Republički javni tužilac podigao je zahtev za zaštitu zakonitosti Ktz broj 1141/13 od 19.02.2014. godine zbog povrede odredbe člana 3. Zakona o amnestiji sa predlogom da se zahtev usvoji i donese presuda kojom će se preinačiti navedeno rešenje Višeg suda u Beogradu i okrivljeni N.L. osloboditi od izvršenja dela jedinstvene kazne na koju je osuđen presudom Višeg suda u Beogradu K 923/11 - Kv 108/12 od 19.01.2012. godine i to za procenat oslobođenja u skladu sa odredbom člana 3. Zakona o amnestiji.

Vrhovni kasacioni sud je održao sednicu veća u smislu odredbe člana 490. ZKP-a, na kojoj sednici je razmotrio spise predmeta, zajedno sa pobijanim rešenjem, pa je po oceni navoda u zahtevu našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti je osnovan.

Osnovano se zahtevom za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca ukazuje da je pravnosnažnim rešenjem Višeg suda u Beogradu K broj 923/11 - Kv br. 5024/12 od 22.11.2012. godine na štetu okrivljenog N.L. povređen zakon - odredba člana 3. Zakona o amnestiji.

Iz spisa predmeta proizilazi da je okrivljeni N.L. presudom Višeg suda u Beogradu K 923/11 od 22.11.2011. godine oglašen krivim zbog izvršenja krivičnog dela neovlašćena proizvodnja i stavljanje u promet opojnih droga iz člana 246. stav 1. Krivičnog zakonika i osuđen na kaznu zatvora u trajanju od tri godine i četiri meseca u koju mu je uračunato vreme provedeno u pritvoru od 08.08.2011. godine pa nadalje.

Presudom Okružnog suda u Beogradu K. 1855/07 od 23.12.2008. godine, okrivljeni N.L. oglašen je krivim zbog izvršenja krivičnog dela neovlašćena proizvodnja i stavljanje u promet opojnih droga iz člana 246. stav 1. Krivičnog zakonika i osuđen na kaznu zatvora u trajanju od jedne godine u koju mu je uračunato vreme provedeno u pritvoru od 16.10.2008. do 23.12.2008. godine.

Osuđeni N.L. nalazi se na izdržavanju jedinstvene kazne zatvora po pravnosnažnoj presudi Višeg suda u Beogradu K 923/11 - Kv 108/12 od 19.01.2012. godine, koja je doneta u postupku sprovedenom na osnovu člana 405. stav 1. tačka 1. ZKP („Službeni glasnik RS“, broj 72/09 od 03.09.2009. godine).

Odredbom člana 3. Zakona o amnestiji, propisano je da se pravnosnažno osuđena lica, kojima je izrečena jedinstvena kazna zatvora, oslobađaju od izvršenja jedinstvene kazne za procenat oslobođenja od izvršenja kazne propisan tim Zakonom, prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela obuhvaćena ovom amnestijom.

Član 1. stav 1. Zakona o amnestiji određuje da se oslobađaju od izvršenja 25% izrečene kazne zatvora lica pravnosnažno osuđena za krivična dela koja su propisana zakonima Republike Srbije ili su bila propisana zakonima koji su prestali da važe, a koja se na dan stupanja na snagu tog zakona nalaze na izdržavanju kazne zatvora u Republici Srbiji ili još nisu stupila na izdržavanje kazne zatvora ili čiji premeštaj je radi izdržavanja te kazne izvršen u inostranstvu.

Pobijanim rešenjem Višeg suda u Beogradu okrivljeni N.L. oslobođen je od izvršenja 25% jedinstvene kazne zatvora u trajanju od četiri godine i dva meseca po presudi Višeg suda u Beogradu K 923/11 - Kv 108/12 od 19.01.2012. godine, što čini ukupno umanjenje kazne za jednu godinu i petnaest dana, te je određeno izvršenje ostatka jedinstvene kazne zatvora u trajanju od tri godine, jednog meseca i petnaest dana.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da je Viši sud u Beogradu donoseći ovakvu odluku postupio protivno odredbi člana 3. Zakona o amnestiji kojom je propisano da se jedinstvena kazna umanjuje za procenat oslobođenja od izvršenja prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela koja su obuhvaćena amnestijom, čime je na štetu okrivljenog učinio povredu zakona na koju se osnovano ukazuje zahtevom za zaštitu zakonitosti.

S`toga je Vrhovni kasacioni sud usvojio zahtev za zaštitu zakonitosti kao osnovan i preinačio pravnosnažno rešenje Višeg suda u Beogradu K broj 923/11 - Kv br. 5024/12 od 22.11.2012. godine, tako što je na osnovu člana 3. Zakona o amnestiji najpre utvrdio procenat oslobođenja od izvršenja kazne prethodno utvrđenih pojedinačnih kazni koje su ušle u sastav jedinstvene kazne na koju je okrivljeni osuđen pravnosnažnom presudom Višeg suda u Beogradu K 923/11 - Kv 108/12 od 19.01.2012. godine.

Naime, jedinstvena kazna zatvora u trajanju od četiri godine i dva meseca na koju je okrivljeni N.L. osuđen pravnosnažnom presudom Višeg suda u Beogradu K 923/11 - Kv 108/12 od 19.01.2012. godine sastoji se od prethodno utvrđenih pojedinačnih kazni zatvora i to: za krivično delo neovlašćena proizvodnja i stavljanje u promet opojnih droga iz člana 246. stav 1. Krivičnog zakonika u trajanju od tri godine i četiri meseca po presudi Višeg suda u Beogradu K 923/11 od 22.11.2011. godine i za krivično delo neovlašćena proizvodnja i stavljanje u promet opojnih droga iz člana 246. stav 1. Krivičnog zakonika u trajanju od jedne godine po presudi Okružnog suda u Beogradu K 1855/07 od 23.12.2008. godine.

S`toga je Vrhovni kasacioni sud, imajući u vidu krivična dela za koja je okrivljeni N.L. pravnosnažno osuđen navedenom presudom Višeg suda u Beogradu, a koja su obuhvaćena ovom amnestijom, u smislu člana 3. i člana 1. stav 1. Zakona o amnestiji, najpre, za svaku prethodno utvrđenu pojedinačnu kaznu odredio procenat oslobođenja od izvršenja kazne a zatim utvrdio deo kazne od čijeg je izvršenja osuđeni oslobođen.

Tako je utvrđeno da se sve prethodno utvrđene pojedinačne kazne zatvora po pravnosnažnoj presudi Višeg suda u Beogradu K 923/11 - Kv 108/12 od 19.01.2012. godine imaju umanjiti za po 25%, pa se kazna zatvora u trajanju od tri godine i četiri meseca za krivično delo neovlašćena proizvodnja i stavljanje u promet opojnih droga iz člana 246. stav 1. Krivičnog zakonika po presudi Višeg suda u Beogradu K broj 923/11 od 22.11.2011. godine umanjuje za deset meseci a kazna zatvora u trajanju od jedne godine za krivično delo neovlašćena proizvodnja i stavljanje u promet opojnih droga iz člana 246. stav 1. Krivičnog zakonika po presudi Okružnog suda u Beogradu K 1855/07 od 23.12.2008. godine umanjuje za tri meseca.

Nadalje, kada se jedinstvena kazna zatvora po pravnosnažnoj presudi Višeg suda u Beogradu K 923/11 - Kv 108/12 od 19.01.2012. godine umanji za vreme oslobođenja od izvršenja pojedinačnih kazni zatvora, utvrđeno je da je deo kazne od koga je osuđeni N.L. oslobođen od izvršenja, ukupno trinaest meseci, te je određeno da je ostatak kazne koji se ima izvršiti tri godine i jedan mesec u koju se osuđenom uračunava vreme provedeno u pritvoru i na izdržavanju jedinstvene kazne zatvora od 16.10.2008. do 23.12.2008. godine i od 08.08.2011. godine, pa nadalje.

S`toga je Vrhovni kasacioni sud, usvojio navode zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca u kojima se ističe povreda zakona iz člana 3. Zakona o amnestiji i preinačio navedeno pravnosnažno rešenje Višeg suda u Beogradu, tako što je utvrdio deo kazne za koji se osuđeni ima osloboditi i odredio da se prema okrivljenom N.L. ima izvršiti ostatak kazne u trajanju od tri godine i jednog meseca, u koju kaznu mu se uračunava vreme provedeno u pritvoru i na izdržavanju jedinstvene kazne zatvora od 16.10.2008. do 23.12.2008. i od 08.08.2011. godine, pa nadalje.

Iz iznetih razloga, na osnovu člana 30. stav 1. Zakona o uređenju sudova i primenom člana 492. stav 1. tačka 2. ZKP-a, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci ove presude.

Zapisničar-savetnik,                                                                                           Predsednik veća-sudija,

Vesna Veselinović, s.r.                                                                                      Janko Lazarević, s.r.