.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 575/2024
06.03.2024. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Gordane Komnenić, predsednika veća, dr Ilije Zindovića, Marije Terzić, Vesne Mastilović i Mirjane Andrijašević, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Srđan Aleksić, advokat iz ..., protiv tuženog Javnog preduzeća za komunalnu privredu ''Lazarevac'' iz Lazarevca, čiji je punomoćnik Dušan Marković, advokat iz ..., radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužioca, izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3227/2023 od 12.12.2023. godine, u sednici održanoj 06.03.2024. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužioca, izjavljenoj protiv stava prvog izreke presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3227/2023 od 12.12.2023. godine.
ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tužeioca, izjavljena protiv stava prvog izreke presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3227/2023 od 12.12.2023. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Lazarevcu P1 650/20 od od 29.05.2023. godine, stavom 1. izreke, tuženi je obavezan da tužiocu isplati razliku troškova za regres za korišćenje godišnjeg odmora za januar 2018. godine u iznosu od 1.842,92 dinara, za jul 2018. godine u iznosu od 173,38 dinara, za januar 2019. godine u iznosu od 686,66 dinara, za april 2019. godine u iznosu od 477,79 dinara, za jun 2019.godine u iznosu od 212,48 dinara, za avgust 2019. godine u iznosu 406,72 dinara, za decembar 2019. godine u iznosu od 354,51 dinar, za januar 2020. godine u iznosu od 869,35 dinara, za februar 2020. godine u iznosu od 984,34 dinara, za maj 2020. godine u iznosu od 716,21 dinar, za jun 2020. godine u iznosu od 711,84 dinara, za jul 2020. godine u iznosu od 931,91 dinar, za avgust 2020. godine u iznosu od 1.020,10 dinara i za septembar 2020. godine u iznosu od 920,59 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom, koja na te iznose dospeva počev od 25.-og u narednom mesecu, pa do isplate. Stavom 2. izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da sud tuženog obaveže da mu isplati naknadu troškova regresa za korišćenje godišnjeg odmora za mesece i u iznosima navedenim u tom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom od 25.-og u tekućem mesecu za prethodni mesec. Stavom 3. izreke, odlučeno je da svaka stranka snosi svoje troškove postupka.
Apelacioni sud u Beogradu je, presudom Gž1 3227/2023 od 12.12.2023. godine, stavom prvim izreke, odbio kao neosnovanu žalbu tužioca i potvrdio presudu Osnovnog suda u Lazarevcu P1 650/20 od od 29.05.2023. godine, u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke, preinačeno je rešenje o troškovima postupka sadržano u stavu trećem izreke presude Osnovnog suda u Lazarevcu P1 650/20 od od 29.05.2023. godine, pa je tuženi obavezan da tužiocu plati troškove prvostepenog postupka u iznosu od 103.452,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom, počev od dana izvršnosti presude pa do isplate. Stavom trećim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu naknadi troškove drugostepenog postupka u iznosu od 43.104,00 dinara. Stavom četvrtim izreke, odbačena je žalba tužioca u delu u kom je izjavljena protiv odluke sadržane u stavu prvom izreke presude Osnovnog suda u Lazarevcu P1 650/20 od od 29.05.2023. godine, kao nedozvoljena.
Protiv stava prvog izreke pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilac je izjavio blagovremenu reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava, pozivajući se na odredbu člana 404. Zakona o parničnom postupku.
Odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11... 18/20), u vezi odredbe u vezi člana 92. Zakona o uređenju sudova (''Službeni glasnik RS'', br. 10/23), propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).
Po oceni Vrhovnog suda, u konkretnom slučaju nije potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, niti je potrebno ujednačavanje sudske prakse kao ni novo tumačenje prava, pa nisu ispunjeni uslovi propisani odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku, za odlučivanje o posebnoj reviziji tužioca.
Predmet tražene pravne zaštite je naknada štete tužiocu na ime neisplaćenih troškova regresa za korišćenje godišnjeg odmora za period od januara 2018. godine do septembra 2020. godine. Pobijana odluka kojom je tužbeni zahtev tužioca delimično odbijen zasnovana je na utvrđenom činjeničnom stanju da je tužiocu naknada troškova regresa za korišćenje godišnjeg odmora, u utuženom periodu, obračunata zajedno sa naknadom troškova ishrane u toku rada, na osnovu Posebnog kolektivnog ugovora za javna preduzeća u komunalnoj delatnosti na teritoriji Republike Srbije i Kolektivnog ugovora tuženog od 21.03.2018.godine, a primenom odgovarajućih odredbi materijalnog prava. Revizijom tužioca osporava se nalaz sudskog veštaka ekonomsko-finansijske struke, na čijem mišljenju je zasnovana pobijana odluka, što znači da tužilac osporava pravilnost utvrđenog činjeničnog stanja, a to nije razlog za izjavljivanje posebne revizije, na osnovu odredbe člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku. Tužilac uz reviziju nije priložio drugačije odluke sudova donete u predmetima sa istim pravnim osnovom i činjeničnim stanjem kao u ovom predmetu, u smislu potrebe ujednačavanja sudske prakse.
Iz tih razloga, Vrhovni sud je odluku kao u stavu prvom izreke doneo primenom odredbe člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku.
Vrhovni sud je ispitao dozvoljenost revizije u smislu odredbe člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku i utvrdio da revizija nije dozvoljena.
Na osnovu odredbe člana 441. Zakona o parničnom postupku, revizija je uvek dozvoljena u sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa. U svim drugim slučajevima, u parnicama iz radnog odnosa, o dozvoljenosti revizije odlučuje se na osnovu odredbe člana 403. stav 3. istog Zakona, u zavisnosti od vrednosti predmeta spora pobijanog dela.
Tužbu radi naknade štete tužilac je podneo 22.12.2020. godine, a vrednost predmeta spora je 142.200,00 dinara.
Prema odredbi člana 403. stav 3. Zakona o parničnom postupku, revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Imajući u vidu da je ovo imovinskopravni spor u kom predmeta spora ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, sledi da revizija tužioca nije dozvoljena na osnovu odredbe člana 403. stav 3. Zakona o parničnom postupku.
Na osnovu odredbe člana 413. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća – sudija
Gordana Komnenić,s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
