.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 778/2023
26.09.2024. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branke Dražić, predsednika veća, Marine Milanović, Vesne Mastilović, Ivane Rađenović i Vladislave Milićević, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Milenko Pribičević, advokat iz ..., protiv tužene Republike Srbije, Ministarstvo unutrašnjih poslova, čiji je zakonski zastupnik Državno pravobranilaštvo sa sedištem u Beogradu, radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2672/22 od 19.09.2022. godine, u sednici održanoj 26.09.2024. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2672/22 od 19.09.2022. godine.
ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2672/22 od 19.09.2022. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 4129/2021 od 23.02.2022. godine, stavom prvim izreke, dozvoljeno je preinačenje tužbe, kao u podnesku punomoćnika tužioca od 13.09.2021. godine. Stavom drugim izreke, usvojen je tužbeni zahtev, pa je obavezana tužena da tužiocu na ime naknade nematerijalne štete isplati ukupan iznos od 585.000,00 dinara i to: na ime pretrpljenih duševnih bolova zbog umanjenja životne aktivnosti iznos od 156.000,00 dinara, na ime pretrpljenih fizičkih bolova iznos od 325.000,00 dinara, na ime pretrpljenog straha iznos od 104.000,00 dinara, sve sa zakonskom zateznom kamatom počev od 23.02.2022. godine, kao dana presuđenja pa do isplate. Stavom trećim izreke, odbijen je tužbeni zahtev u delu kojim je tužilac tražio da se obaveže tuženi da isplati tužiocu na ime naknade materijalne štete za period od 20.09.2012. godine do 30.04.2013. godine ukupan iznos od 69.147,43 dinara i to: na ime izgubljene zarade iznos od 14.147,13 dinara, na ime troškova lečenja iznos od 35.000,00 dinara i na ime troškova prevoza radi lečenja iznos od 20.000,00 dinara, sve sa zakonskom zateznom kamatom od podnošenja tužbe pa do isplate. Stavom četvrtim izreke, obavezana je tužena da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 178.300,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izršenja do isplate.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2672/22 od 19.09.2022. godine, stavom prvim izreke, odbijene su kao neosnovana žalba tužioca i tužene i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 4129/2021 od 23.02.2022. godine u stavu prvom, drugom, trećem i obavezujućem delu stava četvrtog izreke. Stavom drugim izreke, odbijen je kao neosnovan zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude u drugom stepenu tužena je blagovremeno izjavila reviziju pozivajući se na odredbu člana 404. ZPP.
Po oceni Vrhovnog suda u konkretnom slučaju nije potrebno da se razmotre pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, niti je potrebno ujednačavanje sudske prakse, kao i novo tumačenje prava, pa nisu ispunjeni uslovi propisani odredbom člana 404. stav 1. ZPP, za odlučivanje o reviziji tužene.
Predmet tražene zaštite je naknada nematerijalne štete na ime umanjenja životne aktivnosti, pretrpljenih fizičkih bolova i straha, koje je tužilac pretrpeo zbog povrede koju je zadobio izvršavajući kod tuženog poseban radni zadatak- sanaciju krova objekta smeštaja dana 19.09.2012. godine, kada je prilikom spuštanja sa krova objekta pao na zemlju kojom prilikom je pretrpeo povredu-delimično iščašenje sa kontrakturom levog skočnog zgloba. Pobijana odluka doneta je primenom odgovarajućih odredbi materijalnog prava na utvrđeno činjenično stanje, a revident uz reviziju nije priložio drugačije odluke suda donete u predmetima sa istim pravnim i činjeničnim stanjem kao u ovom predmetu u smislu potrebe ujednačavanja sudske prakse. U konkretnom slučaju radi o sporu za naknadu štete u kojim odluka o osnovanosti tužbenog zahteva i primene materilanog prava zavisi od utvrđenog činjeničnog stanja u svakom konkretnom slučaju.
Iz iznetih razloga, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu prvom izreke primenom odredbe člana 404. stav 2. ZPP.
Vrhovni sud je ispitao dozvoljenost revizije na osnovu odredbe člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP i utvrdio da revizija tužene nije dozvoljena.
Odredbom člana 441. ZPP propisano je da je revizija uvek dozvoljena u parnicama o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa. U parnicama radi novčanog potraživanja iz radnog odnosa, što je ovde slučaj, revizija je dozvoljena pod istim uslovima kao u imovinskopravnim sporovima koji se odnose na novčano potraživanje.
Odredbom člana 403. stav 3. ZPP, propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra, po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Tužbu radi naknade štete tužilac je podneo 08.10.2015. godine, a preinačio 13.09.2021. godine. Pobijana vrednost spora je 585.000,00 dinara.
Imajući u vidu da se tražena pravna zaštita ne odnosi na zasnivanje, postojanje ili prestanak radnog odnosa, a da vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan preinačenja tužbe, Vrhovni sud je našao da je revizija nedozvoljena primenom člana 403. stav 3. ZPP.
Na osnovu iznetog, primenom člana 413. ZPP Vrhovni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća – sudija
Branka Dražić, s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
