Ispitujući pobijanu presudu, u smislu odredbe člana 408. ZPP, Vrhovni sud je našao da je revizija tužioca nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju Vrhovni sud pazi po službenoj dužnosti. Nije učinjena ni bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 1. u vezi člana 85. stav 2. ZPP, jer je tuženu zastupao punomoćnik – advokat upisan u imenik advokata Kosovske Mitrovice, suprotno navodima u reviziji.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je kod tuženog u radnom odnosu na određeno vreme počev od 01.03.2015. godine, na poslovima igrača, odnosno člana baletskog ansambla 1 po više sukcesivno zaključenih ugovora o radu u kontinuitetu. Dopisom Ministarstva kulture i informisanja od 16.11.2017. godine, od 21.10.2020. godine i od 23.10.2020. godine, a u vezi molbe tužene radi davanja saglasnosti za prijem u radni odnos na neodređeno vreme za popunjavanje slobodnih, odnosno upražnjenih radnih mesta, tužena ustanova je obaveštena da je od strane Ministarstva finansija dato negativno mišljenje te da se može smatrati da pomenutoj molbi nije udovoljeno. Tužilac je postavljenim tužbenim zahtevom tražio prerastanje radnog odnosa na neodređeno vreme, u smislu člana 37. Zakona o radu, jer je duže od 24 meseca u neprekidnom trajanju u radnom odnosu kod tuženog.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja prvostepeni sud je zaključio da se u konkretnom slučaju nisu stekli uslovi za preobražaj radnog odnosa iz određenog u neodređeno vreme, zbog čega je odbio tužbeni zahtev.

Odlučujući o žalbi tužioca, drugostepeni sud je našao da nije bilo uslova za preobražaj radnog odnosa tužioca kod tuženog zbog toga što je u spornom periodu bio na snazi Zakon o budžetskom sistemu kao lex specialis, kojim je u članu 27e stav 34. bilo propisano da korisnici javnih sredstava ne mogu zasnivati radni odnos sa novim licima radi popunjavanja slobodnih odnosno upražnjenih radnih mesta do 31.12.2020. godine.

Uredbom o postupku za pribavljanje saglasnosti za novo zapošljavanje i dodatno radno angažovanje kod korisnika javnih sredstava („Službeni glasnik RS“, br. 159/2020) bliže su propisani postupak, rokovi i uslovi u vezi zapošljavanja u kontekstu izvršavanja imperativnih odredaba Zakona o budžetskom sistemu.

Članom 37. Zakona o radu („Službeni glasnik RS“, broj 24/05... 95/18) propisano je da ugovor o radu može da se zaključi na određeno vreme, za zasnivanje radnog odnosa čije je trajanje unapred određeno objektivnim razlozima koji su opravdani rokom ili izvršenjem određenog posla ili nastupanjem određenog događaja, za vreme trajanja tih potreba (stav 1); poslodavac može zaključiti jedan ili više ugovora o radu iz stava 1. ovog člana na osnovu kojih se radni odnos sa istim zaposlenim zasniva na period koji sa prekidima ili bez prekida ne može biti duži od 24 meseca (stav 2); ako je ugovor o radu na određeno vreme zaključen suprotno odredbama ovog zakona ili ako zaposleni ostane da radi kod poslodavca najmanje pet radnih dana po isteku vremena na koje je ugovor zaključen, smatra se da je radni odnos zasnovan na neodređeno vreme ( stav 6).

Odredbom člana 27e stav 34. Zakona o budžetskom sistemu („Službeni glasnik RS“, br. 54/09... 149/20) bilo je propisano da korisnici javnih sredstava ne mogu zasnivati radni odnos sa novim licima radi popunjavanja slobodnih, odnosno upražnjenih radnih mesta do 31. decembra 2020. godine. Izuzetno od stava 34. ovog člana, radni odnos sa novim licima može se zasnovati uz saglasnost tela Vlade, na predlog nadležnog ministarstva, odnosno drugog nadležnog organa, uz prethodno pribavljeno mišljenje ministarstva (stav 35).

Prema odredbi člana 105. Zakona o budžetskom sistemu, ako su odredbe drugih zakona odnosno propisa u suprotnosti sa ovim zakonom, primenjuju se odredbe ovog zakona.

U konkretnom slučaju direktor tuženog obraćao se nadležnom ministarstvu radi pribavljanja potrebne saglasnosti za prijem u radni odnos na neodređeno vreme za šest izvršilaca u više navrata, ali je po svakoj molbi odgovoreno da je dato negativno mišljenje, zbog čega nisu bili ispunjeni za novo zapošljavanje sutuaciji kada je Zakon o budžetskom sistemu lex specialis u odnosu na Zakon o radu i kada se radi o poslodavcu koji jeste korisnik javnih sredstava za koga je jasno definisana procedura za zasnivanje radnog odnosa.

Kako imperativne odredbe Zakona o budžetskom sistemu ne mogu biti derogirane pretpostavkom preobražaja radnog odnosa tužioca na određeno vreme u radni odnos na neodređeno vreme, neosnovan je tužbeni zahtev kojim je tražio da se utvrdi da je dana 01.09.2020. godine zasnovao radni odnos na neodređeno vreme kod tuženog, kao i zahtev da mu tuženi prizna sva prava i obaveze iz radnog odnosa na neodređeno vreme sa punim radnim vremenom počev od tog datuma.

Neosnovani su navodi u reviziji tužioca da je nejasno kako propis o planiranju budžeta može da ograniči ostvarivanje prava iz radnog odnosa, pogotovu ako se uzme u obzir da je sve vreme rada tužilac redovno primao platu, pa samim tim da su obezbeđena novčana sredstava za njegov rad i tako unazad više od 10 godina.

Prema odredbi članu 105. Zakona o budžetskom sistemu ako su odredbe drugih zakona, odnosno propisa, u suprotnosti sa ovim zakonom, primenjuju se odredbe ovog zakona, iz čega proizilazi da su pravilno nižestepeni sudovi odbili tužbeni zahtev.

Imajući u vidu navedeno, Vrhovni sud je našao da reviziju treba odbiti kao neosnovanu, pa je na osnovu odredbe člana 414. stav 1. ZPP, odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić