Protiv navedene presude tužilja je blagovremeno izjavila reviziju osporavajući drugi i treći stav izreke zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka učinjenih pred drugostepenim sudom i pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 399. Zakona o parničnom postupku – ZPP („Službeni glasnik RS“ broj 125/04 i 111/09) čije se odredbe primenjuju na osnovu člana 506. stav 1. ZPP („Službeni glasnik RS“ broj 72/11, 49/13 – odluka Ustavnog suda, 74/13 – odluka Ustavnog suda, 55/14), Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija tužilje nije osnovana.

U sprovedenom postupku nisu učinjene bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 2. tačka 9. ZPP na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti kao ni druge bitne povrede odredaba parničnog postupka na koje se u reviziji tužilje ukazuje. Prema navodima revizije radi se o izvođenju dokaza koji nisu bili predloženi tokom postupka na raspravi pred Apelacionim sudom, zbog čega se i u obrazloženju te presude navodi da je sporni stan dodeljen tuženom kao kadrovski, što ne postoji u spisima. Naime, utvrđenjem prvostepenog suda da se radi o kadrovskom stanu, apelacioni sud nije postupao van granica utvrđenog činjeničnog stanja u prvostepenom postupku u pogledu ove okolnosti, niti je izvodio dokaze koji nisu bili ranije predloženi. Iz spisa Apelacionog suda u Beogradu Gž 7580/15, tj. rešenja pod tim brojem od 03.03.2016. godine se utvrđuje da je glavna rasprava pred drugostepenim sudom zakazana za 30.03.2016. godine radi saslušanja parničnih stranaka, a koje su u prvostepenom postupku već bile saslušane. Na zakazanom ročištu 30.03.2016. godine sud je doneo rešenje da se ne izvode dokazi izvedeni u prvostepenom postupku osim saslušanja parničnih stranaka, već da se pročitaju zapisnici o izvođenju tih dokaza. Naprotiv punomoćnik tužilje predao je sudu uverenje srednje mješovite škole „GG“ iz ... broj … od 23.03.2016. godine predlažući da bude izveden kao novi dokaz. Sud je rešenjem odbio predlog za izvođenje dokaza čitanjem tako predloženog dokaza - uverenja. Samim tim nisu osnovani revizijski navodi o povredi postupka na način da su izvedeni dokazi koji u ranijem toku postupka nisu bili predlagani.

U provedenom postupku prvostepeni sud je utvrdio da su parnične stranke bile u braku u periodu od 06.08.1978. do 20.10.1999. godine, da pre zaključenja braka nisu imale posebnu imovinu, da je tokom trajanja braka do 1990. godine tuženi radio u …, prvo u ... a potom od 1986. do 1990. godine u ..., da je od 1992. godine radio kao … u … u .... Za vreme rada u inostranstvu primao je dodatak na bračnog druga – tužilju, da je tužilja do 01.12.1993. godine bila nezaposlena, a od 31.12.2002. godine je bila u radnom odnosu. Ona je brinula o deci i vodila brigu o domaćinstvu zajedno sa tuženim. U vreme trajanja braka stečen je stan u ... u ulici ... broj ... i stan u ... površine 98,42 m2 kao i novčana sredstva na dva računa „VV“ u ... i to jednom u iznosu od 104.820,13 norveških kruna i na drugom računu u iznosu od 11.474,29 norveških kruna. Stan u ... dodeljen je tuženom 22.10.1994. godine da ga koristi sa članovima svog porodičnog domaćinstva koji su u to vreme činili supruga (tužilja), sin i ćerka, taj stan tuženi je otkupio 24.10.1996. godine. Veštačenjem je utvrđeno da je doprinos tužilje u sticanju zajedničke imovine 47,68% a tužioca 52,32% pa je prvostepeni sud usvojio tužiljin zahtev za procenat od 47,68% suvlasništva u odnosu na oba stana kako u ... tako i u ... i oba računa u VV.

Drugostepeni sud je zaključio da je prvostepeni sud na pravilno i potpuno utvrđeno činjenično stanje pogrešno primenio materijalno pravo u pogledu utvrđenja susvojine na stanu u ..., dok je u pogledu primene materijalnog prava na susvojini na stanu u ... i novčanim sredstvima doneo pravilan zaključak.

U pogledu dela tužbenog zahteva koji se odnosi na svojinu na stanu u ... – ..., drugostepeni sud je nakon održane rasprave i saslušanja parničnih stranaka utvrdio da je brak stranaka razveden presudom Četvrtog opštinskog suda u Beogradu P broj 4381/99 od 20.10.1999. godine (koja je postala pravnosnažna 10.01.2000. godine, ali je njihova faktička zajednica života prestala u avgustu 1994. godine. Naime, stranke su došle iz ... za ... sredinom 1992. godine, kada je tuženi počeo da radi kao ... u ..., stanujući u iznajmljenom stanu za koji je zakupninu plaćao ... Tužilja se preselila u ... u avgustu 1994. godine i nastavila da živi u stanu u ulici ..., u koji su ubrzo potom prešla i deca stranaka nastavivši školovanje u .... Tuženi je ostao u ..., a sporni stan mu je dodeljen mimo uobičajenog postupka za dodelu stana 22.10.1994. godine kao kadrovski i to nedovršeni stan, da ga koristi sa članovima porodičnog domaćinstva (bez navođenja imena članova domaćinstva) na osnovu čega je on zaključio ugovor o korišćenju toga stana 09.12.1994. godine. Stan je bio završen 1995. godine u aprilu mesecu, u njega se tuženi uselio sa sadašnjom suprugom, koja je radila u ..., i sa kojom je bio u vezi od 1993. godine i dobio ćerku u julu 1997. godine. Taj stan tuženi je otkupio od ... 23.10.1996. godine u udelu od 91,46% na rate od 33 godine a u delu od 8,54 % on je bio idealni suvlasnik po osnovu ulaganja sopstvenih sredstava sa institutom.

Na osnovu utvrđenog činjeničnog stanja pred drugostepenim sudom ponovnim saslušanjem parničnih stranaka, drugostepeni sud je zaključio da je pogrešno utvrđenje drugostepenog suda da je zajednica života stranaka trajala do 1997. godine, jer je njihova faktička bračna zajednica prestala mnogo ranije još u periodu preseljenja tužilje za ... u avgustu 1994. godine, o čemu je drugostepeni sud – apelacioni sud dao detaljne i iscrpne razloge koje u svemu prihvata i ovaj sud.

Prema odredbi člana 321. Zakona o braku i porodičnim odnosima je propisano da je imovina koju su bračni drugovi stekli radom u toku bračne zajednice njihova zajednička imovina, te je samim tim zajednica života bračnih drugova bila jedan od neophodnih kumulativnih uslova za sticanje zajedničke imovine, a zajednica života u konkretnom slučaju u vreme sticanja stana u ... nije postojala. Zato nije osnovan tužbeni zahtev tužilje za utvrđenje prava suvlasništva na predmetnom stanu. Isto predviđa i član 171. Porodičnog zakona prema kojoj odredbi imovina koju su supružnici stekli radom u toku trajanja zajednice života u braku predstavlja njihovu zajedničku imovinu. U ovom slučaju izostala je zajednica života u vreme sticanja nepokretne imovine u ..., bez obzira što je brak bio u to vreme nerazveden, jer je do formalnog razvoda braka došlo kasnije.

Sa iznetog, neosnovani su revizijski navodi tužilje o pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Sa iznetih razloga, a na osnovu člana 405. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Ljubica Milutinović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić