Prev 6/2016 dozvoljenost revizije

Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Prev 6/2016
19.04.2016. godina
Beograd

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branka Stanića, predsednika veća, Gordane Ajnšpiler Popović, Branislave Apostolović, Zvezdane Lutovac i Jelene Borovac, članova veća, u parnici po tužbi tužilaca: 1. Z.T. iz Z., 2. B.D. iz Z., 3. S.S. iz Z., 4. P.M. iz Z., 5. P.P. iz L., 6. Š.R. iz Z., 7. Š.I. iz Z., 8. D.R. iz A., 9. D.M. iz L., 10. Č.M. iz E., 11. M.S. iz Z., 12. P.J. iz Z., 13. D.O. iz E. i 14. B.D. iz Z., koje zastupa punomoćnik K.R., advokat iz Z., protiv tuženih: 1. Stečajna masa B.s. AD u stečaju, Z., koga zastupa punomoćnik Z.Ć., advokat iz Z. i 2. DOO I. u stečaju, Z., koga zastupa punomoćnik S.R., advokat iz Z., radi utvrđenja osporenog potraživanja, odlučujući o reviziji tužilaca izjavljenoj protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž br.5927/15 od 15.10.2015. godine, u sednici veća održanoj 19. aprila 2016. godine, doneo je

R E Š E NJ E

1. NE DOZVOLJAVA SE posebna revizija tužilaca izjavljena protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž br. 5927/15 od 15.10.2015. godine.

2. ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužilaca izjavljena protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž br. 5927/15 od 15.10.2015. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Privrednog suda u Zrenjaninu P br.337/14 od 29.06.2015. godine, u stavu I izreke, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca Z.T. prema drugotuženom u iznosu od 534.426,15 dinara, a odbijen tužbeni zahtev za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 534.426,15 dinara. U stavu II izreke utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca B.D. prema drugotuženom u iznosu od 350.260,45 dinara, a preko utvrđenog do traženog iznosa od 460.054,78 dinara tužbeni zahtev je odbijen. Odbijen je tužbeni zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 460.054,78 dinara. U stavu III izreke, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca S.S. prema drugotuženom u iznosu od 225.669,46 dinara, a odbijen je tužbeni zahtev za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 225.669,46 dinara. U stavu IV izreke, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca P.M. prema drugotuženom u iznosu od 321.570,50 dinara, a preko utvrđenog do traženog iznosa od 422.371,64 dinara tužbeni zahtev je odbijen. Odbijen je i zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 422.371,64 dinara. U stavu V izreke, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca P.P. prema drugotuženom u iznosu od 255.095,00 dinara, 20,00 dinara, a odbijen je zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 255.095,20 dinara. U stavu VI izreke, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca Š.R. prema drugotuženom u iznosu od 124.858,60 dinara, a preko utvrđenog do traženog iznosa od 163.997,40 dinara tužbeni zahtev je odbijen. Odbijen je zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 163.997,40 dinara. U stavu VII izreke, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca Š.I. prema drugotuženom u iznosu od 98.956,50 dinara, a preko utvrđenog do traženog iznosa od 126.142,65 dinara, tužbeni zahtev je odbijen. Odbijen je i zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 126.142,65 dinara. U stavu VIII izreke, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca D.R. prema drugotuženom u iznosu od 191.255,83 dinara, a preko utvrđenog do traženog iznosa od 251.207,84 dinara, tužbeni zahtev je odbijen. Odbijen je zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 251.207,84 dinara. U stavu IX izreke,utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca D.M. prema drugotuženom u iznosu od 120.935,80 dinara, a preko utvrđenog do traženog iznosa od 151.755,01 dinara, tužbeni zahtev je odbijen. Odbijen je tužbeni zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživaa prema prvotuženom u iznosu od 151.755,01 dinara. U stavu X izreke, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca Č.M. prema drugotuženom u iznosu od 165.287,72 dinara, a preko utvrđenog do traženog iznosa od 216.534,00 dinara tužbeni zahtev je odbijen. Odbijen je zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 216.534,00 dinara. U stavu XI izreke, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca M.S. prema drugotuženom u iznosu od 388.036,74 dinara, a preko utvrđenog do traženog iznosa od 410.490,91 dinara, tužbeni zahtev je odbijen. Odbijen je tužbeni zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 410.490,91 dinara. U stavu XII izreke, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca P.J. prema drugotuženom u iznosu od 185.827,15 dinara, a preko utvrđenog do traženog iznosa od 244.077,39 dinara, tužbeni zahtev je odbijen. Odbijen je tužbeni zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 244.077,39 dinara. U stavu XIII izreke, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca D.O. prema drugotuženom u iznosu od 128.721,40 dinara, a preko utvrđenog do traženog iznosa od 160.725,36 dinara tužbeni zahtev je odbijen. Odbijen je tužbeni zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 160.725,36 dinara. U stavu XIV, utvrđeno je kao osnovano potraživanje tužioca B.D. prema drugotužnom u iznosu od 239.573,11 dinara, a preko utvrđenog do traženog iznosa od 314.670,84 dinara, tužbeni zahtev je odbijen. Odbijen je tužbeni zahtev ovog tužioca za utvrđenje novčanog potraživanja prema prvotuženom u iznosu od 314.670,84 dinara. Odlučeno je da svaka stranka snosi svoje troškove postupka.

Presudom Privrednog apelacionog suda Pž br.5927/15 od 15.10.2015. godine žalbe tužilaca i drugotuženog odbijene su kao neosnovane i potvrđena je navedena presuda Privrednog suda u Zrenjaninu.

Protiv pravnosnažne drugostepene presude tužioci su blagovremeno izjavili reviziju, pobijajući je zbog pogrešne primene materijalnog prava. Revizija je izjavljena na osnovu člana 404. ZPP.

Ocenjujući dozvoljenost izjavljene revizije u smislu člana 404. ZPP (''Službeni glasnik RS'' br. 72/11) i člana 14. Zakona o izmenama i dopunama ZPP (''Službeni glasnik RS'' br. 55/14), Vrhovni kasacioni sud je našao da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi da se o reviziji tužilaca odlučuje kao o posebnoj reviziji.

Odredbom člana 404. stav 1. ZPP, izmenjenom odredbom člana 14. Zakona o izmenama i dopunama ZPP, propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacinog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).

Ceneći razloge tužilaca za odlučivanje o reviziji kao posebnoj reviziji, Vrhovni kasacioni sud je našao da za ovakvo odlučivanje nisu ispunjeni uslovi iz citirane zakonske odredbe. Ovo sa razloga, što tužioci u reviziji nisu naveli postojanje različitih sudskih odluka po istom pravnom pitanju, od značaja za praksu, ukoliko postoje, niti su naveli u čemu se ogleda razlika u stavovima, te nema potrebe za ujednačavanjem sudske prakse ili novim tumačenjem prava.

Stoga je odlučeno kao u stavu 1. izreke.

Ispitujući dozvoljenost izjavljene revizije na osnovu člana 410. stav 2. ZPP (''Službeni glasnik RS'' br. 72/11), izmenjenog članom 15. Zakona o izmenama i dopunama ZPP (''Službeni glasnik RS'' br. 55/14), kao i člana 23. Zakona o izmenama i dopunama ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija tužilaca nije dozvoljena.

Odredbom člana 13. Zakona o izmenama i dopunama ZPP, izmenjena je odredba člana 403. st.2. i 3. ZPP, tako što je u stavu 3. propisano da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe.

Tužbe u ovoj parnici, radi utvrđenja osporenog potraživanja, podnete su sudu 04.12.2009. godine (1,2,3,5,6,7, i 8 tužioca); 07.12.2009. godine (tužioci 4,9,10,12,13 i 14 - tužioca) i 08.12.2009. godine (11 tužilac). Podneskom od 04.06.2015. godine, smanjeni su i konačno opredeljeni zahtevi za iznose navedene u izreci prvostepene presude. Pobijani deo pravnosnažne presude u ovoj parnici za svakog od tužilaca posebno (nisu jedinstveni suparničari), je ispod iznosa od 40.000 evra u dinarskoj protivvrednosti (1 evro na dan podošenja tužbe sudu iznosio je 95,7965 dinara).

S obzirom da je pobijani deo pravnosnažne presude u ovoj parnici za svakog tužioca ispod graničnog iznosa propisanog citiranom zakonskom odredbom za dozvoljenost revizije u imovinskopravnim sporovima, to revizija tužilaca u smislu odredbe člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, nije dozvoljena.

Dozvoljenost revizije u ovoj parnici nije cenjena u smislu odredbe člana 22. Zakona o izmenama i dopunama ZPP, kojom je izmenjena odredba člana 485. ZPP, a kojom je određen cenzus za dozvoljenost revizije u privrednim sporovima, budući da je Privredni sud u Zrenjaninu, postupao u ovom predmetu po atrakciji nadležnosti, jer je nad tuženima otvoren postupak stečaja.

Stoga je na osnovu člana 413. ZPP, odlučeno kao u stavu 2. izreke.

Predsednik veća-sudija

Branko Stanić,s.r.

Preuzmite dokument u PDF formatu