Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Ljubice Milutinović, predsednika veća, Biljane Dragojević i Slađane Nakić- Momirović, članova veća, u parnici tužilaca N.I. iz D., LJ.T. iz B., V.V. iz B., M.B. iz U., C.N. iz sela D., N.M. iz N.P. i M.M. iz O., protiv tuženog S.G. d.o.o. B., čiji je punomoćnok S.Đ., advokat iz B., radi poništaja rešenja i isplate, odlučujući reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 br. 3049/14 od 15.04.2015. godine, u sednici održanoj 30.03.2016. godine, doneo je

R E Š E NJ E

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 br. 3049/14 od 15.04.2015. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 br. 3049/14 od 15.04.2015. godine, stavom prvim izreke, preinačena je presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 br. 1395/10 od 02.11.2011. godine, ispravljena rešenjem istog suda P1 br. 1395/10 od 08.04.2014. godine, u stavovima 1., 3., 5., 7., 9., 11. i 13. izreke tako što je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca N.I. iz D. da se ponište kao nezakonite odluke pravnog prethodnika tuženog br. 266 od 27.06.1996. godine i odluka Upravnog odbora br. 318 od 19.07.1996. godine; tužbeni zahtev tužioca LJ.T. iz B. da se ponište kao nezakonite odluka direktora pravnog prethodnika tuženog br. 268 od 27.06.1996. godine i odluka br. 320 od 19.07.1996. godine Upravnog odbora pravnog prethodnika tuženog; tužbeni zahtev tužioca V.V. iz B. da se ponište kao nezakonite odluke direktora pravnog prethodnika tuženog br. 272 od 27.06.1996. godine i odluka Upravnog odbora pravnog prethodnika tuženog br. 316 od 19.07.1996. godine; tužbeni zahtev tužioca M.B. iz U. da se ponište kao nezakonite odluke direktora pravnog prethodnika tuženog br. 265 od 27.06.1996. godine i odluka Upravnog odbora pravnog prethodnika tuženog br. 315 od 19.07.1996. godine; tužbeni zahtev tužioca C.N. iz D. da se ponište kao nezakonite odluke direktora pravnog prethodnika tuženog br. 270 od 27.06.1996. godine i odluka Upravnog odbora pravnog prethodnika tuženog br. 314 od 19.07.1996. godine; tužbeni zahtev tužioca N.M. iz N.P. da se ponište kao nezakonite odluke direktora pravnog prethodnika tuženog br. 264 od 27.06.1996. godine i odluka Upravnog odbora pravnog prethodnika tuženog br. 317 od 19.07.1996. godine i tužbeni zahtev tužioca M.M. iz O. da se ponište kao nezakonite odluke direktora pravnog prethodnika tuženog br. 267 od 27.06.1996. godine i odluka Upravnog odbora pravnog prethodnika tuženog br. 319 od 19.07.1996. godine. Stavom drugim izreke potvrđena je navedena prvostepena presuda u delovima stavova 2., 8., 10. i 12. izreke koji se odnose na vraćanje na rad tužilaca N.I. iz D., M.B. iz U., C.N. iz D. i N.M. iz N.P. i u tim delovima je odbijena žalba ovih tužilaca kao neosnovana. Stavom trećim izreke preinačena je ista prvostepena presuda u stavovima 2., 4., 6., 8., 10., 12. i 14. izreke i obavezan je tuženi da tužiocima N.I. iz D., LJ.T. iz B., V.V. iz B., M.B. iz U., C.N. iz D., N.M. iz N.P. i M.M. iz O. na ime neisplaćenih zarada za period od 01.06.1995. godine do 29.02.1996. godine isplati svakom iznos od po 3.527,00 dinara i to: sa zakonskom zateznom kamatom od 29.10.2010. godine do isplate tužiocima N.I., M.B., C.N. i N.M.; sa zakonskom zateznom kamatom tužiocu LJ.T. od 08.05.2007. godine do isplate; sa zakonskom zateznom kamatom tužiocu V.V. od 30.09.2007. godine do isplate i sa zakonskom zateznom kamatom tužiocu M.M. od 20.06.2006. godine do isplate, dok je odbijen tužbeni zahtev za isplatu naknade štete zbog izgubljene zarade za period mart 1996. godine – 28.10.2010. godine i to za iznos od po 3.041.404,53 dinara tužilaca N.I., M.B., C.N. i N.M. sa zakonskom zateznom kamatom od 29.10.2010. godine do isplate; za iznos od 1.763.838,06 dinara tužioca LJ.T. sa zakonskom zateznom kamatom od 08.05.2007. godine do isplate; za iznos od 739.498,88 dinara tužioca V.V. sa zakonskom zateznom kamatom od 30.09.2007. godine do isplate i za iznos od 629.909,61 dinar sa zakonskom zateznom kamatom od 20.06.2006. godine do isplate tužioca M.M.. Stavom četvrtim izreke preinačena je ista prvostepena presuda u stavovima 2., 4., 6., 8., 10. i 12. izreke i obavezan je tuženi da za tužioce N.I., LJ.T., V.V., M.B., C.N. i N.M. uplati doprinose za penzijsko i invalidsko osiguranje nadležnom organu za period od 01.06.1995. godine – 29.02.1996. godine i to: za jun 1995. godine na iznos od 343,00 dinara, za jul 1995.godine na iznos od 343,00 dinara, za avgust 1995. godine na iznos od 343,00 dinara, za septembar 1995. godine na iznos od 343,00 dinara, za oktobar 1995. godine na iznos od 343,00 dinara, za novembar 1995. godine na iznos od 343,00 dinara, za decembar 1995. godine na iznos od 343,00 dinara, za januar 1996. godine na iznos od 563,00 dinara i za februar 1996. godine na iznos od 563,00 dinara, dok je zahtev ovih tužilaca za uplatu doprinosa za penzijsko i invalidsko osiguranje odbijen kao neosnovan i to: zahtev tužioca N.I. od 01.03.1996. godine do dana uplate; zahtev tužioca V.V. od 01.03.1996. godine do 29.09.2007. godine; zahtev tužioca LJ.T. od 01.03.1996. godine do 07.05.2007. godine; zahtev tužioca M.B. od 01.03.1996. godine do 29.12.2010. godine; zahtev tužioca C.N. od 01.03.1996. godine do 29.12.2010. godine. Stavom petim izreke ukinuta je prvostepena presuda u stavu 2., 8., 10. i 12. izreke i odbačena tužba tužilaca N.I., M.B., C.N. i N.M. kojim je traženo da se ovi tužioci rasporede na radna mesta koja odgovaraju njihovoj stručnoj spremi, znanju i sposobnostima.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, u stavu 2., 4., 6., 8., 10., 12. i 14., tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Odlučujući o dozvoljenost revizije u smislu člana 401. stav 2. tačka 5. ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 125/04, 111/09), koji se primenjuje na osnovu člana 506. stav 1. važećeg ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11), u vezi člana 23. Zakona o izmenama i dopunama ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 55/14), Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da revizija nije dozvoljena.

Tužioci su tužbu radi poništaja odluke o prestanku radnog odnosa i vraćanju na rad podneli 02.08.1996. godine. Podneskom od 18.08.2011. godine preinačili su tužbu isticanjem drugog zahteva uz postojeći, tražeći i isplatu zarada i doprinosa za sporne periode. Pobijana drugostepena presuda doneta je 15.04.2015. godine. Revizijom tuženog pobija se samo preinačeni deo koji se odnosi na isplatu zarade tužiocima (svakome po 3.527,00 dinara) i uplata PIO doprinosa.

Prema prelaznoj odredbi člana 23. stav 1. Zakona o izmenama i dopunama važećeg ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 55/14), postupak koji je započet po Zakonu o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11), a nije okončan pre stupanja na snagu ovog zakona, sprovešće se po odredbama ovog zakona. S obzirom da je postupak započet pre 01.02.2012. godine, kao dana stupanja na snagu važećeg ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11), u konkretnom slučaju se primenjuju odredbe ranijeg ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 125/04, 111/09). Jedini izuzetak od primene ovog pravila sadržan je u odredbi člana 23. stav 3. Zakona o izmenama i dopunama ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 55/14), koja se odnosi na novčanu graničnu vrednost za ocenu dozvoljenosti revizije. Prema navedenoj odredbi revizija je dozvoljena u svim postupcima u kojima vrednost predmeta spora pobijanog dela prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, a koji nisu pravnosnažno rešeni do dana stupanja na snagu ovog zakona (31.05.2014. godine).

Budući da vrednost predmeta spora pobijanog dela pravnosnažne presude u odnosu na svakog tužioca pojedinačno (koji nisu jedinstveni suparničari u smislu člana 204. ZPP) ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.

Na osnovu člana 404. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Ljubica Milutinović,S.R.