Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: dr Dragiše B. Slijepčevića, predsednika veća, Jasmine Stamenković, dr Ilije Zindovića, Branka Stanića i Tatjane Matković Stefanović, članova veća, u parnici tužioca – protivtuženog „Marjanović - Trans“ d.o.o. za transport, špediciju i usluge iz Futoga, čiji je punomoćnik Siniša Keserić, advokat iz ..., protiv tuženog – protivtužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Živana Drapšin, advokat iz ..., radi sticanja bez osnova, odlučujući o reviziji tuženog - protivtužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 459/21 od 25.08.2021. godine, u sednici od 02.06.2022. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog – protivtužioca.

ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tuženog – protivtužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 459/21 od 25.08.2021. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Novom Sadu P1 1594/18 od 04.11.2020. godine, usvojen je tužbeni zahtev tužioca – protivtuženog i obavezan je tuženi – protivtužilac da na ime sticanja bez osnova isplati iznos od 4.000 evra sa kamatom koju propisuje Evropska centralna banka na valutu evro, počev od 10.07.2018. godine do isplate, kao i da mu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 191.050,00 dinara. Stavom drugim, delimično je usvojen protivtužbeni zahtev, tako što je obavezan tužilac – protivtuženi da tuženom – protivtužiocu isplati na ime pripadajućih iznosa neisplaćenih deviznih dnevnica za putovanja i troškova puta u inostranstvo u periodu od 16.12.2015. godine do dana prestanka radnog odnosa 16.08.2018. godine, ukupan iznos od 4.288,13 dinara, i to na ime glavnice duga iznos od 32 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan 29.07.2018. godine, odnosno iznos od 3.777,01 dinara, kao i pripadajuću kamatu obračunatu na dinarsku protivvrednost od 30.07.2018. godine do 31.08.2019. godine u iznosu od 451,12 dinara, i na ime naknade za neiskorišćeni godišnji odmor za 2017. godinu iznos od 35.784,63 dinara sa obračunatom zakonskom zateznom kamatom u iznosu od 6.581,69 dinara. Stavom trećim, odbijen je protivtužbeni zahtev tuženog – protivtužioca kojim je tražio da se obaveže tužilac – protivtuženi da mu isplati zakonsku zateznu kamatu na dosuđene iznose glavnice i obračunate zakonske zatezne kamate, traženu od dana dospeća pojedinačnih novčanih iznosa pa do konačne isplate, neisplaćenu neto zaradu za avgust 2017. godine u iznosu od 22.685,51 dinara sa zakonskom zateznom kamatom u iznosu od 4.838,70 dinara i sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom od dana dospeća pojedinačnih novčanih iznosa pa do konačne isplate, na ime naknade za neiskorišćeni srazmerni deo godišnjeg odmora iznos od 21.060,69 dinara, sa obračunatom zakonskom zateznom kamatom u iznosu od 1.531,66 dinara i sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom od dana dospeća pojedinačnih novčanih iznosa pa do konačne isplate. Stavom četvrtim, odbijen je protivtužbeni zahtev tuženog – protivtužioca kojim je traženo da se obaveže tužilac – protivtuženi da mu isplati na ime manje isplaćenog iznosa deviznih dnevnica iznos od 3.611 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate, sa pripadajućom kamatom od dana podnošenja tužbe pa do isplate. Stavom petim, odbijen je protivtužbeni zahtev tuženog – protivtužioca kojim je traženo da se obaveže tužilac – protivtuženi da mu isplati na ime manje isplaćenog iznosa deviznih dnevnica u iznosu od 6.293 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate, od dana dospeća pojedinačnih novčanih iznosa pa do konačne isplate. Stavom šestim i sedmim, odlučeno je o troškovima postupka.

Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 459/21 od 25.08.2021. godine u stavu prvom izreke delimično je preinačena prvostepena presuda tako što je obavezan tužilac – protivtuženi da tuženom – protivtužiocu isplati naknadu zarade za avgust 2018. godine u iznosu od 22.685,51 dinara i iznos od 4.838,70 dinara na ime obračunate zatezne kamate, dok je u preostalom delu u usvajajućem delu tužbenog zahteva i odbijajućem delu protivtužbenog zahteva i delu odluke o troškovima parničnog postupka. Stavom trećim, odbijen je zahtev tuženog – protivtužioca za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, s pozivom na odredbe člana 404. ZPP.

Članom 404. stavom 1. ZPP ("Službeni glasnik RS", br. 72/11...18/20) propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija), a stavom 2. da o dozvoljenosti i osnovanosti revizije iz stava 1. ovog člana odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

Postupajući na osnovu citirane zakonske odredbe, Vrhovni kasacioni sud nije dozvolio odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog. U konkretnom slučaju revident ne ukazuje, niti ima potrebe da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa, kao ni pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana. Nije potrebno novo tumačenje prava, niti ujednačavanje sudske prakse, jer se revizijom ni ne ukazuje na postojanje suprotnih pravnosnažnih presuda u istoj ili sličnoj činjenično- pravnoj situaciji.

Shodno iznetom, Vrhovni kasacioni sud nalazi da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji, kao izuzetno dozvoljenoj, primenom člana 404. stava 1. ZPP, na osnovu čega je i odlučeno kao u stavu prvom izreke.

Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stava 2. tačke 5) ZPP, Vrhovni kasacioni sud je ustanovio da revizija nije dozvoljena.

Odredbom člana 403. stav 3. Zakona o parničnom postupku propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima, ako vrednost predmeta spora pobijenog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe. Vrednost predmeta spora pobijenog dela je 10.082 evra. Imajući u vidu da je vrednost predmeta spora pobijenog dela ispod zahtevanog revizijskog cenzusa, revizija tuženog – protivtužioca je nedozvoljena.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud odbacio je reviziju tuženog - protivtužioca kao u stavu drugom izreke, primenom odredbe člana 413. ZPP.

Predsednik veća - sudija

dr Dragiša B. Slijepčević, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić