Rev2 3268/2024 3.19.1.25.1.3

Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 3268/2024
20.11.2024. godina
Beograd

Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Gordane Komnenić, predsednika veća, dr Ilije Zindovića i Marije Terzić, članova veća, u parnici tužilaca AA, BB i VV, svi iz ..., čiji je zajednički punomoćnik advokat Goran Ilić iz ..., protiv tužene Republike Srbije, Ministarstvo zdravlja, koju zastupa Državno pravobranilaštvo, Odeljenje u Leskovcu, radi isplate, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1876/2024 od 12.07.2024. godine, u sednici održanoj 20.11.2024. godine, doneo je

R E Š E NJ E

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1876/2024 od 12.07.2024. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Vranju P1 161/24 od 01.04.2024. godine, stavom prvim izreke, usvojen je tužbeni zahtev tužilaca i obavezana tužena da kao solidarni dužnik – osnivač Zdravstvenog centra Vranje, na ime potraživanja koje tužioci imaju prema Zdravstvenom centru Vranje po rešenju Osnovnog suda u Vranju II 497/18 od 19.02.2018. godine isplati tužiocu AA zaradu sa uvećanjem po osnovu rada noću za period od 23.07.2012. godine do 23.07.2015. godine, i to pojedinačne mesečne iznose određene u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom počev od dospelosti svakog pojedinačnog iznosa do isplate, te zaradu sa uvećanjem po osnovu rada nedeljom za period od 23.07.2012. godine do 23.07.2015. godine i zaradu sa uvećanjem po osnovu rada na dane državnih praznika koji su neradni za period od 23.07.2012. godine do 23.07.2015. godine, sve u vidu pojedinačnih mesečnih iznosa određenih u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od dospelosti svakog pojedinačnog iznosa do isplate; tužilji BB zaradu sa uvećanjem po osnovu rada noću za period od 23.07.2012. godine do 23.07.2015. godine, zaradu sa uvećanjem po osnovu rada nedeljom za period od 23.07.2012. godine do 23.07.2015. godine, te zaradu sa uvećanjem po osnovu rada na dane državnih praznika koji su neradni za period od 23.07.2012. godine do 23.07.2015. godine, sve u vidu pojedinačnih mesečnih iznosa određenih u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od dospelosti svakog pojedinačnog iznosa do isplate i tužilji VV zaradu sa uvećanjem po osnovu rada noću za period od 23.07.2012. godine do 23.07.2015. godine, zaradu sa uvećanjem po osnovu rada nedeljom za period od 23.07.2012. godine do 23.07.2015. godine i zaradu sa uvećanjem po osnovu rada na dane državnih praznika koji su neradni za period od 23.07.2012. godine do 23.07.2015. godine, sve u vidu pojedinačnih mesečnih iznosa određenih u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od dospelosti svakog pojedinačnog iznosa do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da tužiocima isplati troškove parničnog postupka po presudi Osnovnog suda u Vranju P1 641/15 od 22.11.2016. godine u iznosu od 102.200,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 13.01.2017. godine do isplate, troškove izvršenja nastale pred sudom po rešenju o izvršenju Osnovnog suda u Vranju II 497/2018 od 19.02.2018. godine u iznosu od 7.033,00 dinara i troškove izvršenja nastalih pred izvršiteljem po zaključku Javnog izvršitelja I.I. 339/2018 od 27.02.2018. godine u iznosu od 19.032,00 dinara. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužiocima isplati troškove parničnog postupka u iznosu od 206.770,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na iznos od 171.000,00 počev od izvršnosti presude do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž1 1876/2024 od 12.07.2024. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u stavu prvom izreke, delu stava drugog izreke i u odnosu na obavezu tužene da tužiocima plati troškove parničnog postupka po presudi Osnovnog suda u Vranju P1 641/15 od 22.11.2016. godine u iznosu od 102.200,00 dinara, troškove izvršnog postupka u predmetu Osnovnog suda u Vranju II 497/18 od 19.02.2018. godine u iznosu od 7.033,00 dinara, troškove nastale u postupku pred Javnim izvršiteljem u iznosu od 19.032,00 dinara, kao i odluka o troškovima postupka sadržana u stavu trećem izreke. Stavom drugim izreke preinačena je prvostepena presuda u preostalom delu stava drugog izreke tako što je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužilaca da se obaveže tužena isplati zakonsku zateznu kamatu na troškove parničnog postupka u iznosu od 102.200,00 dinara počev od 13.01.2017. godine kao dana izvršnosti odluke do konačne isplate.

Protiv navedene pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužena je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o reviziji odluči saglasno odredbi člana 404. Zakona o parničnom postupku.

Odlučujući o dozvoljenosti revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 72/11...18/20) u vezi člana 92. Zakona o uređenju sudova („Službeni glasnik RS“, broj 10/23), Vrhovni sud je utvrdio da revizija tužene nije dozvoljena.

Odredbom člana 85. stav 6. ZPP propisano je da stranku mora da zastupa advokat u postupku po vanrednom pravnom leku, izuzev ako je sama advokat. Prema stavu 7. tog člana, zastupanje Republike Srbije i njenih organa, jedinica teritorijalne autonomije i lokalne samouprave uređuje se posebnim propisima.

Poseban propis je Zakon o pravobranilaštvu („Službeni glasnik RS“, broj 55/14). Prema odredbama tog zakona, zaštitu imovinskih prava i interesa Republike Srbije obavlja Državno pravobranilaštvo (član 2. stav 2). Kada je propisano da je u određenom postupku ili za preduzimanje samo određene radnje u postupku obavezno zastupanje od strane advokata, Državno pravobranilaštvo je ovlašćeno za zastupanje pod istim uslovima kao i advokat (član 11. stav 4). Funkciju Državnog pravobranilaštva obavljaju Državni pravobranilac i zamenici državnog pravobranioca (član 6.) Pravobranilački pomoćnik i pravobranilački pripravnik mogu preduzeti radnje zastupanja u postupku pred sudom, organom uprave ili drugim nadležnim organom, u granicama pismenog ovlašćenja zamenika državnog pravobranioca (član 30.).

Zakon o advokaturi („Službeni glasnik RS“ broj 31/2011 i 24/2012) ne poznaje pojam samostalni savetnik kao što to predviđa Zakon o pravobranilaštvu već advokatskog pripravnika koji može da zamenjuje advokata ali u skladu sa zakonom. Zakon koji se mora uzeti kao osnovni u konkretnom slučaju je upravo Zakon o parničnom postupku odnosno ranije citirana odredba o tome da stranku u postupku po vanrednim pravnim lekovima zastupa advokat. Po članu 88. stav 3. ZPP punomoćnika koji je advokat može da zamenjuje njegov advokatski pripravnik, osim u postupku po pravnim lekovima.

Iz izloženog sledi da samo advokat može izjaviti reviziju i da ovlašćenje za njeno podnošenje može preneti samo na drugog advokata. S obzirom na to da je u postupku po reviziji Državno pravobranilaštvo ovlašćeno da zastupa Republiku Srbiju pod istim uslovima kao i advokat, reviziju mogu izjaviti samo državni pravobranilac i zamenik državnog pravobranioca koji vrše funkciju Državnog pravobranilaštva (član 6).

Prema sajtu Državnog pravobranilaštva www.dpv.gov.rs na čelu Odeljenja u Leskovcu nalazi se rukovodilac sa statusom zamenika državnog pravobranioca, GG.

U konkretnom slučaju, reviziju tužene potpisao je „DD“ za zamenika državnog pravobranioca GG, koji nema svojstvo zamenika državnog pravobranioca, pa je ista nedozvoljena jer je izjavljena od strane neovlašćenog lica.

Iz iznetih razloga, Vrhovni sud je na osnovu člana 413. ZPP odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Gordana Komnenić s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković