Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Prev 894/2024
09.05.2025. godina
Beograd

Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Tatjane Matković Stefanović, predsednika veća, Tatjane Đurica, Vladislave Milićević, Tatjane Miljuš i Jasmine Stamenković, članova veća, u pravnoj stvari tužioca „A1 Srbija“ doo Beograd, koga zastupa punomoćnik Jovan Jeremić, advokat iz ... , protiv tuženog „Royal Jewels“ doo Subotica, koga zastupa punomoćnik Kosta Jolić, advokat iz ... , radi isplate, odlučujući o reviziji tuženog, izjavljenoj protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž 3796/22 od 23.05.2024. godine, u sednici veća održanoj 09.05.2025. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o reviziji tuženog kao izuzetno dozvoljenoj.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog, izjavljena protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž 3796/22 od 23.05.2024. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Privrednog suda u Subotici P 101/2021 od 03.03.2022. godine delimično je ostalo na snazi rešenje o izvršenju javnog izvršitelja Tovarišić Bojana Iivk 130/21 od 18.03.2021. godine u delu u kome je tuženi obavezan da tužiocu isplati iznos od 161.113,09 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačno opredeljene iznose kao u stavu I izreke. U stavu II ukinuto je rešenje o izvršenju javnog izvršitelja u delu u kome je tuženi obavezan da tužiocu isplati iznos od 59.658,37 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 23.10.2020. godine pa do isplate, kao i zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne iznose duga, kao u ovom stavu izreke. U stavu III odluka o troškovima izvršenja iz rešenja o izvršenju je ukinuta pa je tuženi obavezan da tužiocu isplati troškove parničnog postupka u iznosu od 91.308,00 dinara.

Presudom Privrednog apelacionog suda Pž 3796/22 od 23.05.2024. godine, u stavu I izreke, odbijena je žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda Privrednog suda u Subotici u stavu I izreke i u delu stava III izreke, kojim je tuženi obavezan da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 91.308,00 dinara. U stavu II odbijena je žalba tuženog i potvrđeno rešenje o prinudnoj naplati sudske takse Privrednog suda u Subotici P 101/21 od 21.03.2024. godine, u kom delu drugostepena presuda nije predmet odlučivanja u revizijskom postupku. U stavu III odbijen je zahtev tuženog za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne drugostepene presude, u delu kojim je odlučeno o žalbi tuženog izjavljenoj na prvostepenu presudu Privrednog suda u Subotici, tuženi je izjavio reviziju, po osnovu odredbe člana 404. ZPP, zbog pogrešne primene materijalnog prava, ukazujući da je pobijanim presudama tuženom povređeno pravo na jednaku zakonsku zaštitu i pravo na pravično suđenje zajemčeno članom 32. stav 1. Ustava RS.

Odredbom člana 404. Zakona o parničnom postupku propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija). O dozvoljenosti i osnovanosti revizije odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

Prema razlozima pobijane drugostepene presude, između tužioca i tuženog je raskinut Ugovor o prenosu ugovora o pretplatničkom odnosu, krivicom tužioca koji nije izmirivao obaveze po tom ugovoru, pa je tužiocu dosuđen traženi iznos po neplaćenim računima na ime mesečne pretplate, iznos na ime neplaćenih mesečnih rata za uređaj koji je tuženom predat po osnovu ugovora i iznos naknade štete zbog neizvršenja ugovornih obaveza, u visini preostalih mesečnih pretplata po zaključenom ugovoru. Odluke nižestepenih sudova zasnovane su na utvrđenoj činjenici da su tužilac i tuženi bili u ugovornom odnosu po osnovu kog tužilac potražuje utuženi iznos i da je taj ugovor u ime tuženog zaključilo ovlašćeno lice, dok je visina potraživanja utvrđena ekonomsko-finansijskim veštačenjem. Revizijom tuženog osporava se utvrđeno činjenično stanje, ukazivanjem da parnične stranke nisu bile u ugovornom odnosu i da ugovor nije zaključen od strane ovlašćenog lica na strani tuženog, osporava se sadržina ugovornog odnosa parničnih stranaka u smislu da je trebalo da bude produžen pretplatnički odnos po ranije zaključenim ugovorima, a ne sa izmenjenim uslovima, kao i utvrđena visina potraživanja. Revizija predviđena odredbom člana 404. stav 1. ZPP ne može da se izjavi zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, niti zbog pogrešne primene materijalnog prava bazirane na činjenicama specifičnim i karakterističnim za jedan konkretan postupak. Pogrešna primena materijalnog prava mora biti takva da zahteva razmatranje određenog pravnog pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, a u cilju ujednačavanja sudske prakse o tom pravnom pitanju ili novog tumačenja prava. Kako to nije konkretan slučaj, Vrhovni sud se nije upuštao u razmatranje iznetih revizijskih navoda tuženog s obzirom da isti ne mogu biti predmet odlučivanja u revizijskom postupku po osnovu odredbe člana 404. ZPP.

Kako se revizijom tuženog na ukazuje na konkretne razloge za odlučivanje o izjavljenoj reviziji kao izuzetno dozvoljenoj, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu prvom izreke, primenom odredbe člana 404. stav 2. ZPP.

Ispitujući dozvoljenost izjavljene revizije tuženog, u smislu odredbe člana 410. stav 2. ZPP, Vrhovni sud je utvrdio da je revizija nedozvoljena.

Odredbom člana 479. stav 6. ZPP propisano je da protiv odluke drugostepenog suda, donete u parnici o sporu male vrednosti, revizija nije dozvoljena. Privrednim sporovima male vrednosti, shodno odredbi člana 487. stav 1. ZPP, smatraju se sporovi u kojima se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu, koje ne prelazi dinarsku protivvrednost od 30.000 evra po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe.