.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 3503/2023
11.10.2023. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Gordane Komnenić, predsednika veća, dr Ilije Zindovića, Marije Terzić, Vesne Subić i Zorana Hadžića, članova veća, u parnici tužilaca AA iz ..., BB iz ..., VV iz ..., GG iz ..., DD iz ..., ĐĐ iz ..., EE iz ..., ŽŽ iz ..., ZZ iz ... i II iz ..., čiji je zajednički punomoćnik Vladimir Milanović, advokat iz ..., protiv tužene Opšte bolnice ''Valjevo'' iz Valjeva, radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužilja BB, DD, ĐĐ, EE i ŽŽ, izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 1/2023 od 18.05.2023. godine, u sednici održanoj 11.10.2023. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužilja BB, DD, ĐĐ, EE i ŽŽ, izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 1/2023 od 18.05.2023. godine.
ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tužilja BB, DD, ĐĐ, EE i ŽŽ, izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 1/2023 od 18.05.2023. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Valjevu P1 252/21 od od 09.05.2022. godine, stavom I izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužilje AA iz ... protiv tužene, kojim je traženo da se tuženi obaveže da tužilji plati na ime toplog obroka i regresa - razlike ukupne zarade za period od 01.04.2018. godine do 31.03.2021. godine, iznos od 183.234,20 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.11.2021. godine pa do isplate, kao i iznos od 34.193,62 dinara na ime zatezne kamate obračunate do 19.11.2021. godine, kao neosnovan. Stavom II izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužilje BB protiv tužene, kojim je traženo da se tužena obaveže da tužilji na ime toplog obroka i regresa, razlike ukupne zarade za period od 01.04.2018. godine do 31.03.2021. godine, isplati iznos od 202.336,45 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.11.2021. godine, pa do isplate, kao i iznos od 39.085,17 dinara na ime zatezne kamate obračunate do 19.11.2021. godine, kao neosnovan. Stavom III izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužilje VV iz ..., protiv tužene, kojim je traženo da se tužena obaveže da tužilji na ime toplog obroka i regresa, razlike ukupne zarade za period od 01.04.2018. godine do 31.03.2021. godine isplati iznos od 191.821,45 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.11.2021. godine pa do isplate, kao i iznos od 36.940,22 dinara, na ime zatezne kamate obračunate do 19.11.2021. godine, kao neosnovan. Stavom IV izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužilje GG protiv tužene kojim je traženo da sud obaveže tuženu da tužilji plati na ime toplog obroka i regresa, razlike ukupne zarade, za period od 01.04.2018. godine do 31.03.2021. godine, iznos od 179.378,70 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.11.2021. godine pa do isplate, kao i iznos od 35.744,09 dinara na ime zatezne kamate obračunate do 19.11.2021. godine, kao neosnovan. Stavom V izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužilje DD iz ... protiv tužene kojim je traženo da sud tuženu obaveže da tužilji plati na ime toplog obroka i regresa, razlike ukupne zarade za period od 01.04.2018. godine do 31.03.2021. godine iznos od 195.326,45 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.11.2021. godine pa do isplate, kao i iznos od 38.632,82 dinara na ime zatezne kamate obračunate do 19.11.2021. godine, kao neosnovan. Stavom VI izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužilje ĐĐ iz ..., protiv tužene kojim je traženo da sud tuženu obaveže da tužilji plati na ime toplog obroka i regresa, razlike ukupne zarade za period od 01.04.2018. godine do 31.03.2021. godine iznos od 192.522,45 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.11.2021. godine pa do isplate, kao i iznos od 37.964,65 dinara na ime zatezne kamate obračunate do 19.11.2021. godine, kao neosnovan. Stavom VII izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužilje EE iz ..., protiv tužene kojim je traženo da sud tuženu obaveže da tužilji plati na ime toplog obroka i regresa, razlike ukupne zarade za period od 01.04.2018. godine do 31.03.2021. godine iznos od 190.244,20 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.11.2021. godine pa do isplate, kao i iznos od 37.223,32 dinara na ime zatezne kamate obračunate do 19.11.2021. godine, kao neosnovan. Stavom VIII izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužilje ŽŽ iz ... protiv tužene kojim je traženo da sud tuženu obaveže da tužilji plati na ime toplog obroka i regresa, razlike ukupne zarade za period od 01.04.2018. godine do 31.03.2021. godine iznos od 188.491,70 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.11.2021. godine pa do isplate, kao i iznos od 36.682,10 dinara na ime zatezne kamate obračunate do 19.11.2021. godine, kao neosnovan. Stavom IX izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužilje ZZ iz ..., protiv tužene kojim je traženo da sud tuženu obaveže da tužilji plati na ime toplog obroka i regresa, razlike ukupne zarade za period od 01.04.2018. godine do 31.03.2021. godine iznos od 195.676,95 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.11.2021. godine pa do isplate, kao i iznos od 39.088,28 dinara na ime zatezne kamate obračunate do 19.11.2021. godine, kao neosnovan. Stavom X izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužilje II iz ... protiv tužene kojim je traženo da sud tuženu obaveže da tužilji plati na ime toplog obroka i regresa, razlike ukupne zarade za period od 01.04.2018. godine do 31.03.2021. godine iznos od 98.729,73 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.11.2021. godine pa do isplate, kao i iznos od 18.702,63 dinara na ime zatezne kamate obračunate do 19.11.2021. godine, kao neosnovan. Stavom XI izreke, odbijen je predlog tužilja da se oslobode obaveze plaćanja troškova sudskih taksi u ovoj pravnoj stvari. Stavom XII izreke, obavezani su tužioci da tuženom solidarno plate troškove parničnog postupka u iznosu od 59.740,00 dinara.
Apelacioni sud u Beogradu je, presudom Gž1 1/2023 od 18.05.2023. godine, stavom prvim izreke, odbio kao neosnovane žalbe tužilja i potvrdio presudu Osnovnog suda u Valjevu P1 252/21 od 09.05.2022. godine, u stavovima prvom, drugom, trećem, četvrtom, petom, šestom, sedmom, osmom, devetom, desetom i dvanaestom izreke. Stavom drugim izreke, odbijen je zahtev tužilja za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilje BB, DD, ĐĐ, EE i ŽŽ su izjavile blagovremenu reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene primene materijalnog prava, pozivajući se na osnovu odredbu člana 404. Zakona o parničnom postupku.
Odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11... 18/20), u vezi odredbe u vezi člana 92. Zakona o uređenju sudova (''Službeni glasnik RS'', br. 10/23), propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).
Po oceni Vrhovnog suda, u konkretnom slučaju nije potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, niti je potrebno ujednačavanje sudske prakse kao ni novo tumačenje prava, što znači da nisu ispunjeni uslovi propisani odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku, za odlučivanje o posebnoj reviziji tužilja.
Predmet tražene pravne zaštite je naknada štete tužiljama na ime neisplaćenih troškova za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora, u utuženom periodu. Pobijana odluka kojom je tužbeni zahtev tužilja odbijen doneta je u skladu sa Zaključkom usvojenim na sednici Građanskog odeljenja Vrhovnog kasacionog suda od 05.07.2022. godine, po kom zaposleni kojima se plate isplaćuju u visini vrednosti minimalne zarade u javnim službama, kao korisnicima budžetskih sredstava, ostvaruju pravo na naknadu troškova ishrane u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora po osnovu rada, primenom koeficijenta za obračun i isplatu plate u kom je sadržan dodatak na ime tih naknada i sastavni je deo koeficijenta za svakog zaposlenog.
Iz tih razloga, Vrhovni sud je odluku kao u stavu prvom izreke doneo primenom odredbe člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku.
Vrhovni sud je ispitao dozvoljenost revizije tužilja u smislu odredbe člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku i utvrdio da revizija nije dozvoljena.
Na osnovu odredbe člana 441. Zakona o parničnom postupku, revizija je uvek dozvoljena u sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa. Ukoliko se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu, što je ovde slučaj, dozvoljenost revizije se ceni na osnovu odredbe člana 403. stav 3. Zakona o parničnom postupku, kojom je propisano da revizija nije dozvoljena ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Tužbu radi naknade štete tužilje su, kao formalni suparničari u smislu odredbe člana 205. Zakona o parničnom postupku, podnele 28.04.2021. godine, tako što je vrednost predmeta spora za tužilju BB 202.336,45 dinara, DD 195.326,45 dinara, ĐĐ 192.522,45 dinara, EE 190.244,20 dinara i ŽŽ 188.491,70 dinara.
Imajući u vidu da je ovo imovinskopravni spor u kom se tužbeni zahtev odnosi na novčano potraživanje u kom pobijana vrednost predmeta spora ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, sledi da revizija tužilja nije dozvoljena na osnovu odredbe člana 403. stav 3. Zakona o parničnom postupku.
Na osnovu odredbe člana 413. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća – sudija
Gordana Komnenić,s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
