Republika Srbija
VRHOVNI SUD SRBIJE
Rev2 567/06
25.05.2006. godina
Beograd

U IME NARODA

Vrhovni sud Srbije u Beogradu, u veću sastavljenom od sudija: Dragiše Slijepčevića, predsednika veća, Ljiljane Ivković-Jovanović, Slobodana Spasića, Nadežde Radević i Vladimira Tamaša, članova veća, u parnici tužioca AA, čiji je punomoćnik AB, advokat, protiv tužene Republika Srbija-MUP Srbije-SUP BB, koju zastupa Republički javni pravobranilac, Beograd, radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Okružnog suda u Somboru Gž1. 679/05 od 26.12.2005. godine, u sednici održanoj dana 25.5.2006. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao NEOSNOVANA revizija tužioca izjavljena protiv presude Okružnog suda u Somboru Gž1-679/05 od 26.decembra 2005. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Pobijanom presudom Okružnog suda u Somboru Gž1-679/05 od 26.12.2005. godine žalba tužene je usvojena i presuda Opštinskog suda u Odžacima P1. 23/05 21.4.2005. godine preinačena je tako što je tužbeni zahtev u celosti odbijen.

Presudom Opštinskog suda u Odžacima P1. 23/05 od 21.4.2005. godine usvojen je tužbeni zahtev tužioca AA, pa je obavezana tužena Republika Srbija – MUP RS - SUP u BB da tužiocu po osnovu naknade štete zbog izostale zarade i drugih ličnih primanja za vremenski period od 20.7.1998. godine do 10.12.2003. godine plati 1.146,561,39 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od dana presuđenja do isplate, kao i da za tužioca plati nadležnom PIOZ-u pripadajuće poreze i doprinose za obavezno socijalno osiguranje od 381.193,09 dinara, kao i troškove parničnog postupka od 52.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana presuđenja do isplate.

Protiv navedene drugostepene presude tužilac je blagovremeno izjavio dozvoljenu reviziju zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni sud je, na osnovu člana 403. u vezi člana 396. ZPP ("Sl. gl. RS", br. 125/04), ispitao pobijanu drugostepenu presudu i našao da revizija nije osnovana.

Pobijana presuda nije zahvaćena bitnom povredom odredbe parničnog postupka iz člana 361. stav 1. tačka 9. ZPP, na koju sud u postupku po reviziji pazi po službenoj dužnosti, kao ni bitnom povredom člana 361. stav 2. tačka 12. ZPP, jer pobijana presuda nema nedostataka zbog kojih se ne može ispitati.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju tužilac je bio u radnom odnosu u OUP VV kao policajac gde je zbog zdravstvenog stanja bio raspoređen na drugo radno mesto kao ispomoć referentu za upravne poslove na izradi ličnih karata. Protiv tužioca je podnet zahtev za pokretanje disciplinskog postupka dana 15.7.1998. godine zbog zloupotrebe službenog položaja i postojanja osnovane sumnje da je izvršio krivično delo primanja mita. Istog dana doneto je rešenje o njegovom udaljenju sa rada. Na disciplinskoj raspravi 28.10.1998. godine pred disciplinskim sudom SUP-a utvrđeno je da je tužilac kriv, nakon čega je doneto rešenje o prestanku radnog odnosa. Povodom tužbe za poništaj navedenog rešenja o prestanku radnog odnosa doneta je presuda Opštinskog suda u Odžacima P1-21/02 od 5.7.2002. godine usvajanjem tužbenog zahteva, pa je poništeno pobijano rešenje i odlučeno je da se tužilac vrati na rad. Ova presuda je postala pravnosnažna 15.9.2003. godine. Tužena je donela rešenja 10.12.2003. godine kojim se tužilac vraća na rad na radno mesto policajca u OUP-u VV stim da se raspoređuje od 11.12.2003. godine uz utvrđenje zarade. Dana 5.januara 2004. godine tužena je ponovo donela rešenje kojim tužiocu prestaje radni odnos sa 15 januarom 2004. godine, s obzirom na postojanje pravnosnažne presude Okružnog suda u Somboru K.20/99 od 20.2.2000. godine, kojom je tužilac osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 6 meseci uslovno na godinu dana zbog izvršenog krivičnog dela iz člana 254. stav 1. KZ RS. Tužilac je ostvarivao polovinu zarade u periodu udaljenja sa posla od 20.7.1998. godine do 4.1.1999. godine. Posle toga zarada mu nije isplaćivana sve do vraćanja na rad 10.12.2003. godine. Neisplaćena zarada za period od 20.7.1998. godine do 10.12.2003. godine iznosi 462.984,50 dinara, a obračunata zakonska zatezna kamata na taj iznos je 669.388,64 dinara. Neisplaćeni regres za godišnji odmor je 3.654,00 dinara, a obračunata kamata na taj iznos je 10.544,05 dinara. To sve ukupno iznosi 1.146.546,39 dinara.Pripadajući porezi i doprinosi za obavezno socijalno osiguranje ukupno iznose 381.193,09 dinara.

Na osnovu tako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno je drugostepeni sud pobijanom odlukom primenio materijalno pravo kada je odbio kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca da se tužena obaveže da mu plati razliku između zarade koju je primao za period udaljenja sa posla (od 20.7.1998. godine do 4.1.1999. godine), a zatim i za period do kada mu zarada nije isplaćivana tj. do vraćanja na rad 10.12.2003. godine, za neisplaćeni regres za godišnji odmor, kao i da nadležnom PIOZ-u plati pripadajuće poreze i doprinose za obavezno socijalno osiguranje, kako je to bliže utvrđeno od strane prvostepenog suda.

Vrhovni sud nalazi da na strani tuženog nema krivice odnosno nema njegove odgovornosti ni po jednom osnovu za štetu. Poništaj rešenja o prestanku radnog odnosa pravnosnažnom presudom Opštinskog suda u Odžacima pod P1. 21/02 od 5.7.2002. godine (koja je postala pravnosnažna 15.9.2005. godine) sledio je iz razloga zastarelosti vođenja disciplinskog postupka. Zastarelost disciplinskog postupka utiče na mogućnost izricanja disciplinskih mera, ali nije razlog, niti osnov, da tužilac kao zaposleni ostvari naknadu štete zbog izostale zarade i drugih primanja, nastalih zbog vođenja navedenog disciplinskog postupka u situaciji kada je tužilac kasnije pravnosnažno osuđen zbog izvršenja krivičnog dela iz člana 254. stav 1. KZ RS, izvršenog u vezi sa radom.Stoga su suprotni revizijski navodi neosnovani.

Sa izloženog, Vrhovni sud je na osnovu člana 405. ZPP ("Sl. gl. RS", br. 125/04), odlučio kao u izreci ove presude.

Predsednik veća-sudija,

Dragiša Slijepčević, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Mirjana Vojvodić

mz