U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilja je bila u radnom odnosu kod tužene Ustanove Sportsko rekreativno obrazovni centar „Vračar“ od 23.03.1999. godine, a od 24.02.2017. godine, obavljala je poslove ... . Opština Vračar je bila osnivač ovog tuženog. Odlukom Skupštine gradske opštine Vračar od 30.09.2019. godine, ukinuta je ustanova Sportsko rekreativno obrazovni centar „Vračar“ zbog nepostojanja uslova za obavljanje delatnosti, pokrenut je postupak likvidacije i uspostavljen je pravni osnov za sprovođenje postupka redovne likvidacije, te je određeno da se za likvidacionog upravnika koji će sprovesti postupak redovne likvidacije imenuje BB. Likvidacioni upravnik je 30.09.2019. godine doneo rešenje, zavedeno u toj ustanovi pod br. ../19, po kome je tužilji prestao radni odnos sa datumom donošenja rešenja kod poslodavca po osnovu pokretanja likvidacionog postupka i zbog prestanka rada poslodavca, te je odlučeno da će tužilja biti odjavljena sa obaveznog socijalnog osiguranja danom donošenja rešenja. U obrazloženju rešenja je navedeno da je Odlukom o ukidanju Ustanove Sportsko rekreativno obrazovni centar „Vračar“, u članu 1.1 određeno da se ova ustanova ukida zbog nepostojanja uslova za obavljanjem delatnosti, u tački 2. je određeno da se pokreće likvidacija i uspostavlja pravni odnos za sprovođenje postupka redovne likvidacije, da zaposlenim i radno angažovanim licima izvan radnog odnosa u ustanovi po osnovu pokretanja likvidacionog postupka zbog prestanka rada ustanove prestaje radni odnos, odnosno radno angažovanje sa danom donošenja te odluke a svoja prava ostvaruju u skladu sa zakonom. Odlukom je likvidacioni upravnik obavezan da u skladu sa stavom 2. ovog člana donese akte o prestanku radnog odnosa ili radnog angažovanja izvan radnog odnosa, odnosno otkaza ugovora o radu zaposlenima, te da je na osnovu zakonskih odredaba i odredaba ove Odluke tužilji prestao radni odnos kod prvotužene. Iz Odluke o osnivanju Privrednog društva „Mirko Sandić“ d.o.o. od 25.06.2019. godine, proizlazi da je osnivač ovog privrednog društva Grad Beograd, i da osnivač svoju funkciju vrši u skladu sa odlukom preko skuštine društva koju čine ovlašćeni predstavnici osnivača. U registar privrednih društava koji vodi APR upisano je tuženo Privredno društvo „Mirko Sandić“ d.o.o. Beograd – Vračar, osnovano dana 10.09.2019. godine, sa sedištem u Beogradu ul. Sjeničkoj broj 1, a Grad Beograd je upisan kao član sa 100% udela.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su ocenili da je rešenjem tuženog SRC „Vračar“ broj ../19 od 30.09.2013. godine, tužilji prestao radni odnos u skladu sa odredbom člana 176. stav 1. tačka 5. Zakona o radu kojom je propisano da zaposlenom prestaje radni odnos nezavisno od njegove volje i volje poslodavca u slučaju prestanka rada poslodavca u skladu sa zakonom, pa je rešenje tuženog SRC „Vračar“ o prestanku radnog odnosa tužilji zakonito, zbog čega je odbijen tužbeni zahtev za njegov poništaj. S obzirom da je tužbeni zahtev za poništaj osporenog rešenja o prestanku radnog odnosa neosnovan, to je primenom odredbe člana 191. stav 1. Zakona o radu odbijen i zahtev za vraćanje na radno mesto ... sa srednjom stručnom spremom. Takođe je ocenjeno da između tužene SRC „Vračar“ u likvidaciji i tuženog PD „Mirko Sandić“ d.o.o. ne postoji pravni kontinuitet, s obzirom da je osnivač SRC „Vračar“ bila Opština Vračar, a osnivač PD „Mirko Sandić“ d.o.o. je Grad Beograd, te nije došlo do statusne promene između tuženog SRC „Vračar“ i PD „Mirko Sandić“ u smislu odredaba Zakona o privrednim društvima. Zbog toga PD „Mirko Sandić“ d.o.o. nije pasivno legitimisano u ovom sporu jer tužilja nije bila u bilo kakvom pravnom odnosu sa tim privrednim društvom, niti je to privredno društvo donelo osporeno rešenje, pri čemu nije ni osnovano statusnom promenom u skladu sa Zakonom o privrednim društvima niti između tuženih postoji pravni kontinuitet na osnovu koga bi tužilji pripalo pravo da zahteva od tuženog PD „Mirko Sandić“ d.o.o. vraćanje na rad.

Po oceni Vrhovnog suda odluka nižestepenih sudova zasnovana je na pravilnoj primeni materijalnog prava. Odredbom člana 176. stav 1. tačka 5. Zakona o radu propisano je da zaposlenom prestaje radni odnos nezavisno od njegove volje i volje poslodavca u slučaju prestanka rada poslodavca u skladu sa zakonom, a iz činjeničnog stanja proizlazi da je tužilji, koja je bila zaposlena kod SRC „Vračar“, sada u likvidaciji, upravo iz tog razloga prestao radni odnos, odnosno zbog toga što je osnivač ove ustanove doneo odluku o prestanku njenog rada i otvaranju postupka redovne likvidacije. Iz ovoga proizlazi da je osporeno rešenje o prestanku radnog odnosa tužilji kod ovog poslodavca zakonito, zbog čega je neosnovan zahtev za njegov poništaj, te je zbog toga neosnovan i zahtev za vraćanje na radno mesto na kome je kod njega bila zaposlena. Takođe je pravilan zaključak nižestepenih sudova da tuženo PD „Mirko Sandić“ d.o.o. nije pasivno legitmisano u ovom sporu jer nije bilo u materijalnopravnom odnosu sa tužiljom povodom zaposlenja, da ono nije donelo osporeno rešenje i da nije osnovano zbog statusnih promena tuženog SRC „Vračar“ u skladu sa Zakonom o privrednim društvima, niti između tuženih postoji pravni kontinuitet na osnovu koga bi tužilji pripalo pravo da zahteva od tuženog PD „Mirko Sandić“ d.o.o. kao poslodavca sledbenika vraćanje na rad, shodno odredbi člana 147. Zakona o radu kojim je propisano da u slučaju statusne promene, odnosno promene poslodavca u skladu sa zakonom, poslodavac sledbenik preuzima od poslodavca prethodnika opšti akt i sve ugovore o radu koji važe na dan promene poslodavca.

Cenjeni su navodi revizije da je osnivač SRC „Vračar“ Opština Vračar, koja je organizaciona jedinica Grada Beograda koji je osnivač tuženog PD „Mirko Sandić“ d.o.o, da je SRC Vračar obavljao istu delatnost koju sada obavlja PD „Mirko Sandić“ d.o.o i da je to privredno društvo preuzelo sve radnike SRC „Vračar“, iz čega proizlazi njihov kontinuitet, ali ovi navodi nisu osnovani. Odredbama člana 6. stav 3. Zakona o glavnom gradu („Sl. glasnik RS“, br.129/2007...37/2009), važećeg u vreme donošenja osporenog rešenja o prestanku radnog odnosa, propisano je da gradska opština ima svojstvo pravnog lica i ima svoj pečat, dok je u Odseku IV članovi od 9. do 43 istog Zakona, propisano koji su sve organi Grada Beograda i iz tih odredaba sasvim jasno proizlazi da opštine nisu ni organi Grada Beograda niti njegove organizacione jedinice. Gradske opštine i Grad Beograd imaju svoj samostalni pravni subjektivitet, Opština Vračar je bila osnivač tužene SRC „Vračar“, a Grad Beograd je osnivač PD „Mirko Sandić“ d.o.o. te se na osnovu činjenice osnivača tuženih ne može smatrati da je PD „Mirko Sandić“ d.o.o. isto pravno lice sa SRC „Vračar“ odnosno da je ono njegov pravni sledbenik nakon statusne promene. Takođe, odredbama dela sedmog-Statusne promene Zakona o privrednim društvima (Službeni glasnik br. 23/2011...95/2018), članovima 483. do 489. propisane su vrste statusnih promena kao: pripjanje, spajanje, podela i izdvajanje, a iz utvrđenog činjeničnog stanja proizlazi da u ovom slučaju nije došlo do statusne promene SRC „Vračar“ i nastanka PD „Mirko Sandić“ na bilo koji od načina propisanih citiranim zakonskim odredbama.

Na osnovu izloženog, primenom odredbe člana 414. ZPP, doneta je odluka kao u izreci presude.

Predsednik veća – sudija

Vesna Subić,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić