveze koje preuzima moraju odgovarati aproprijaciji koja mu je odobrena za tu namenu u odgovarajućoj budžetskoj godini (član 54. Zakona o budžetskom sistemu).
Pod zaradom se smatraju primanja iz radnog odnosa kao što je, između ostalog, i naknada za ishranu u toku rada i regres za korišćenje godišnjeg odmora, a što proizlazi iz odredbe člana 105. Zakona o radu, a pojam zarade u skladu sa Zakonom o privremenom uređivanju osnovice za obračun i isplatu plata, odnosno zarada i drugih stalnih primanja kod korisnika javnih sredstava, podrazumeva zaradu utvrđenu u skladu sa zakonom koji uređuje radne odnose. Drugačijim tumačenjem pojma zarade ne bi bio ispunjen cilj Zakona o privremenom uređivanju osnovnice za obračun i isplatu plata, odnosno zarada i drugih stalnih primanja kod korisnika javnih sredstava (član 1), jer bi to značilo selektivnu primenu zakona, imajući u vidu i da koeficijent za obračun plate izabranih, imenovanih i postavljenih lica i zaposlenih u skladu sa Zakonom o platama u državnim organima i javnim službama, sadrži i dodatak na ime naknade za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora, na koje se kao i na zaposlene kod tuženog primenjuje Zakon o privremenom uređivanju osnovica za obračun i isplatu plata, odnosno zarade i drugih stalnih primanja kod korisnika javnih sredstava.
S obzirom da su pravila iz Zakona o privremenom uređivanju osnovnice za obračun i isplatu plata, odnosno zarada i drugih stalnih primanja kod korisnika javnih sredstava, Zakona o budžetu i Zakona o budžetskom sistemu imperativne prirode koja se moraju bezuslovno poštovati, bez prava da se u njima bilo šta menja, kod budžetskog finansiranja plata kod tuženog nije moguće primeniti korektivno pravilo iz člana 8. stav 2. Zakona o radu, jer je upravo zakonom određen način utvrđivanja osnovice za plate.
Zbog toga su po shvatanju Vrhovnog kasacionog suda odredbe Posebnog kolektivnog ugovora, donete nakon stupanja na snagu Zakona o privremenom uređivanju osnovice za obračun i isplatu plata, odnosno zarada i drugih stalnih primanja kod korisnika javnih sredstava ništave i kao takve ne mogu da proizvode pravno dejstvo (PKU ne može biti suprotan zakonu na osnovu člana 103. ZOO u vezi člana 240. Zakona o radu) zbog čega su nižestepene presude preinačene i tužbeni zahtev tužioca odbijen, kao neosnovan.
Na osnovu člana 416. stav 1. ZPP odlučeno je kao u stavu drugom izreke.
Prema konačnom uspehu tuženog u sporu, tuženom primenom čl. 153, 154. i 163. ZPP pripada pravo na naknadu opredeljenih troškova prvostepenog, drugostepenog i revizijskog postupka i to pravo na naknadu troškova za sastav odgovora na tužbu u iznosu od 9.000,00 dinara, za sastav jednog obrazloženog podneska u iznosu od 9.000,00 dinara, za zastupanje tuženog od strane advokata na tri održana ročišta u iznosu od po 10.500,00 dinara, za taksu na odgovor na tužbu u iznosu od 6.150,25 dinar, za sastav žalbe u iznosu od 18.000,00 dinara i takse na žalbu i na odluku po žalbi u iznosu od po 12.300,50 dinara, za sastav revizije u iznosu od 27.000,00 dinara, za taksu na reviziju i na revizijsku odluku u iznosu od po 10.494,08 dinara, što sve ukupno iznosi 256.939,16 dinara, sve odmereno prema Tarifi o nagradama i naknadama troškova za rad advokata i Tarifi iz Zakona o sudskim taksama, zbog čega je primenom člana 165. stav 2. ZPP odlučeno kao u stavu trećem izreke.
Predsednik veća – sudija
Katarina Manojlović Andrić,s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
