.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 4778/2022
12.04.2023. godina
Beograd
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Dragane Marinković, predsednika veća, Marine Milanović, Zorice Bulajić, Vesne Stanković i Radoslave Mađarov, članova veća, u parnici tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Ivan Janušević, advokat iz ..., protiv tužene Osnovne škole „Andra Savčić“ iz Valjeva, koju zastupa Zajedničko pravobranilaštvo Grada Valjeva i opština Lajkovac, Ljig i Osečina, radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2698/22 od 08.09.2022. godine, u sednici održanoj 12.04.2023. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2698/22 od 08.09.2022. godine, kao izuzetno dozvoljenoj, u stavu prvom i trećem izreke.
ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2698/22 od 08.09.2022. godine, u stavu prvom i trećem izreke.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Valjevu P1 594/21 od 17.05.2022. godine, ispravljenom rešenjem istog suda P1 594/21 od 17.10.2022. godine, stavom prvim izreke, delimično je usvojen tužbeni zahtev tužilje i obavezana tužena da tužilji na ime razlike plate za period od avgusta 2018. godine zaključno sa februarom 2021. godine, isplati iznos od 174.058,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne opredeljene mesečne iznose, dok je odbijen tužbeni zahtev u delu u kome je tražena isplata razlike plate za period od marta 2018. godine do avgusta 2018. godine i za mesec mart 2021. godine do traženog iznosa od 205.096,91 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne opredeljene mesečne iznose, kao neosnovan. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da tužilji naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 98.026,00 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2698/22 od 08.09.2022. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u usvajajućem delu stava prvog i u stavu drugom (pogrešno navedeno u stavu trećem) izreke. Stavom drugim izreke, odbačena je žalba tužene u odnosu na deo stava prvog izreke kojim je odbijen tužbeni zahtev u delu u kome je tražena isplata razlike plate za period od marta 2018. godine do avgusta 2018. godine i za mesec mart 2021. godine do traženog iznosa od 205.096,91 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne opredeljene mesečne iznose, kao nedozvoljena. Stavom trećim izreke, odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova žalbenog postupka, kao neosnovan.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužena je blagovremeno izjavila reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava, radi razmatranja pravnih pitanja od opšteg interesa i interesa ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, saglasno članu 404. ZPP.
Članom 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br.72/11...18/20), propisano je da revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i kada je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija), dok je stavom 2. istog člana propisano da o dozvoljenosti i osnovanosti revizije iz stava 1. ovog člana, odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.
Predmet tražene pravne zaštite je isplata na ime manje isplaćene plate zbog neuvećanja koeficijenta za obračun plate po osnovu rada sa učenicima sa smetnjama u razvoju pri redovnoj osnovnoj školi. O ovom pravu tužilje i visini tražene naknade, nižestepeni sudovi su odlučili u skladu sa pravnim shvatanjem izraženim kroz odluke Vrhovnog kasacionog suda, u predmetima sa pravnim i činjeničnim stanjem kao u ovoj pravnoj stvari, iz kojih razloga u ovom slučaju ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, kao ni potreba ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava. Iz ovih razloga, nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. stav 1. ZPP, te je Vrhovni kasacioni sud odlučio kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost izjavljene revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11 ... 55/14), Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.
Prema odredbi člana 441. ZPP, revizija je dozvoljena u parnicama o sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa. U ostalim sporovima iz radnog odnosa, dozvoljenost revizije se ceni pod istim uslovima kao i u imovinskopravnom sporu koji se odnosi na novčano potraživanje.
Članom 403. stav 3. ZPP, propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Tužbom podnetom 16.09.2021. godine, tužilja je tražila naknadu štete zbog neuvećanja koeficijenta za obračun plate. Vrednost pobijanog dela potraživanja je 174.058,00 dinara.
Kako se u konkretnom slučaju ne radi o sporu o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa, već o novčanom potraživanju iz radnog odnosa u kome vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, to je revizija tužene nedozvoljena.
Na osnovu izloženog, primenom člana 413. ZPP, odlučeno je kao u izreci.
Predsednik veća – sudija
Dragana Marinković,s.r.
Za tačnost otpravka
upravitelj pisarnice
Marina Antonić
