.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 2002/2025
17.07.2025. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: dr Ilije Zindovića, predsednika veća, Dragane Mirosavljević, Mirjane Andrijašević, Ivane Rađenović i Vladislave Milićević, članova veća, u parnici tužilaca AA iz ... i BB iz ..., čiji je zajednički punomoćnik advokat Dejan Antelj iz ..., protiv tuženog „Elektroprivreda Srbija“ ad Beograd, radi utvrđenja ništavosti odredbi aneksa ugovora o radu, odlučujući o reviziji tužilaca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2949/24 od 21.11.2024. godine, u sednici održanoj 17.07.2025. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužilaca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2949/24 od 21.11.2024. godine.
ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tužilaca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2949/24 od 21.11.2024. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 5126/21 od 14.03.2024. godine, stavom prvim izreke odbijen je tužbeni zahtev tužioca AA kojim je tražio da se utvrdi ništavost odredbe člana 4. aneksa ugovora o radu br. 4366/12/9 od 04.02.2015. godine zaključenog između tužioca i pravnog prethodnika tuženog u delu u kome je navedeno da se osnovna zarada zaposlenog određuje na osnovu koeficijenta posla od 1.960 zbog povrede prava na jednaku zaradu, za isti rad i radi iste vrednosti zbog povrede zabrane diskriminacije. Stavom drugim izreke odbijen je tužbeni zahtev tužioca AA kojim je tražio da se utvrdi ništavost odredbe člana 3. aneksa ugovora o radu br. 10944/1 od 15.06.2015. godine zaključenog između tužioca i pravnog prethodnika tuženog u delu u kome je navedeno da se osnovna zarada zaposlenog određuje na osnovu koeficijenta posla od 2.023 zbog povrede prava na jednaku zaradu, za isti rad i rad iste vrednost zbog povrede zabrane diskriminacije. Stavom trećim izreke odbijen je tužbeni zahtev tužioca AA kojim je tražio da se utvrdi ništavost odredbe člana 1. aneksa ugovora o radu E.04.09-165133/1-17 od 29.03.2017. godine zaključenog između tužioca i pravnog prethodnika tuženog u delu u kome je navedeno da se osnovna, nezaposlenog određuje na osnovu koeficijenta posla od 2.242 zbog povrede prava na jednaku zaradu, da za isti rad i rad iste vrednosti zbog povrede zabrane diskriminacije. Stavom četvrtim izreke odbijen je tužbeni zahtev tužioca za BB kojim je tražio da se utvrdi ništavost odredbe člana 4. aneksa 3. ugovora o radu br. 655/3 od 06.02.2015. godine zaključenog između tužioca i pravnog prethodnika tuženog u delu u kome je navedeno da se osnovna zarada zaposlenog određuje na osnovu koeficijenta posla od 1.940 zbog povrede prava na jednaku zaradu, za isti rad i rad iste vrednosti, zbog povrede zabrane diskriminacije. Stavom petim izreke određeno je da svaka strnka snosi svoje troškove parničnog postupka.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2949/24 od 21.11.2024. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužilaca i potvrđena prvostepena presuda. Stavom drugim izreke odbijen je zahtev tužilaca za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv navedene pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužioci su blagovremeno izjavili reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, pozivajući se na odredbu člana 404. ZPP.
Odredbom člana 404. stav 1. ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11...10/23 – drugi zakon) propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bio mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).
Po oceni Vrhovnog suda nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o posebnoj reviziji tužilaca propisano odredbom člana 404. stav 1. ZPP.
Predmet tražene pravne zaštite je utvrđenje ništavosti odredbi aneksa ugovora o radu. Pobijana odluka kojom je tužbeni zahtev tužilaca odbijen kao neosnovan doneta je primenom relevantnih odredbi materijalnog prava na konkretno utvrđeno činjenično stanje zbog čega je saglasno članu 404. stav 2. Vrhovini sud doneo odluku kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni sud je utvrdio da revizija tužilaca nije dozvoljena.
Prema prirodi tražene pravne zaštite, ova parnica spada u parnice iz radnih odnosa, budući da tužioci tužbenim zahtevom traže utvrđenje ništavosti odredbi aneksa ugovora o radu. Međutim, odredbom člana 441. Zakona o parničnom postupku, propisano je da je u parnicama iz radnih sporova revizija dozvoljena u sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa. Van ovih radnih sporova revizija nije dozvoljena, osim ukoliko se tužba ne odnosi na novčano potraživanje, kada se primenjuje opšti režim dopuštenosti ovog pravnog leka, prema vrednosti spora.
Imajući u vidu da je u konkretnom slučaju pravnosnažno odbijen tužbeni zahtev tužilaca kojim je tražili utvrđenje ništavosti odredbi aneksa Ugovora o radu, a da se ovakav tužbeni zahtev ne može podvesti pod statusni spor u smislu člana 441. Zakona o parničnom postupku, kao i da se u konkretnom slučaju tužbeni zahtev tužilaca ne odnosi na novčano potraživanje kada bi se primenjivao opšti režim dopuštenosti revizije prema vrednosti predmeta spora, to je Vrhovni sud našao da revizija nije dozvoljena.
Na osnovu člana 413. u vezi člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni sud je odlučio kao u izreci.
Predsednik veća - sudija
dr Ilija Zindović,s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
