-za mesec novembar 2018. godine novčani iznos od 3.081,55 dinara,

-za mesec decembar 2018. godine novčani iznos od 1.804,85 dinara,

-za mesec januar 2019. godine novčani iznos od 6.605,10 dinara,

-za mesec mart 2019. godine novčani iznos od 120,56 dinara,

-za mesec april 2019. godine novčani iznos od 534,69 dinara,

-za mesec maj 2019. godine novčani iznos od 948,82 dinara,

-za mesec jul 2019. godine novčani iznos od 948,82 dinara,

-za mesec avgust 2019. godine novčani iznos od 534,88 dinara,

-za mesec septembar 2019. godine novčani iznos od 120,56 dinara,

-za mesec oktobar 2019. godine novčani iznos od 948,82 dinara,

a sve napred navedeno sa zakonskom zateznom kamatom počev od poslednjeg dana u mesecu za prethodni mesec pa do konačne isplate u roku od osam dana od dana dostavljanja otpravka presude,

kao i da mu na ime naknade štete u visini razlike u dodatku na zaradu u skladu sa Zaključkom Vlade Republike Srbije 05 br. 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine, između dodatka na zaradu u skladu sa navedenim Zaključkom obračunatog na zaradu u visini minimalne zarade i isplaćenog dodatka na zaradu za vremenski period od 01.04.2017. godine do 31.12.2019. godine isplati novčani iznos od 21.784,62 dinara i to:

-za mesec maj 2017. godine novčani iznos od 756,62 dinara,

-za mesec jun 2017. godine novčani iznos od 236,62 dinara,

-za mesec avgust 2017. godine novčani iznos od 756,62 dinara,

-za mesec oktobar 2017. godine novčani iznos od 236,62 dinara,

-za mesec novembar 2017. godine novčani iznos od 236,62 dinara,

-za mesec januar 2018. godine novčani iznos od 1.952,62 dinara,

-za mesec februar 2018. godine novčani iznos od 236,62 dinara,

-za mesec mart 2018. godine novčani iznos od 1.380,62 dinara,

-za mesec april 2018. godine novčani iznos od 808,62 dinara,

-za mesec maj 2018. godine novčani iznos od 1.952,62 dinara,

-za mesec jun 2018. godine novčani iznos od 808,62 dinara,

-za mesec jul 2018. godine novčani iznos od 1.380,62 dinara,

-za mesec avgust 2018. godine novčani iznos od 1.952,62 dinara,

-za mesec septembar 2018. godine novčani iznos od 236,62 dinara,

-za mesec oktobar 2018. godine novčani iznos od 1.952,62dinara,

-za mesec novembar 2018. godine novčani iznos od 1.380,62 dinara,

-za mesec decembar 2018. godine novčani iznos od 808,62 dinara,

-za mesec januar 2019. godine novčani iznos od 2.959,27 dinara,

-za mesec mart 2019. godine novčani iznos od 60,28 dinara,

-za mesec april 2019. godine novčani iznos od 267,34 dinara,

-za mesec maj 2019. godine novčani iznos od 474,41 dinara,

-za mesec jul 2019. godine novčani iznos od 474,41 dinara,

-za mesec oktobar 2019. godine novčani iznos od 474,41 dinara,

a sve napred navedeno sa zakonskom zateznom kamatom počev od poslednjeg dana u mesecu za prethodni mesec pa do konačne isplate, u roku od osam dana od dana dostavljanja otpravka presude, dok se zahtev tužene za naknadu troškova parničnog postupka odbija kao neosnovan.

OBAVEZUJE SE tužena da tužiocu na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 125.600,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti odluke pa do isplate.

ODBIJA SE zahtev tužene za naknadu troškova revizijskog postupka.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Leskovcu P1 280/20 od 13.05.2022. godine, stavom prvim izreke, odbijen je prigovor stvarne nenadležnost tog suda, kao neosnovan. Stavom drugim izreke odbijen je tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se obaveže tužena da mu na ime naknade štete u visini razlike između minimalne zarade i isplaćene zarade za vremenski period od 01.04.2017. godine do 31.12.2019. godine isplati novčani iznos od 48.819,88 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dospelosti svakog pojedinačnog mesečnog potraživanja, bliže navedenog u ovom stavu, pa do isplate. Stavom trećim izreke odbijen je tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se obaveže tužena da mu isplati na ime naknade štete u visini razlike u dodatku na zaradu u skladu sa Zaključkom Vlade Republike Srbije 05 br. 120-335/2007- 14 od 25.12.2008. godine, između dodatka na zaradu u skladu sa Zaključkom Vlade Republike Srbije 05 br. 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine obračunatog na zaradu u visini minimalne zarade i isplaćenog dodatka na zaradu u skladu sa Zaključkom Vlade Republike Srbije 05 br. 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine za vremenski period od 01.04.2017. godine do 31.12.2019. godine novčani iznos od 21.784,62 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od od dospelosti svakog pojedinačnog mesečnog potraživanja, bliže navedenog u ovom stavu, pa do isplate. Stavom četvrtim izreke utvrđeno je da je tužba tužioca povučena u delu radi naplate štete zbog neisplaćenih troškova za dolazak i odlazak sa rada za vremenski period od 01.01.2016. do 01.01.2020. godine. Stavom petim izreke obavezan je tužilac da tuženoj na ime troškova parničnog postupka isplati novčani iznos od 22.182,00 dinara.

Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž1 3849/22 od 10.11.2022. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužioca i potvrđena prvostepena presuda u stavu drugom, trećem i petom izreke. Stavom drugim izreke odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava s pozivom na odredbu člana 404. ZPP.

Odlučujući o dozvoljenosti revizije u smilsu člana 404. stav 1. ZPP („Službeni glasnik RS“ broj 72/11...18/20), u vezi člana 92. Zakona o uređenju sudova („Službeni glasnik RS“, broj 10/23), Vrhovni sud je ocenio da su ispunjeni uslovi za odlučivanje o posebnoj reviziji tužioca radi ujednačavanja sudske prakse pa je na osnovu člana 404. stav 2. ZPP odlučeno kao u stavu prvom izreke.

Ispitujući pobijanu presudu na osnovu člana 408. ZPP, Vrhovni sud je utvrdio da je revizija tužioca osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je u radnom odnosu na neodređeno vreme kod tužene sa zvanjem višeg referenta. Rešenjem tužene broj .. od 26.03.2019. godine tužiocu je određen koeficijent za obračun i isplatu plate od 8,85, koji se uvećava po osnovu složenosti i odgovornosti za dodatni koeficijent od 1,20 što je ukupno 10,05 i priznato mu je pravo na dodatak na zaradu od 0,4% za svaku punu godinu radnog staža. Obračun zarade tužena je u periodu od 01.04.2017. godine do 31.12.2019. godine vršila u skladu sa navedenim rešenjem i sa uvećanjem za 50% primenom Zaključka Vlade Republike Srbije 05 br. 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine zato što tužilac živi i radi na teritoriji KiM. Na osnovu nalaza i mišljenja sudskog veštaka ekonomsko – finansijske struke utvrđeno je da je zarada koja je ukupno isplaćivana tužiocu u osporenom periodu obračunata po osnovu rešenja tužene koja u sebi sadrži osnovnu zaradu uvećanu po osnovu minulog rada i pripadajućeg dodatka po osnovu navedenog Zaključka Vlade Republike Srbije i isplaćena u iznosu većem od minimalne zarade. Utvrđeno je i da je tužiocu u spornom vremenskom periodu isplaćivana osnovna zarada uvećana po osnovu minulog rada koja je manja od zakonom propisane minimalne zarade uvećane po osnovu minulog rada u ukupnom iznosu od 48.819,88 dinara i isplaćivan mu je dodatak na zaradu u skladu sa navedenim Zaključkom Vlade Republike Srbije koji je manji u odnosu na isti dodatak obračunat na zaradu u visini minimalne zarade u ukupnom iznosu od 21.784,62 dinara.

Na osnovu utvrđenog činjeničnog stanja prvostepeni sud je smatrao da je isplaćena zarada tužiocu pravilno obračunata uz uvećanje do 50% mesečno jer je sa isplatom dodatka prema Zaključku Vlade Republike Srbije 05 br. 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine realizovana u većem iznosu od minimalne zarade zbog čega je smatrao da tužilac neosnovano potražuje utuženu razliku.

Drugostepeni sud je prihvatio ovakav stav prvostepenog suda smatrajući da je tužiocu zarada isplaćivana u svemu u skladu sa posebnim normama koje su u primeni kod tužene uvećanjem od 50% u skladu sa Zaključkom Vlade Republike Srbije 05 br. 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine odnosno da mu je isplaćena ne samo zarada u visini minimalne zarade kao garantovani minimum naknade za rad koji isplaćuje poslodavac zaposlenima već i u višim pojedinčanim mesečnim iznosima zbog čega je odbio žalbu tužioca i potvrdio prvostepenu presudu kojom su tužbeni zahtevi odbijeni.

Vrhovni sud ne prihvata ovakvo stanovište nižestepenih sudova jer smatra da je zasnovan na pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Ovo iz razloga što tužilac shodno Zakonu o platama službenika i nameštenika u organima autonomne pokrajine i lokalne uprave („Službeni glasnik RS“, br. 113/2018, 86/2019), saglasno članu 5. stav 2. ima pravo na isplatu minimalne zarade. Osim toga tužiocu u skladu sa Zaključkom Vlade Republike Srbije broj 120- 335/2007-14 od 25.12.2008. godine i Zakona o budžetu pripada i pravo na uvećanje pripadajuće zarade u visini od 50% mesečno. Prema nalazu veštaka tužoicu je obračunata plata u manjem iznosu od minimalne zarade i na taj iznos vršeno uvećanje od 50% mesečno. Takav obračun nije pravilan. Tužilac je imao pravo na isplatu minimalne zarade i uvećanje od 50% obrčaunato na taj iznos. Isplaćena zarada tužiocu u spornom periodu je manja od iznosa koji se dobija obračunom i primenom minimalne zarade uz uvećanje iste za 50% mesečno. Stoga nisu pravilni zaključci nižestepenih sudova da tužilac nema pravo na utuženu razliku zarade jer mu ona shodno citiranim propisima pripada.

Iz tih razloga Vrhovni sud je primenom odredbe člana 416. stav 1. ZPP odlučio kao u stavu prvom izreke.

Odluka o troškovima iz stava drugog i trećeg izreke doneta je primenom člana 165. ZPP, u vezi člana 153. stav 1, 154. i 163. stav 2. ZPP. S obzirom da je uspeo u sporu tužiocu pripadaju troškovi celog postupka na ime naknade i nagrade za rad punomoćnika iz reda advokata. Dosuđeni su mu troškovi sastava tužbe i jednog podneska po 9.000,00 dinara, sastava žalbe i revizije po 18.000,00 dinara, pristupa na dva održana ročišta po 10.500,00 dinara, troškovi veštačenja 8.000,00 dinara što uvećano za sudske takse za tužbu, prvostepenu i drugostepenu presudu, reviziju i odluku o reviziji od 41.600,00 dinara ukupno iznosi 125.600,00 dinara. Visina troškova obračunata je primenom Tarife o nagradama i naknadama troškova za rad advokata („Službeni glasnik RS“ br. 37/21) i Taksene tarife iz Zakona o sudskim taksama („Službeni glasnik RS“ br. 28/94 sa svim izmenama i dopunama)

Istovremeno je odbijen zahtev tužene za odgovor na reviziju jer isti nije bio nužni trošak.

Predsednik veća - sudija

Dragana Marinković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić