Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 1075/22 od 18.08.2022. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena je presuda Osnovnog suda u Kraljevu P1 1314/21 od 23.12.2021. godine kojom je obavezana tužena da tužiocu za period od 01.06.2015. godine pa zaključno sa 01.03.2017. godine na ime naknade štete zbog neisplaćenog terenskog dodatka isplati pojedinačne mesečne iznose sa pripadajućom zateznom kamatom kao u stavu prvom izreke prvostepene presude, kao i da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 132.240,48 dinara sa zateznom kamatom od izvršnosti do isplate, dok je odbijen zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv navedenih pravnosnažnih presuda, tužena je izjavila blagovremene revizije zbog bitne povrede parničnog postupka i zbog pogrešne primene materijalnog prava, pozivom na odredbu člana 404. Zakona o parničnom postupku zbog potrebe za ujednačavanjem sudske prakse.

Prema članu 404. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 72/11 ... 10/23-drugi zakon) revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako Vrhovni kasacioni sud oceni da je to potrebno radi razmatranja pravnih pitanja od opšteg interesa ili pravnih pitanja u interesu ravnopravnosti građana, odnosno radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenja prava (posebna revizija). O dozvoljenosti i osnovanosti posebne revizije odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

Predmet tužbenog zahteva je naknada štete zbog neisplaćenog dodatka na platu po osnovu pripravnosti (dežurstva van radnog vremena) i naknada troškova za terenski dodatak u periodu od juna meseca 2015. godine pa zaključno sa februarom mesecom 2017. godine. Po oceni Vrhovnog suda, uzimajući u obzir sadržinu tražene sudske zaštite i način presuđenja, nema razloga za odlučivanje po posebnoj reviziji iz člana 404. ZPP, zbog čega je odlučeno kao u stavu prvom izreke ovog rešenja.

U pogledu odluke o pravu na isplatu uvećane plate po osnovu pripravnosti, niti u pogledu odluke o pravu na isplate na ime terenskog dodatka, nema razloga koji ukazuju na potrebu razmatranja pravnih pitanja od opšteg interesa ili pravnih pitanja u interesu ravnopravnosti građana, kao ni potrebe za ujednačavanjem sudske prakse ili novim tumačenjem prava. Pobijane odluke donete su u skladu sa pravnim shvatanjem sudova izraženim u pravnosnažnim sudskim odlukama i odlukama revizijskog suda, o pravu na naknadu štete u sudskom postupku na ime neisplaćene naknade za prekovremeni rad i terenski dodatak, kao posledice propusta poslodavca da neposredno primeni poseban kolektivni ugovor kojim su predviđeni uslovi i parametri za određivanje visine naknada i troškova. Razlozi na kojima su zasnovane odluke nižestepenih sudova, o usvajanju tužbenog zahteva, u skladu su sa postojećom sudskom praksom u tumačenju i primeni relevantnog materijalnog prava. Bitne povrede odredaba parničnog postupka na koje se ukazuje revizijama, kao ni navodi tužene o činjeničnom stanju, ne predstavljaju pravno relevantni osnov za izjavljivanje posebne revizije. Odluke na koje se ukazuje u revizijama, ne znače postojanje različitog postupanja i neujednačenosti sudske prakse u istim činjenično-pravnim situacijama, niti ukazuju na potrebu za usaglašavanjem aktuelne sudske prakse.

Na osnovu navedenog, a primenom člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku odlučeno je kao u stavu prvom izreke.

Vrhovni sud je ispitao dozvoljenost izjavljene revizije primenom odredbe člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku, i našao da revizije tužene nisu dozvoljene.

Noveliranom odredbom člana 403. stav 3. Zakona o parničnom postupku, propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.

U konkretnoj parnici tužba je podneta 01.06.2018. godine, a preinačena je 06.04.2021. godine. Vrednost predmeta spora pobijanog dela pravnosnažne presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 2631/21 od 10.11.2021. godine iznosi 98.023,02 dinara, što predstavlja protivvrednost od 833,77 evra prema srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan preinačenja tužbe, dok vrednost predmeta spora pobijanog dela pravnosnažne presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 1075/22 od 18.08.2022. godine iznosi 181.001,10 dinara, što predstavlja protivvrednost od 1.539,56 evra prema srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan preinačenja tužbe.

Imajući u vidu da u ovom sporu iz radnog odnosa, koji se ne odnosi na zasnivanje, postojanje i prestanak radnog odnosa u smislu člana 441. Zakona o parničnom postupku, već na potraživanje u novcu, vrednost pobijanog dela pravnosnažnih presuda ne prelazi propisani revizijski cenzus od 40.000 evra, Vrhovni sud nalazi da izjavljene revizije tužene nisu dozvoljene.

Iz navedenih razloga, primenom člana 413. Zakona o parničnom postupku, odlučeno je kao u stavu drugom izreke.

Predsednik veća – sudija

Branko Stanić, s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković