U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branka Stanića, kao predsednika veća, sudije Gordane Ajnšpiler-Popović i sudije Branislave Apostolović, kao članova veća, u pravnoj stvari tužioca V.z.S. a.d. S., proizvodnja hrane za životinje, farmaceutskih preparata, pesticida i sredstava za DDD, S., koga zastupa M.M., advokat iz S., protiv tuženog I.K. d.o.o. preduzeće za proizvodnju, trgovinu i usluge iz B., koga zastupa D.L., advokat iz B., u postupku po reviziji tuženog protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž 3155/14 od 07.11.2014.godine, na sednici veća održanoj dana 12.11.2015.godine, donosi

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tuženog izjavljena protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž 3155/14 od 07.11.2014.godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Privrednog suda u Beogradu P 2064/13 od 22.01.2014.godine, rešenje o izvršenju na osnovu verodostojne isprave prvostepenog suda Privrednog suda u Beogradu Iv br. 2089/13 od 25.02.2013.godine ukinuto je u celosti pa je obavezan tuženi da tužiocu isplati iznos od 58.881.787,85 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.11.2012.godine. Odbijen je zahtev tužioca za isplatu zakonske zatezne kamate na iznos glavnog duga preko dosuđene i obavezan je tuženi da tužiocu na ime naknade troškova parničnog postupka isplati iznos od 1.155.480,00 dinara.

Privredni apelacioni sud je u posutpku po žalbi tuženog istu odbio kao neosnovanu i potvrdio presudu Privrednog suda u Beogradu u ožalbenim stavovima dva i četiri.

Protiv presude Privrednog apelacionog suda tuženi je podneo blagovremenu i dozvoljenu reviziju, iz razloga pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao revizijom pobijanu drugostepenu presudu na način propisan članom 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/11; „Službeni glasnik RS“ br. 55/14) i odlučio da revizija tuženog nije osnovana.

Revizijom pobijana presuda nije zahvaćena bitnom povredom iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku na koje se u revizijskom postupku pazi po službenoj dužnosti, a u samoj reviziji nisu navedene druge povrede postupka.

Predmet tužbenog zahteva je obavezivanje tuženog na plaćanje opredeljenog iznosa na ime neplaćene cene za isporučenu robu po računima- otpremnicama izdatim od strane tužioca.

Nižestepeni sudovi su utvrdili da je tužilac račune koji su predmet zahteva evidentirao u svojim poslovnim knjigama za opredeljeni iznos potraživanja. Tuženi je na otpremnicama-računima potpisom i pečatom utvrdio prijem robe osim po računu broj 3210011 i po računu broj 304003, koji ukupno glase na iznos od 10.579.278,00 dinara. Nižestepeni sudovi su utvrdili da navedeni iznos koji je predmet tužbenog zahteva, kao neplaćeni deo cene po označenim računima tuženi nije platio tužiocu. Po utvrđenju nižestepeni sudovi, izvodom otvorenih stavki tuženi se saglasio sa iznosom neizmirenih dugovanja prema tužiocu u ukupnom iznosu od 60.081.787,85 dinara na dan 31.10.2012.godine u kome su naznačena i dva računa po kojima tuženi nije potpisao otpremnice, odnosno račun broj 3210011 na iznos od 4.495.176,00 dinara i račun broj 304003 na iznos od 6.054.102,00 dinara. Veštačenjem je utvrđeno od strane nižestepenih sudova da je od priznatog iznosa duga po izvodu otvorenih stavki na dan 31.10.2012.godine, 06.12.2012.godine tuženi izvršio uplatu od 1.200.000,00 dinara, čime je delimično izvršio svoje obaveze, a dugovanje se svelo na označeni iznos iz tužbenog zahteva.

Imajući u vidu utvrđeno činjenično stanje pravilno nižestepeni sudovi utvrđuju da su stranke bile u međusobnom poslovnom odnosu po osnovu ugovora o kupoprodaji robe i to tužilac kao prodavac, a tuženi kao kupac robe iz asortimana tužioca. Imajući u vidu da je na svim računima koji su predmet tužbenog zahteva, osim dva računa broj 304003 i 3210011, tuženi na otpremnicama potvrdio prijem robe, pravilno nižestepeni sudovi obavezuju tuženog na plaćanje dugovanog iznosa na ime cene za primljenu robu, jer tuženi nije dostavio dokaze da je izvršio plaćanja po navedenim računima.

Pravilno, takođe nižestepeni sudovi usvajanjem tužbenog zahteva obavezuju tuženog za plaćanje iznosa po dva sporna računa-otpremnice na kojima nema potpisa tuženog, kojim bi se potvrdio prijem robe, ceneći da je izvodom otvorenih stavki tuženog od 31.10.2012.godine tuženi potvrdio dugovanje i po osnovu navedenih računa, te iste delimično i izmirio uplatom iznosa od 1.200.000,00 dinara, to pravilno nižestepeni sudovi tužbeni zahtev smatraju osnovanim i tužiocu dosuđuju i navedeni iznos. Iz iznetih razloga pravilno je drugostepeni sud za sporni iznos od 10.549.278,00 dinara, a po osnovu cene za robu po dva označena računa smatrao da je potpisom i overom pečata sa izvoda otvorenih stavki, kojim su naznačene neizmirene obaveze prema poveriocu, a koji se sačinjava u skladu sa poslovnom dokumentacijom stranaka tuženi potvrdio i navedeno dugovanje od 10.549.278,00 dinara. Tuženi nije izričito sporio da predmetni izvod otvorenih stavki nije potpisan od strane ovlašćenog lica tuženog, niti je dostavljao dokaze koje lice je ovlašćeno, već se samo pozivao na nejasnost potpisa nepredlažući grafološko veštačenje kojim bi se utvrdilo da li je navedeni potpis - potpis zakonskog zastupnika tuženog ili ne.

Imajući u vidu navedeno i prihvatajući sve razloge date od strane drugostepenog suda, pravilno su nižestepeni sudovi obavezali tuženog na plaćanje neplaćene cene po označenim računima dosuđujući i kamatu zbog docnje tuženog u isplati istih.

Nisu osnovani revizijski navodi u kojima je sud odlučio samo na osnovu nalaza i mišljenja sudskog veštaka, kao i da otpremnice ne sadrže sve relevantne podatke da bi se tuženi mogao obavezati na plaćanje cene po istima, jer su ovi navodi suprotni stanju u spisima prema kojima je sud izvodio sve dokaze koji su predloženi, a koje je ocenio kao podobne za utvrđivanje spornih relevantnih činjenica, a potom ocenom istih dokaza utvrdio činjenično stanje od značaja za odlučivanje o tužbenom zahtevu.

Iz navedenih razloga, a na osnovu člana 414. Zakona o parničnom postupku o reviziji je odlučeno kao u izreci.

Predsednik veća-sudija,

Branko Stanić,s.r.