Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 4172/2023
29.11.2023. godina
Beograd

Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Dragane Marinković, predsednika veća, Marine Milanović, Zorice Bulajić, Vesne Stanković i Radoslave Mađarov, članova veća, u parnici tužioca AA iz sela ..., Opština Bujanovca, čiji je punomoćnik Goran Stošić, advokat iz ..., protiv tuženog Javnog preduzeća „Komunalac“ iz Bujanovca, čiji je punomoćnik Miodrag Krstić, advokat iz ..., radi poništaja aneksa ugovora o radu, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1481/2023 od 05.04.2023. godine, u sednici održanoj 29.11.2023. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1481/2023 od 05.04.2023. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena, revizija tužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1481/2023 od 05.04.2023. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Bujanovcu P1 109/2021 od 15.11.2022. godine, stavom prvim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se kao nezakonit i suprotan Posebnom kolektivnom ugovoru za javna preduzeća u komunalnoj delatnosti poništi član 2. Aneksa ugovora o regulisanju međusobnih odnosa iz radnog odnosa sa zaposlenim od 12.03.2021. godine, zaključen između tužioca i tuženog 15.03.2021. godine. Stavom drugim izreke, obavezan je tužilac da tuženom naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 150.750,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti odluke do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž1 1481/2023 od 05.04.2023. godine, stavom prvim izreke, potvrđena je prvostepena presuda u stavu prvom izreke i u tom delu žalba tužioca odbijena kao neosnovana. Stavom drugim izreke, preinačena je odluka o troškovima postupka sadržana u stavu drugom izreke prvostepene presude, tako što je obavezan tužilac da tuženom naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 78.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate, dok je zahtev tuženog za naknadu troškova parničnog postupka preko dosuđenog iznosa do iznosa dosuđenog prvostepenom presudom od ukupno 150.750,00 dinara, odbijen kao neosnovan.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava, s predlogom da se o reviziji odlučuje na osnovu člana 404. Zakona o parničnom postupku, zbog potrebe ujednačavanja sudske prakse.

Prema odredbi člana 404. stav 1. ZPP revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).

Na osnovu ovlašćenja iz člana 404. stav 1. ZPP Vrhovni sud je ocenio da ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa i ujednačavanjem sudske prakse, kao ni novog tumačenja prava, uzimajući u obzir vrstu spora i sadržinu tražene sudske zaštite, način presuđenja i razloge koje su nižestepeni sudovi dali za svoje odluke. Tužilac uz reviziju nije pružio dokaz o postojanju različitih sudskih odluka u istoj činjeničnoj i pravnoj situaciji kao u konkretnom slučaju, pa nije ispunjen zakonski uslov koji se odnosi na potrebu za ujednačavanjem sudske prakse, jer u pogledu primene člana 171. stav 1. i 172. Zakona o radu, postoji ujednačena sudska praksa. Obrazloženja pobijanih presuda za odluke o odbijanju tužbenog zahteva, u skladu su sa postojećom sudskom praksom u tumačenju i primeni materijalnog prava. Razlozi na kojima su zasnovane odluke nižestepenih sudova (da je osporena odredba aneksa u skladu sa Pravilnikom o radu) odgovaraju i usklađene su sa vladajućim pravnim shvatanjem, tako da ne postoji potreba za novim tumačenjem prava. Iz navedenih razloga odlučeno je kao u stavu prvom izreke.

Ispitujući dozvoljenost izjavljene revizije na osnovu člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni sud je našao da revizija nije dozvoljena.

Prema odredbi člana 441. ZPP revizija je dozvoljena u parnicama o sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa.

Tužilac je tužbom od 17.05.2021. godine zahtevao poništaj aneksa ugovora o radu u pogledu elemenata za obračun zarade.

Kako se tužbeni zahtev odnosi na ocenu zakonitosti aneksa ugovora o radu, a ne na zasnivanje, postojanje ili prestanak radnog odnosa u smislu člana 441. ZPP, revizija tužioca nije dozvoljena.

Na osnovu člana 413. ZPP, odlučeno je kao u stavu drugom izreke.