U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2) ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je zaposlen kod tužene kao ... u Policijskoj upravi u ... Iz mesta prebivališta tužilac putuje na posao i vraća se sa posla na relaciji ...-..., koristeći javni gradski autobuski prevoz iz razloga što tužena nije organizovala prevoz zaposlenih za dolazak i odlazak na rad. U spornom periodu tužena je isplaćivala tužiocu naknadu troškova dolaska i odlaska sa rada, u manjoj visini od pune visine iznosa mesečne karte, a tužilac potražuje naknadu troškova prevoza u visini cene mesečne karte, koja za navedenu relaciju iznosi 3.600,00 dinara, bez obzira koliko je radnih dana imao u svakom mesecu utuženog perioda. Visina potraživanja za period od 01.11.2016. godine zaključno sa avgustom 2019. godine utvrđena je na osnovu veštačenja veštaka ekonomsko-finansijske struke.

Na osnovu utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je usvojio tužbeni zahtev i obavezao tuženu da tužiocu naknadi tražene troškove prevoza, nalazeći da u spornom periodu, bez opravdanog razloga, tužiocu nisu u potpunosti isplaćeni ovi troškovi, koji mu pripadaju na osnovu člana 189. Zakona o policiji.

Drugostepeni sud je preinačio prvostepenu presudu tako što je odbio tužbeni zahtev kao neosnovan uz obrazloženje da tužilac prema Pravilniku o uslovima za ostvarivanje prava na naknadu troškova za dolazak i odlazak sa rada u MUP-u („Službeni glasnik RS, br. 42/14), u spornom periodu nije imao pravo na naknadu troškova prevoza za dolazak i odlazak sa rada u punoj visini cene mesečne karte na relaciji ... –..., s obzirom da nije radio ceo mesec.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, drugostepeni sud je pravilno primenio materijalno pravo kada je odbio tužbeni zahtev u celosti. Revizija nije osnovana u pobijanju pravilnosti primene materijalnog prava.

Odredbom člana 189. stav 1. Zakona o policiji („Službeni glasnik RS“ broj 6/2016), koji je važio u delu utuženog perioda od 01.11.2016. godine do 02.04.2018. godine, propisano je da zaposleni u Ministarstvu ima pravo na naknadu troškova za dolazak i odlazak sa rada u visini troškova samo na teritoriji opštine ili grada zaposlenja, a članom 189. Zakona o izmenama i dopunama Zakona o policiji („Službeni glasnik RS“ broj 24/18 i 87/18), koji je u primeni od 03.04.2018. godine pa do kraja utuženog perioda, propisano je da zaposleni ima pravo na naknadu troškova za dolazak i odlazak sa rada u visini troškova prevoza na relaciji mesto prebivališta – mesto gde zaposleni redovno obavlja svoje zadatke, odnosno ostvaruje svoju radnu aktivnost.

Odredbom člana 1. Pravilnika o uslovima za ostvarivanje prava na naknadu troškova za dolazak i odlazak sa rada u Ministarstvu unutrašnjih poslova („Službeni glasnik RS“, br. 42/14), propisano je da se zaposlenima u MUP-u, u cilju naknade troškova za dolazak i odlazak sa rada, isplaćuju troškovi prevoza za dolazak na rad i odlazak sa rada u visini cene mesečne pretplatne karte u gradskom, prigradskom, odnosno međugradskom saobraćaju, odnosno u visini cene pojedinačne prevozne karte na mesečnom nivou u javnom saobraćaju, a odredbom člana 3. propisano je da se smatra da zaposleni ostvaruje pravo na naknadu troškova prevoza: 1) ukoliko nema obezbeđeno službeno vozilo dato na lično zaduženje; 2) ukoliko ne postoji redovan prevoz organizovan od strane Ministarstva kao poslodavca, koji omogućuje blagovremen dolazak na rad i odlazak sa rada; 3) ukoliko se ne nalazi na godišnjem odmoru, plaćenom ili neplaćenom odsustvu, službenom putu, bolovanju i u svim drugim slučajevima odsustva sa rada.

U konkretnom slučaju, tužiocu su nadoknađeni troškovi prevoza radi dolaska i odlaska sa rada u skladu sa vremenom provedenim na radu, odnosno troškovi su mu isplaćeni u celosti kada je radio ceo mesec, a isplaćeni su mu manje kada nije radio ceo mesec. Iz tih razloga je pravilan stav drugostepenog suda da tužiocu ne pripada naknada troškova koji nisu stvarni i opravdani za dane kada nije radio, a koje tužilac potražuje, suprotno članu 3. stav 1. tačka 3. Pravilnika.

Iz navedenih razloga, primenom člana 414. stav 1. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci presude.

Predsednik veća - sudija

Vesna Subić,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić