.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 3643/2024
10.04.2025. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Dragane Boljević, Jasmine Simović, Jelice Bojanić Kerkez i Radoslave Mađarov, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Biserka Crnoglavac advokat iz ..., protiv tuženog Javnog komunalnog preduzeća Gradsko saobraćajno preduzeće „Beograd“ sa sedištem u Beogradu, koga zastupa Jelena Ćetković advokat iz ..., radi isplate, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2090/24 od 16.05.2024. godine, u sednici održanoj dana 10.04.2025. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2090/24 od 16.05.2024. godine.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2090/24 od 16.05.2024. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 1226/22 od 22.12.2023. godine, stavom prvim izreke, utvrđeno je da je povučena tužba tužioca u delu kojim je tražio da se obaveže tuženi da tužiocu na ime naknade štete zbog manje isplaćene zarade za vremenski period od maja 2019. godine do decembra 2021. godine isplati 5.323.920,31 dinara u pojedinačno opredeljenim mesečnim iznosima sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos. Stavom drugim izreke, utvrđeno je da je povučena tužba tužioca u delu kojim je tražio da se obaveže tuženi da tužiocu na ime naknade štete zbog manje isplaćenog regresa za vremenski period od maja 2019. godine do decembra 2021. godine isplati pojedinačno opredeljene mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos. Stavom trećim izreke, utvrđeno je da je povučena tužba tužioca u delu kojim je tražio da se obaveže tuženi da u korist tužioca na pojedinačno opredeljene mesečne iznose pripadajuće naknade štete zbog manje isplaćene zarade za vremenski period od maja 2019. godine do decembra 2021. godine uplati 2.008.652,77 dinara na ime doprinosa za penzijsko i invalidsko osiguranje, zdravstveno osiguranje i doprinose za slučaj nezaposlenosti nadležnim fondovima. Stavom četvrtim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu na ime naknade štete zbog manje isplaćenog toplog obroka u novcu, za period od maja 2019. godine zaključno sa decembrom 2021. godine, isplati ukupno 48.842,25 dinara u pojedinačno označenim mesečnim iznosima sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma do isplate. Stavom petim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu na ime naknade štete zbog manje isplaćenog toplog obroka u bonovima, za period od maja 2019. godine zaključno sa decembrom 2021. godine, isplati ukupno 25.696,40 dinara u pojedinačno označenim mesečnim iznosima sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma do isplate. Stavom petim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka od 90.600,00 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2090/24 od 16.05.2024. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 1226/22 od 22.12.2023. godine u četvrtom, petom i šestom stavu izreke. Stavom drugim izreke, odbijen je zahtev tuženog za naknadu troškova žalbenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi je, zbog pogrešne primene materijalnog prava, blagovremeno izjavio reviziju predviđenu članom 404. ZPP (posebna revizija).
Prema navedenoj odredbi (stav prvi), revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako Vrhovni sud oceni da je potrebno razmotriti pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, ujednačiti sudsku praksu ili dati novo tumačenje prava.
Tužilac je podnetom tužbom tražio isplatu novčanog potraživanja na ime naknade troškova za ishranu u toku rada, u visini razlike između iznosa ugovorenog kolektivnim ugovorom tuženog i iznosa koji su mu po tom osnovu isplaćeni u spornom periodu.
Imajući u vidu razloge na kojima su zasnovane presude nižestepenih sudova, Vrhovni sud je našao da nema osnova da se dozvoli odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog radi razmatranja spornog pravnog pitanja da li je visina troškova ishrane u toku rada u njegovom kolektivnom ugovoru iskazana u bruto ili neto iznosu.
Pravo zaposlenog na naknadu troškova za ishranu u toku rada, predviđeno članom 118. stav 1. tačka 5. Zakona o radu, ostvaruje se u skladu sa opštim aktom i ugovorom o radu, ako poslodavac to pravo nije obezbedio na drugi način. Bez obzira na ustanovljen princip bruto zarade, koja u skladu sa članom 105. navedenog zakona sadrži u sebi poreze i doprinose koji se plaćaju iz zarade, pojedinačne odredbe kolektivnog ugovora i ugovora o radu tumače se onako kako glase. U situaciji kada se u kolektivnim ugovorima tuženog poslodavca važećim u spornom periodu i Posebnom kolektivnom ugovoru za javna preduzeća u komunalnoj i stambenoj delatnosti Grada Beograda („Službeni list Grada Beograda“, broj 78/18 od 22.08.2018. godine, koji je važio do 31.12.2021. godine) navede konkratan novčani iznos koji se na ime naknade troškova za ishranu u toku rada ima isplatiti zaposlenom, ne može se na štetu zaposlenog pretpostaviti da je reč o ugovorenom bruto iznosu jer to nije izričito predviđeno.
Iz navedenih razloga, na osnovu člana 404. ZPP, odlučeno je kao u prvom stavu izreke.
O dozvoljenosti revizije u sporovima o novčanim potraživanjima iz radnog odnosa odlučuje se na osnovu člana 403. stav 3. ZPP, prema vrednosti predmeta spora pobijanog dela. Vrednost predmeta ovog spora u pobijanom delu očigledno je niža od vrednosti merodavne za dozvoljenost revizije, predviđene navedenom zakonskom odredbom, zbog čega je primenom člana 413. ZPP odlučeno kao u drugom stavu izreke.
Predsednik veća – sudija
Branislav Bosiljković, s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
