Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 4804/2022
12.01.2023. godina
Beograd

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Marine Milanović, predsednika veća, Jelice Bojanić Kerkez, Vesne Stanković, Katarine Manojlović Andrić i Gordane Džakula, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Siniša Cvetković, advokat iz ..., protiv tuženog JP“Vodovod Vranje“, koju zastupa punomoćnik Marija Janićijević, advokat iz ..., radi isplate razlike zarade, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1190/2022 od 09.09.2022. godine, u sednici veća održanoj 12.01.2023. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1190/2022 od 09.09.2022. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1190/2022 od 09.09.2022. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž1 1190/22 od 09.09.2022. godine, odbijena je žalba tuženog i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju P1 386/19 od 01.12.2021. godine, kojom je obavezan tuženi da isplati tužiocu razliku od isplaćene do pripadajuće plate, za period od avgusta zaključno sa platom za oktobar 2016. godine, u iznosima navedenim u izreci sa zakonskom zateznom kamatom od dospeća do isplate, te da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 96.800,00 dinara sa zakonskom zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti odluke, pa do isplate.

Protiv pravnosnažne drugostepene presude, tuženi je izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, ukazujući na razloge za primenu člana 404. Zakona o parničnom postupku, a radi ujednačavanja sudske prakse.

Prema odredbi člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku - ZPP („Službeni glasnik RS“, br.72/11 ... 18/20), revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).

Odlučujući o dozvoljenosti revizije, Vrhovni kasacioni sud je našao da nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. stav 1. ZPP za odlučivanje o posebnoj reviziji tužioca, jer ne postoji potreba za ujednačavanjem sudske prakse ni potreba novog tumačenja prava. O pravu tužioca na isplatu razlike između isplaćene plate i plate koja bi tužiocu pripala na osnovu člana 5. st.1 i 3. Zakona o privremenom uređivanju osnovica za obračun i isplatu plata, odnosno zarada i drugih stalnih primanja kod korisnika javnih sredstava, odlučeno je tako što je tužbeni zahtev usvojen, uz adekvatnu primenu materijalnog prava, budući da je suprotno odredbama navedenog Zakona, tuženi u utuženom periodu umanjivao tužiocu osnovicu za obračun i isplatu plate 10%, a da tužilac zadržava svoju neto platu bez umanjenja jer je ista niža od zakonom propisanog minimuma koji ne podleže umanjenju. Presuda Rev2 1507/2021 od 07.07.2021. godine nije doneta u predmetu sa istim činjeničnim stanjem i pravnim osnovom kao u konkretom slučaju, tako da ne postoji potreba za novim ni ujednačenim tumačenjem prava.

Preuzmite dokument u PDF formatu