.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 2515/2019
02.07.2020. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija dr Dragiše B. Slijepčevića, predsednika veća, Jasmine Stamenković i dr Ilije Zindovića, članova veća, u parnici tužilje AA iz … kod …, čiji je punomoćnik Nemanja Lukić, advokat iz …, protiv tužene Republike Srbije, Ministarstva unutrašnjih poslova, koju zastupa Državno pravobranilaštvo, radi utvrđenja i isplate, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3377/18 od 24.10.2018. godine, u sednici veća od 02.07.2020. godine, doneo je
P R E S U D U
PREINAČUJU SE presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3377/18 od 24.10.2018. godine i Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 2934/15 od 20.03.2018. godine i ODBIJAJU kao neosnovani tužbeni zahtevi za utvrđenje da je tužilja u radnom odnosu na neodređeno vreme kod tužene počev od 09.02.2010. godine i da joj pripadaju sva prava i obaveze iz radnog odnosa i za isplatu neisplaćenih zarada za period od juna 2013. godine do novembra 2016. godine sa pripadajućim doprinosima i zahtev tužilje za naknadu troškova postupka.
OBAVEZUJE SE tužilja da tuženoj na ime naknade troškova postupka isplati iznos od 22.500,00 dinara, u roku od 8 dana.
ODBIJA SE, kao neosnovan, zahtev tužilje za naknadu troškova revizijskog postupka.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 2934/15 od 20.03.2018. godine utvrđeno je da je tužilja u radnom odnosu na neodređeno vreme kod tužene počev od 09.02.2010. godine i da joj pripadaju sva prava i obaveze iz radnog odnosa i obavezana je tužena da tužilji isplati na ime neisplaćenih zarada za period od juna 2013. godine do novembra 2016. godine pojedinačne mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom kako je navedeno u izreci, sa pripadajućim doprinosima i na ime naknade troškova postupka iznos od 262.550,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3377/18 od 24.10.2018. godine odbijena je žalba tužene, potvrđena prvostepena presuda i odbijeni su zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova žalbenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužena je izjavila reviziju zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.
Tužilja je blagovremeno podnela odgovor na reviziju.
Ispitujući pravilnost pobijane presude u smislu člana 408. ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11...18/20), Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija osnovana zbog pogrešno primenjenog materijalnog prava.
U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stava 2. tačke 2. ZPP, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilja je bila zaposlena u Policijskoj upravi … sa privremenim sedištem u Vranju na radnom mestu … od 2008. godine. Do juna 2013. godine tužilji je redovno isplaćivana zarada i uplaćivani doprinosi za obavezno socijalno osiguranje, a od 01.06.2013. godine tužilji prestaje isplata zarade. Tužilja nije dobila rešenje o otkazu, niti bilo kakvo drugo rešenje. Iz uverenja RF PIO od 13.05.2016. godine utvrđeno je da je tužilja u periodu od 09.02.2010. godine do 31.05.2013. godine bila redovno prijavljena na osiguranju po osnovu radnog odnosa kod poslodavca Ministastvo unutrašnjih poslova, a nakon ovog datuma nema evidentirane nove prijave osiguranja.
Tužba u ovoj parnici podneta je 12.11.2015. godine.
Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su zaključili da je tužbeni zahtev za utvrđenje radnog odnosa kod tužene počev od 09.02.2010. godine osnovan iz razloga što tužena nije dokazala da je donela rešenje ili odluku o prestanku radnog odnosa, te je tužena obavezana i na isplatu neisplaćenih zarada na osnovu čl. 104. i 110. Zakona o radu čiju visinu je prvostepeni sud utvrdio na osnovu nalaza i mišljenja sudskog veštaka ekonomsko-finansijske struke.
Osnovano se u reviziji ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava.
Prema članu 195. stavu 2. Zakona o radu koji se u konkretnom slučaju primenjuje (''Službeni glasnik RS'', br. 24/05) sudska zaštita u radnom sporu može se tražiti u roku od 90 dana od dana dostavljanja rešenja, odnosno od saznanja za povredu prava.
Tužilja je za povredu prava saznala u junu 2013. godine (iskaz tužilje saslušane u svojstvu parnične stranke) bez obzira što nije primila rešenje o prestanku radnog odnosa jer je do juna redovno primala zaradu, a od juna 2013. godine je obustavljena isplata zarade. Zbog toga je tužilja podnošenjem tužbe od 12.11.2015. godine prekludirana u zaštiti svog prava iz radnog odnosa. Sledom toga su nižestepene presude preinačene i odbijen tužbeni zahtev za utvrđenje da je tužilja u radnom odnosu na neodređeno vreme kod tuženog. S obzirom da od glavnog zahteva (utvrđenje postojanja radnog odnosa) zavisi sudbina sporednih zahteva (isplata zarade, doprinosa), to su i ovi zahtevi neosnovani.
Na osnovu člana 416. stava 1. ZPP, odlučeno je kao u prvom stavu izreke.
Vrhovni kasacioni sud je, na osnovu člana 165. stava 2. u vezi članova 153. stava 1, 154, 162. i 163. stava 2. ZPP, obavezao tužilju da tuženoj naknadi troškove postupka u iznosu od 22.500,00 dinara koji se odnosi na nagradu zastupniku za sastav žalbe.
Vrhovni kasacioni sud je, primenom člana 165. stava 2. u vezi člana 153. stava 1. ZPP, odbio zahtev tužilje za naknadu troškova revizijskog postupka jer nije uspela u tom postupku.
Predsednik veća -sudija
dr Dragiša B. Slijepčević, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
