.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 41/2024
20.03.2024. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jelice Bojanić Kerkez, predsednika veća, Vesne Stanković, Radoslave Mađarov, Marine Milanović i Zorice Bulajić, članova veća, u parnici tužilja AA iz ..., BB iz ... i VV iz ..., čiji je zajednički punomoćnik Miloš Zelović, advokat iz ..., protiv tuženog Univerzitetskog kliničkog centra Srbije, Beograd, koga zastupa Državno pravobranilaštvo, Beograd, radi isplate, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3081/23 od 23.08.2023. godine, u sednici održanoj 20.03.2024. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3081/23 od 23.08.2023. godine, u delu kojim je odbijena žalba tuženog i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 1588/21 od 23.02.2023. godine u stavovima četvrtom, sedmom i jedanaestom izreke.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3081/23 od 23.08.2023. godine, u delu kojim je odbijena kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 1588/21 od 23.02.2023. godine u stavovima četvrtom, sedmom i jedanaestom izreke.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 1588/21 od 23.02.2023. godine, stavovima drugim, trećim, petim, šestim, osmim i devetim, odbijeni su tužbeni zahtevi tužilaca kojima su tražili da se obaveže tuženi da im na ime naknade troškova za ishranu u toku rada i troškova za regres za korišćenje godišnjeg odmora za vremenski period od februara 2019. godine zaključno sa februarom 2021. godine isplati pojedinačno označene mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom, na način kako je to označeno tim stavovima izreke. Stavovima četvrtim i sedmim izreke tuženi je obavezan da tužiljama AA i BB na ime naknade štete po osnovu razlike između minimalne zarade i isplaćene osnovne plate za period od marta 2018. godine zaključno sa decembrom 2018. godine isplati mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom, na način kako je to određeno tim stavovima izreke. Stavom desetim izreke, odbijen je predlog tuženog da se na strani tuženog kao umešač pozove Republika Srbija – Ministarstvo finansija i Republički fond za zdrvstveno osiguranje. Stavom jedanaestim izreke, tuženi je obavezan da tužiljama AA i BB solidarno nadoknadi parnične troškove od 112.250,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate. Stavom dvanaestim izreke, tužilje su oslobođene obaveze plaćanja sudskih taksi.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3081/23 od 23.08.2023. godine, odbijene su kao neosnovane žalbe tužilja i tuženog i prvostepena presuda potvrđena, osim u delu kojim su tužilje oslobođene plaćanja sudskih taksi. Odbijen je zahtev tužilja za naknadu troškova postupka po žalbi.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, u delu kojim je obavezan na isplatu, tuženi je, na osnovu člana 404. ZPP izjavio reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava.
Tužilje su podnele odgovor na reviziju. Troškove revizijskog postupka nisu tražile.
Odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/11 ... 10/23) propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).
Drugostepena presuda u delu koji se pobija revizijom ne odstupa od sudske prakse i pravnog shvatanja izraženog u odlukama nižestepenih sudova i revizijskog suda, u kojoj je raspravljeno pitanje prava zaposlenih u javnim službama na isplatu dodataka na platu do minimalne zarade, u situaciji kada se zaposlenom po utvrđenom koeficijentu radnog mesta vrši obračun i isplata zarade koja je niža od minimalne zarade. Stoga, ne postoje pravna pitanja koja u smislu citirane zakonske odredbe nalažu potrebu odlučivanja o izjavljenoj reviziji kao posebnoj, pa je odluka u stavu prvom izreke doneta na osnovu člana 404. stav 2. ZPP.
Ispitujući dozvoljenost revizije kao redovne u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni sud je utvrdio da revizija nije dozvoljena.
U parnicama iz radnih odnosa, po odredbi člana 441. ZPP revizija je dozvoljena u sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa.
U sporovima radi novčanog potraživanja iz radnog odnosa revizija je dozvoljena pod istim uslovima kao i u imovinskopravnim sporovima koji se odnose na novčano potraživanje.
Odredbom člana 403. stav 3. ZPP propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Tužba je podneta 10.03.2021. godine, vrednost predmeta spora pobijanog dela presude po tužbi formalnih suparničara AA iznosi 4.873,98 dinara, a BB 7.566,33 dinara.
Kako vrednost predmeta spora pobijanog dela presude ne prelazi imovinski cenzus koji omogućuje izjavljivanje revizije, odluka u stavu drugom irzeke doneta je na osnovu člana 413. ZPP.
Predsednik veća – sudija
Jelica Bojanić Kerkez,s.r.
Za tačnost otpravka
upravitelj pisarnice
Marina Antonić
