.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 608/2023
24.01.2024. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Zvezdane Lutovac, predsednika veća, Ivane Rađenović, Vladislave Milićević, Tatjane Miljuš i Jasmine Stamenković, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužilaca AA, BB i VV, svi iz ..., čiji je zajednički punomoćnik Olivera Maričić, advokat iz ..., protiv tuženih Grada Valjeva i Opštine Osečina, koje zastupa zajedničko Javno pravobranilaštvo Grada Valjeva, Opštine Ljig i Opštine Lajkovac, koje zastupa Opštinski pravobranilac Opštine Lajkovac, Opštine Mionica, koju zastupa Opštinski pravobranilac Opštine Mionica i Opštine Ub, koju zastupa Opštinsko pravobranilaštvo iz Uba, radi isplate, odlučujući o reviziji tuženih Grada Valjeva i Opštine Osečina izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4318/21 od 07.10.2022. godine, u sednici održanoj 24.01.2024. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tuženih Grada Valjeva i Opštine Osečina izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4318/21 od 07.10.2022. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženih Grada Valjeva i Opštine Osečina izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4318/21 od 07.10.2022. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Valjevu P1 5/20 od 09.06.2021. godine, stavom prvim izreke, usvojen je tužbeni zahtev tužilje AA i obavezani tuženi da ovoj tužilji solidarno isplate na ime neisplaćenih neto zarada za period od januara 2014. godine zaključno sa novembrom 2014. godine ukupan iznos od 820.848,30 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne mesečne iznose čija su visina i datumi dospeća kamata bliže određeni u ovom stavu izreke. Stavom drugim izreke, usvojen je tužbeni zahtev tužioca BB i obavezani tuženi da ovom tužiocu solidarno isplate na ime neisplaćenih neto zarada za period od januara 2014. godine zaključno sa avgustom 2014. godine ukupan iznos od 615.537,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne mesečne iznose čija su visina i datumi dospeća kamata bliže određeni u ovom stavu izreke, kao i na ime otpremnine zbog odlaska u penziju iznos od 135.169,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 01.09.2014. godine do isplate. Stavom trećim izreke, usvojen je tužbeni zahtev tužilje VV i obavezani tuženi da ovoj tužilji solidarno isplate na ime neisplaćenih neto zarada za period od januara 2014. godine zaključno sa novembrom 2014. godine ukupan iznos od 459.077,44 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne mesečne iznose čija su visina i datumi dospeća kamata bliže određeni u ovom stavu izreke. Stavovima četvrtim, petim i šestim izreke, obavezani su tuženi da svakom tužiocu ponaosob solidarno uplate na neisplaćene neto zarade iz prethodnih stavova doprinose za PIO na teret zaposlenog i na teret poslodavca, sve kako je bliže navedeno i određeno u ovim stavovima izreke. Stavom sedmim izreke, obavezani su tuženi da tužiocima solidarno naknade troškove parničnog postupka u iznosu od 815.386,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude do isplate.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4318/21 od 07.10.2022. godine, stavom prvim izreke, odbijene su kao neosnovane žalbe tuženih i potvrđena navedena prvostepena presuda. Stavom drugim izreke, obavezani su tuženi da tužiocima solidarno naknade troškove žalbenog postupka u iznosu od 52.523,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi Grad Valjevo i Opština Osečina su putem zajedničkog zakonskog zastupnika blagovremeno izjavili reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, pozivajući se na član 404. Zakona o parničnom postupku.
Ispitujući dozvoljenost revizije primenom člana 404. stav 2 Zakona o parničnom postupku - ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11...10/23), Vrhovni sud je našao da nisu ispunjeni uslovi iz stava 1. ovog člana da se dozvoli odlučivanje o reviziji tuženih Grada Valjeva i Opštine Osečina kao izuzetno dozvoljenoj.
Prema odredbi člana 404. stav 1. ZPP, revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).
Predmet tražene pravne zaštite je isplata neisplaćenih zarada tužiocima i uplata u njihovu korist doprinosa za penzijsko i invalidsko osiguranje na te zarade, u periodu tokom 2014. godine dok su bili zaposleni u Direkciji za izgradnju i razvoj Kolubarskog okruga pogođenog zemljotresom, čiji su osnivači tužene jedinice lokalne samouprave. U konkretnom slučaju, polazeći od sadržine tražene pravne zaštite i utvrđenih činjenica, nižestepeni sudovi su solidarno obavezali tužene na isplate po traženim osnovama, polazeći od utvrđenja da su tužioci u utuženom periodu radili, da im za ostvareni rad u ovom periodu nije isplaćena zarada, da je na osnovu pravnosnažne presude u pravnosnažno okončanoj parnici tužena Direkcija kao poslodavac obavezana da tužiocima plati neisplaćene zarade u 2014. godini, a da u izvršnom postupku to novčano potraživanje nije naplaćeno usled dugogodišnje blokade računa poslodavca od 30.12.2014. godine. Tužene su obavezane kao osnivači navedene Direkcije koja više nije solventna i nema prihode, a koju su osnovali kao posebnu organizaciju za obavljanje stručnih poslova za potrebe osnivača, te se ne mogu osloboditi plaćanja neizmirenih obaveza Direkcije (u konkretnom slučaju zarada i doprinosa zaposlenima) i u slučaju kada Direkcija kao pravno lice još uvek formalno pravno postoji i nije brisana iz Registra privrednih subjekata, ali nema sredstava za finansiranje zbog blokade računa. Razlozi na kojima su zasnovane odluke nižestepenih sudova nisu u suprotnosti sa tumačenjem materijalnog prava u pogledu primenjenih odredbi člana 14. stav 3. Zakona o stečaju i člana 104. Zakona o radu. U ovakvoj činjenično-pravnoj situaciji po oceni Vrhovnog suda nije potrebno da se razmatraju pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, niti je potrebno novo tumačenje materijalnog prava. Kako se revizijom ne ukazuje na postojanje suprotnih odluka u istoj činjenično-pravnoj situaciji, nema potrebe ni za ujednačavanjem sudske prakse.
Iz izloženih razloga, Vrhovni sud je primenom odredbe člana 404. stav 2. ZPP odlučio kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost revizije na osnovu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni sud je našao da revizija nije dozvoljena.
Odredbom člana 403. stav 3. ZPP propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinsko pravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Tužba radi isplate podneta je 05.02.2015. godine. Pošto su tužioci formalni suparničari, vrednost predmeta spora se utvrđuje za svakog tužioca posebno, pa tako za tužilju AA iznosi 820.848,30 dinara, za tužioca BB 615.537,00 dinara i za tužilju VV 459.077,44 dinara.
Kako vrednost predmeta spora za svakog tužioca posebno ne prelazi imovinski cenzus propisan članom 403. stav 3. ZPP, na osnovu kojeg se ceni dozvoljenost revizije i u sporovima za naplatu novčanog potraživanja iz radnog odnosa, to Vrhovni sud nalazi da je revizija tuženih nedozvoljena.
Iz tih razloga, Vrhovni sud je primenom člana 413. ZPP odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća - sudija
Zvezdana Lutovac, s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
