Na osnovu člana 196. stav 1. a u vezi člana 193. stav 2. tačka 3), 7) i 9) i stav 4. ZKP-a okrivljeni je dužan da naknadi troškove krivičnog postupka u iznosu od 168.098,00 dinara koji se sastoje od 56.299,00 dinara na ime prethodno naknađenih troškova veštačenja, iznos od 4.000,00 dinara na ime prethodno naknađenih putnih troškova svedoka, iznos od 102.187,5 dinara na ime prethodno naknađene nagrade za rad branilaca okrivljenog postavljenih po službenoj dužnosti, iznos od 1.600,00 dinara na ime prethodno naknađenih troškova dovođenja okrivljenog iz Okružnog zatvora Novi Sad, te iznosa od 4.000,00 dinara na ime naknade troškova sudskog paušala koji iznos je okrivljeni dužan da plati na račun budžeta Republike Srbije u roku od šest meseci počev od dana pravnosnažnosti presude, pod pretnjom prinudnog izvršenja.

Apelacioni sud u Novom Sadu presudom Kž1 946/12 od 05.02.2014. godine je usvajanjem žalbe branioca okrivljenog A.M. i po službenoj dužnosti preinačio prvostepenu presudu u pogledu pravne kvalifikacije i odluke o kazni tako što je krivično-pravne radnje okrivljenog opisane u izreci prvostepene presude, za koje je okrivljeni tom presudom oglašen krivim, pravno kvalifikovao kao krivično delo zloupotreba položaja odgovornog lica iz člana 234. stav 3. u vezi stava 1. KZ-a u produženju u vezi člana 61. stav 1. i 5. KZ-a i osudio ga na kaznu zatvora u trajanju od tri godine u koju mu se uračunava vreme provedeno u pritvoru od 16.06.2011. do 30.11.2011. godine, dok su žalbe branioca okrivljenog u preostalom delu i žalba Višeg javnog tužioca, odbijene kao neosnovane, a prvostepena presuda je u nepreinačenom delu potvrđena.

Protiv ovih presuda zahtev za zaštitu zakonitosti blagovremeno je podneo branilac okrivljenog A.M., advokat LJ.A., zbog povrede zakona iz člana 485. stav 1. tačka 1. i 3. ZKP-a sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud usvoji zahtev i donese presudu kojom će preinačiti prvostepenu i drugostepenu presudu tako što će okrivljenog osloboditi od optužbe.

Vrhovni kasacioni sud dostavio je zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog Republičkom javnom tužiocu, smatrajući da prisustvo Republičkog javnog tužioca i branioca okrivljenog ne bi bilo od značaja za donošenje odluke, zbog čega ih nije pozvao na sednicu veća u smislu člana 488. stav 2. ZKP-a.

Vrhovni kasacioni sud je održao sednicu veća u smislu člana 490. ZKP-a, na kojoj je razmotrio spise predmeta, sa presudama protiv kojih je zahtev za zaštitu zakonitosti podnet, pa je po oceni navoda u zahtevu našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog je neosnovan.

Branilac okrivljenog A.M. u zahtevu za zaštitu zakonitosti ističe da je drugostepeni sud prilikom odlučivanja o izjavljenim žalbama našao da se u inkriminisanim radnjama okrivljenog koje su navedene u činjeničnom opisu predmetnog dela datom u izreci prvostepene presude, ne stiču zakonska obeležja krivičnog dela zloupotreba službenog položaja iz člana 359. stav 3. u vezi stava 4. i 1. u vezi člana 61. stav 1. i 5. KZ-a i zauzeo stav da se u navedenim radnjama okrivljenog iscrpljuju zakonska obeležja krivičnog dela zloupotreba položaja odgovornog lica iz člana 234. stav 3. u vezi stava 1. u vezi člana 61. KZ-a, zbog čega je po službenoj dužnosti preinačio prvostepenu presudu u pogledu pravne kvalifikacije dela, na koji način je na štetu okrivljenog povredio zakon i to odredbe člana 1. i 5. Krivičnog zakonika imajući u vidu vreme kada je krivično delo izvršeno i vremensko važenje krivičnog zakonodavstva pozivajući se pri tom na odredbu člana 112. stav 3. KZ-a koja je stupila na snagu dana 15.04.2013. godine prema kojoj se odgovorno lice u preduzeću više ne smatra službenim licem.

Iznetim navodima, po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda navedene presude se pobijaju zbog povrede krivičnog zakona iz člana 439. tačka 1. ZKP-a, koja je razlog zbog kojeg okrivljeni preko branioca može podneti ovaj vanredni pravni lek u smislu člana 485. stav 4. ZKP-a.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da su izneti navodi branioca okrivljenog neosnovani, jer iz činjeničnog opisa predmetnog krivičnog dela datog u izreci prvostepene presude proizlaze sva zakonska obeležja krivičnog dela zloupotreba položaja odgovornog lica iz člana 234. stav 3. u vezi stava 1. u vezi člana 61. KZ-a za koje je okrivljeni i oglašen krivim pravnosnažnom presudom.

Naime, nakon donošenja prvostepene presude Višeg suda u Novom Sadu K 253/11 od 30.11.2011. godine, stupio je na snagu Zakon o izmenama i dopunama Krivičnog zakonika („Službeni glasnik RS“, broj 121 od 24.12.2012. godine), kojim je u članu 25. određeno da se iz člana 359. stav 1. KZ-a brišu reči „ili odgovorno“ a u članu 21. istog Zakona o izmenama i dopunama Krivičnog zakonika izmenjen je naslov iznad člana 234. Krivičnog zakonika i propisano novo krivično delo - zloupotreba položaja odgovornog lica.

Imajući u vidu navedene izmene Krivičnog zakonika, po nalaženju ovoga suda u radnjama okrivljenog opisanim u izreci prvostepene presude više ne postoje zakonska obeležja krivičnog dela zloupotreba službenog položaja iz člana 359. stav 3. u vezi stava 1. u vezi člana 61. KZ-a već krivičnog dela zloupotreba položaja odgovornog lica iz člana 234. stav 3. u vezi stava 1. u vezi člana 61. KZ-a zbog čega je drugostepeni sud povodom žalbe branioca okrivljenog prvostepenu presudu preinačio po službenoj dužnosti u pogledu pravne kvalifikacije dela tako što je radnje okrivljenog opisane u izreci prvostepene presude za koje je oglašen krivim tom presudom, pravno kvalifikovao kao produženo krivično delo zloupotreba položaja odgovornog lica iz člana 234. stav 3. u vezi stava 1. u vezi člana 61. KZ-a, na koji način je primenio blaži zakon na učinioca krivičnog dela u skladu sa članom 5. stav 2. KZ.

S`toga se neosnovano zahtevom branioca ukazuje da i delo okrivljenog za koje je optužen i oglašen krivim pravnosnažnom presudom više nije krivično delo zbog citiranih izmena Krivičnog zakonika kojima po oceni ovog suda krivično delo iz člana 359. stav 3. u vezi stava 1. u situaciji kada izvršilac ima svojstvo odgovornog lica, nije dekriminalizovano, s`obzirom da tom krivičnom delu po njegovoj sadržini odgovara krivično delo zloupotreba položaja odgovornog lica iz člana 234. stav 3. u vezi stava 1. KZ, za koje krivično delo je okrivljeni i oglašen krivim pravnosnažnom presudom.

U vezi sa tim neosnovano se zahtevom branioca okrivljenog ističe da se nakon izmena člana 112. stav 3. Krivičnog zakonika odgovorno lice u preduzeću ne smatra službenim licem i da sledstveno tome okrivljeni ne može biti izvršilac krivičnog dela zloupotreba položaja odgovornog lica iz člana 234. stav 3. u vezi stava 1. KZ, imajući u vidu da je okrivljeni i optužen, a potom i osuđen da je predmetno krivično delo izvršio u svojstvu odgovornog, a ne službenog lica, pa je navedena izmena člana 112. KZ-a bez značaja za pravnu kvalifikaciju krivičnog dela okrivljenog, pa su kao neosnovani ocenjeni i navodi branioca okrivljenog da delo za koje je okrivljeni oglašen krivim nije krivično delo i da je drugostepeni sud preinačenjem prvostepene presude na štetu okrivljenog povredio Krivični zakon iz člana 439. tačka 1. u vezi člana 1. i 5. Krivičnog zakonika, imajući u vidu napred navedene razloge za odluku Vrhovnog kasacionog suda.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 491. stav 1. ZKP-a, odlučio kao u izreci ove presude.

Zapisničar-savetnik,                                                                                                         Predsednik veća-sudija,

Vesna Veselinović, s.r.                                                                                                    Janko Lazarević, s.r.