U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Slađane Nakić Momirović, predsednika veća, Dobrile Strajina i Marine Milanović, članova veća, u parnici tužioca AA iz …, koga zastupa Zoran Pejčić, advokat iz .., protiv tužene Opštine Bor, koju zastupa Gradski pravobranilac Bora, radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1340/2019 od 30.05.2019. godine, u sednici veća održanoj dana 30.06.2020. godine doneo je

P R E S UD U

DELIMIČNO SE USVAJA revizija tužioca, delimično preinačuje presuda Apelacionog suda u Nišu Gž1 1340/2019 od 30.05.2019. godine i obavezuje tužena Opština Bor da isplati tužiocu AA iz … na ime naknade štete za duševne bolove zbog umanjenja opšte životne aktivnosti pored dosuđenog iznosa od 800.000,00 dinara još i iznos od 200.000,00 dinara (u ukupnom iznosu od 1.000.000,00 dinara) sa zakonskom zateznom kamatom od dana presuđenja 20.02.2019. godine pa do isplate kao i troškove parničnog postupka u iznosu od 236.680,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude do isplate, a sve u roku od 8 dana od dana prijema prepisa presude.

U preostalom delu odbija se kao neosnovana revizija tužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1340/2019 od 30.05.2019. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Boru P1 76/2018 od 20.02.2019. godine obavezan je tuženi da tužiocu na ime naknade štete zbog pretrpljene povrede na radu dana 19.03.2015. godine isplati po osnovu pretrpljenih fizičkih bolova iznos od 1.200.000,00 dinara, po osnovu duševnih bolova zbog pretrpljenog straha iznos od 1.000.000,00 dinara i za duševne bolove zbog umanjenja opšte životne aktivnosti iznos od 1.800.000,00 dinara, sve sa zakonskom zateznom kamatom od 20.02.2019. godine pa do isplate dok je za višak tužbenog zahteva preko dosuđenih a do traženih od 1.200.000,00 dinara za duševne bolove zbog pretrpljenog straha i traženih 2.400.000,00 dinara po osnovu duševnih bolova zbog umanjenja opšte životne aktivnosti sa kamatom odbijen kao neosnovan. Tuženi je obavezan da tužiocu naknadi troškove postupka u iznosu od 297.780,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž1 1340/2019 od 30.05.2019. godine delimično je preinačena prvostepena presuda i tuženi obavezan da tužiocu na ime naknade nematerijalne štete zbog povrede na radu 19.03.2015. godine isplati na ime pretpljenih fizičkih bolova 400.000,00 dinara, pretrpljenog straha 300.000,00 dinara i duševnih bolova zbog umanjenja opšte životne aktivnosti 800.000,00 dinara, sve sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.02.2019. godine do isplate, dok je zahtev preko navedenih iznosa do dosuđenih prvostepenom presudom odbijen kao neosnovan. Tuženi je obavezan da naknadi troškove parničnog postupka tužiocu u iznosu od 206.405,00 dinara sa kamatom od dana izvršnosti presude do isplate.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu blagovremeno je izjavio reviziju tužilac zbog pogrešne primene materijalnog prava i bitnih povreda odredaba parničnog postupka.

Tuženi je podneo odgovor na reviziju.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu na osnovu člana 403. stav 2. tačka 2. i 408. Zakona o parničnom postupku i nalazi da je revizija dozvoljena i da je delimično osnovana.

U sprovedenom postupku nema bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku na koju sud u postupku po reviziji pazi po službenoj dužnosti. Nije ispitivana bitna povreda postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. istog zakona jer ova povreda postupka ne predstavlja revizijski razlog u smislu člana 407. Zakona o parničnom postupku.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju tužilac je u saobraćajnom udesu 19.03.2015. godine na službenom putu zadobio teške telesne povrede kao radnik Opštinske uprave tužene. Sprovedenim medicinskim veštačenjem je utvrđeno da je tužilac kao putnik u vozilu zadobio povrede u vidu višestrukog preloma kičmenog stuba i to: u vratnom delu od četvrtog do sedmog pršljana (sa pomeranjem ose u nivou između šestog i sedmog pršljana) i preloma prvog do četvrtog pršljana grudnog dela kičmenog stuba koje predstavljaju tešku telesnu povredu na granici sa teškim telesnim povredama opasnim po život, dva puta je operisan i više puta hospitalizovan nakon čega su zaostale trajne posledice koje se ogledaju u smanjenoj i otežanoj pokretljivosti i bolnosti u vratnom delu kičme u visokom stepenu i grudno slabinskom delu u srednjem stepenu, uz nešto teži hod i smanjenu mišićnu snagu leve noge čime je opšta životna aktivnost tužioca umanjena za oko 50% trajno. Tužilac je trpeo fizičke bolove jakog intenziteta u vreme povređivanja do dolaska lekaru jedan do dva dana i nakon toga i nakon dve operacije u ukupnom trajanju od četiri do šest dana. Kod tužioca je bio prisutan gotovo stalan fizički bol srednjeg intenziteta i povremeni i kratki bolovi jakog intenziteta, koji su kao takvi trajali ukupno oko dva meseca. Oko osamnaest meseci trpeo je stalne fizičke bolove lakog a takođe povremeno kratkotrajne bolove srednjeg intenziteta koje će najverovatnije i ubuduće osećati pri fizičkim naprezanjima. Posle povređivanja tužilac je trpeo primarni strah jakog intenziteta u toku samog događaja do dolaska lekaru i početka pružanja medicinske pomoći i strah istog kvaliteta od jednog do dva dana pre naredne dve operacije u ukupnom trajanju od dva do četiri dana. U toku aktivnog lečenja u trajanju od oko osamnaest meseci tužilac je trpeo sekundarni strah koji je u ukupnom trajanju od oko šest meseci bio izražen u kvalitetu vrlo česte do stalne jako izražene zabrinutosti za konačan ishod lečenja i zaostajanja trajnog i teškog invaliditeta i evenutalne pojave novih bolova i komplikacija. Narednih dvanaest meseci je trpeo strah u vidu česte, lake do umerene zabrinutosti za konačan ishod lečenja. Strah nije ostavio posledice u smislu teže duševne poremećenosti tužioca.

Na utvrđeno činjenično stanje pravilno je pobijanom odlukom primenjeno materijalno pravo i to odredbe člana 200. Zakona o obligacionim odnosima delimičnim odbijanjem tužbenog zahteva za naknadu nematerijalne štete zbog duševnih bolova usled pretrpljenih fizičkih bolova i straha. Po navedenim osnovima tužiocu su dosuđeni adekvatni iznosi na ime pravične naknade, srazmerni intenzitetu i dužini pretrpljenih fizičkih bolova i straha. Kod odmeravanja naknade za navedene osnove drugostepeni sud je vodio računa o značaju povređenog dobra i cilju kome služi naknada nematerijalne štete a to je pružanje satisfakcije oštećenom za pretrpljene duševne patnje.

Međutim u odnosu na dosuđenu naknadu za pretrpljene duševne bolove zbog umanjenja životne aktivnosti drugostepeni sud je na pravilno utvrđeno činjenično stanje delimično pogrešno primenio odredbe člana 200. Zakona o obligacionim odnosima dosuđujući tužiocu nižu naknadu od pravične naknade koja mu pripada po ovom osnovu. Ocenjujući da se radi o teškoj telesnoj povredi na granici sa teškim telesnim povredama opasnim po život, zaostale trajne posledice povređivanja odnosno sva ograničenja u životnim aktivnostima tužioca posle povređivanja, stepen umanjene životne aktivnosti i sve druge relevantne okolnosti konkretnog slučaja, Vrhovni kasacioni sud nalazi da tužiocu pripada i dodatni iznos od 200.000,00 dinara, što sa već dosuđenim iznosi ukupno 1.000.000,00 dinara i predstavlja iznos pravične i adekvatne naknade radi uspostavljanja narušene psihičke ravnoteže tužioca. Dosuđenjem većeg iznosa bili bi prevaziđeni kriterijumi pravične naknade. Stoga je pobijana odluka u navedenom delu delimično preinačena i delimično revizija odbijena.

Odluka o troškovima parničnog postupka doneta je u granicanma zahteva, na osnovu člana 153. stav 2., 154, 163. i 165. stav 2. Zakona o parničnom postupku. Sud je obavezao tuženog da saglasno uspehu stranaka u parnici a prema visini dosuđenih iznosa naknadi tužiocu nužne troškove vođenja postupka u ukupnom iznosu od 236.680,00 dinara i to za sastav tužbe 16.500,00 dinara, zastupanja od strane advokata na tri održana ročišta 54.000,00 dinara, tri neodržana ročišta 29.250,00 dinara, u visini troškova veštačenja i sudskih taksa za tužbu i odluku.

Sa iznetih razloga odlučeno je kao u izreci presude u stavu prvom na osnovu člana 416. stav 1. Zakona o parničnom postupku i stavu drugom izreke primenom člana 414. stav 1. istog zakona.

Predsednik veća-sudija

Slađana Nakić Momirović

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić