Rešenjem od 09.07.2014. godine prvostepeni sud je izvršio ispravku navedene presude u uvodu u kome je kao datum donošenja presude naveden 31.01.2014. godine, pa se kao datum donošenja presude označava kao 27.12.2013. godine, dok u ostalom delu presuda ostaje nepromenjena.

Presudom Privrednog apelacionog suda Pž broj 4086/14 od 24.09.2014. godine u stavu 1. izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena presuda Privrednog suda u Sremskoj Mitrovici P 188/11 od 27.12.2013. godine a ispravljena rešenjem od 09.07.2014. godine u delu stava 1. izrke kojim je obavezan tuženi da tužiocima solidarno isplati 18.630.808,80 dinara kao i u stavu 2. izreke. Stavom 2. izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužilaca prvog i drugog reda i potvrđena ista presuda u stavu 3 izreke. Stavom 3. izreke ista presuda je ukinuta u delu stava 1. kojim je obavezan tuženi da tužiocima solidarno isplati 9.725.825,31 dinar sa zakonskom zateznom kamatom od 30.09.2013. godine do isplate, kao i u stavu 4. i 5. izreke, u tom delu se predmet vraća prvostepenom sudu na ponovno odlučivanje. Stavom 4. izreke drugostepene presude odbačena je kao nedozvoljena žalba tužilaca prvog i drugog reda izjavljena u odnosu na stav 2. izreke prvostepene presude.

Protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž 4086/14 od 24.09.2014. godine, tuženi je preko punomoćnika iz reda advokata blagovremeno izjavio reviziju. Reviziju je izjavio zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Odgovor na reviziju nije podnet.

Ispitujući pobijanu presudu u granicama propisanim odredbom člana 399. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 125/04 i 111/09) koji se u konkretnom slučaju primenjuje na osnovu člana 506. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11 ... 55/14) Vrhovni kasacioni sud odlučio je:

Revizija tuženog je neosnovana.

U postupku nisu učinjene bitne povrede odredaba Zakona o parničnom postupku na koje revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a u reviziji se ne ističu druge bitne povrede zbog kojih se revizija može izjaviti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju između pravnog prethodnika tužioca prvog reda i tuženog je zaključen ugovor broj 1043/02 dana 07.11.2002. godine kojim je ugovoreno izvođenje radova na nastavku izgradnje regionalnog kolektora sistema za evakuaciju i prečišćavanje otpadnih voda na deonici od Nove Pazove do Stare Pazove. Navedenim ugovorom, tužilac prvog reda kao investitor i tuženi kao izvođač su ugovorili obavezu izvođača da svojom opremom, materijalom i stručnim osobljem izvede radove na izgradnji regionalnog kolektora na deonici Nova Pazova – Stara Pazova prema revidiranoj ponudi izvođača broj 1096 od 07.11.2002. godine a izvođač se obavezao da će radove iz ugovora izvršiti u roku od 230 radnih dana od dana uvođenja u posao, sve u skladu sa postojećom dokumentacijom, kao i da će priložiti standarde za cevni materijal. Tuženi je kao naručilac sa privrednim društvom P. a.d. iz P. kao isporučiocem, zaključio ugovor broj 1107 od 08.11.2002. kojim se isporučilac obavezao da će naručiocu isporučiti poliesterske cevi i spojnice i to na lokaciji u Novoj ili Staroj Pazovi po standardu ASTM specifikacija D-3262- standardna specifikacija za kanalizacione cevi od fiberglasa. Isporuka cevi je izvršena. Kolektor je izgrađen od poliester cevi prečnika 900 mm i dana 03.03.2006. godine, izvršena je primopredaja investicije kojoj je predhodilo donošenje rešenja kojim se investitorima a ovde tužiocu drugog reda, odobrava upotreba uređaja za prečišćavanje i evakuaciju upotrebljenih voda Inđija – Stara Pazova – Nova Pazova. Dana 04.04.2008. godine došlo je do havarije cevovoda i to pucanja cevi na delu trase cevovoda C 700 između šahtova 56 i 55 i još na nekoliko mesta na deonici, gde je poprečni presek kolektora C 900 u ataru na 1 kilometar od puta Stara Pazova – Vojka. Radi hitnog saniranja oštećene deonice cevovoda tužilac trećeg reda je angažovao SZR L. iz I. koji je izvršio delimično saniranje havarije, zamenom novim poliesterskim rebrastim cevovodom a na delu trase regionalnog kolektora prečnika DN 900 u ataru na 1 kilometar od puta Stara Pazova – Vojka gde je došlo do urušavanja cevovoda, izvršen je iskop i prečišćavanje za nesmetano oticanje otpadnih voda kroz kolektor, dok sanacija ovog dela cevovoda nije rađena.

Tužioci su protiv tuženog kao izvođača radova podneli tužbu radi naknade štete koja je nastala zbog nekvalitetno izvedenih radova i to postavljanja neodgovarajućih cevi, što je dovelo do havarije na cevovodu i štete u vidu plaćanja troškova sanacije oštećenog kolektora, sve na teret tužilaca. Prvostepeni i drugostepeni sud su zaključili da je delimično osnovan tužbeni zahtev tužilaca. Pobijanom presudom obavezan je tuženi da isplati tužiocima naknadu štete na ime izvršenih radova na sanaciji oštećene deonice regionalnog kanalizacionog kolektora Inđija – Stara Pazova – Nova Pazova havarije cevovoda na delu trase prečnika 700 mm i delimičnoj sanaciji cevovoda prečnika 900 mm troškova veštačenja i nadzora u iznosu od 18.630.808,80 dinara sa zateznom kamatom od 30.09.2013. kao iznos od 59.885.000,00 dinara sa zateznom kamatom od 30.03.2011. godine i to po osnovu naknade štete na ime troškova kompletne sanacije kolektora regionalne kanalizacije deonice Nova Pazova – Stara Pazova, nalazeći da je tuženi odgovoran za predmetnu štetu i da se odgovornost tuženog zasniva na odredbi člana 618. stav 2. u vezi sa članom 641. Zakona o obligacionim odnosima. Nižestepeni sudovi su utvrdili da je tuženi kao izvođač radova, izveo radove od svog materijala – cevi, koje nisu bile odgovarajuće, jer krutost cevi je bila nedovoljna za usvojeni prečnik, visinu nadsloja i uslove fundiranja, zbog čega je i došlo do pucanja cevi i nastanka predmetne štete, pa u smislu odredbe iz člana 602. Zakona o obligacionim odnosima tuženi odgovara i za kvalitet upotrebljenog materijala isto kao i prodavac.

Prema oceni Vrhovnog kasacionog suda, pravilno je na utvrđeno činjenično stanje, primenjeno materijalno pravo i to navedene odredbe Zakona o obligacionim odnosima, tako da su navodi revizije da je pogrešno primenjeno materijalno pravo, neosnovani.

U reviziji se uglavnom ponavljaju razlozi koji su isticani u žalbi protiv prvostepene presude, koje razloge je cenio i pravilno ocenio drugostepeni sud. Revident i dalje smatra da ne postoji uzročno poslednična veza između radnje tuženog i štete koja je nastupila zbog havarije na cevovodu, zato što je investitor vršio izbor cevnog materijala i sve vreme kontrolisao ugradnju cevi, bez ijedne primedbe, što znači po shvatanju revidenta, da šteta koja je nastala, nije posledica nekvalitetno izvedenih radova od strane tuženog kao izvođača radova, već pogrešno izabranog materijala od strane investitora Ovi navodi se ne mogu prihvatiti kao osnovani. U postupku je utvrđeno da je uzrok štete, pucanje cevi kolektora, zatim, da je do pucanja cevi došlo zbog toga što cevi nisu bile adekvatne, jer je krutost cevi bila nedovoljna za usvojeni prečnik cevi, visinu nadsloja i uslove fundiranja, što je sve utvrđeno na osnovu nalaza i mišljenja veštaka Građevinskog fakulteta u Beogradu, U postupku je utvrđeno da je izbog odnosno nabavku cevi vršio tuženi kao izvođač radova i zato je on odgovoran za štetu koja je prouzrokovana ugradnjom nekvalitetnog materijala.

Pored navedenog, Vrhovni kasacioni sud je ocenio da je pravilan i zaključak drugostepenog suda da u situaciji, čak i da je investitor nabavio materijal, konkretno cevi, tuženi kao izvođač radova je bio dužan da upozori investitora na neodgovarajući kvalitet materijala, jer je tuženi izvođač predmetnih radova i kao takav stručan da oceni da li cevi, imaju odgovarajući kvalitet- odgovarajuću krutost u odnosu na prečnik, za predmetnu investiciju. Ta obaveza izvođača radova je propisana u odredbi člana 606. Zakona o obligacionim odnosima. Tuženi nije dostavio dokaze tokom postupka da je upozorio investitora na neodgovarajući kvalitet materijala – konkretno cevi, pa je zato i odgovoran za štetu, čak i da nije on vršio nabavku cevi.

Pravilan je i zaključak nižestepenih sudova da u konkretnom slučaju nema podeljene odgovornosti, jer prema utvrđenom činjeničnom stanju za nastalu štetu, isključivo je odgovoran tuženi kao izvođač radova.

Drugostepeni sud je u svojoj odluci dao jasne razloge zbog čega smatra da su svi tužioci aktivno legitimisani i da su prema tuženom solidarni poverioci za predmetno potraživanje naknade štete, da se njihova solidarnost zasniva na članu 642 Zakona o obligacionom odnosima, tako da te razloge prihvata i Vrhovni kasacioni sud pa ih nije potrebno ponavljati

Na osnovu svega izloženog i procesnog ovlašćenja iz člana 405. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci.

Predsednik veća-sudija

Branko Stanić,s.r.