U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Branke Dražić i Danijele Nikolić, članova veća, u parnici tužioca KTP „BIGZ“ d.o.o. Beograd, čiji je punomoćnik Predrag Jovanović, advokat iz ..., protiv tužene AA iz ..., čiji je punomoćnik BB, radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužene koja je izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 8853/2019 od 15.01.2020. godine, u sednici veća koja je održana dana 20.05.2021. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 8853/2019 od 15.01.2020. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P 11148/18 od 12.09.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijen je tužbeni zahtev kojim je tužilac tražio da se obaveže tužena da mu na ime naknade štete isplati, i to: na ime naknade štete na objektu iznos od 372.664,02 dinara, na ime vrednosti oštećene robe iznos od 646.992,00 dinara, odnosno, ukupan iznos od 1.019.656.00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 18.04.2009. godine kao dana nastanka štete pa do isplate, i na ime izgubljene dobiti dana 21.04.2009. godine iznos od 20.245,41 dinar sa zakonskom zateznom kamatom počev od 22.04.2009. godine pa do isplate, kao i zahtev za naknadu troškova parničnog postupka kao neosnovan. Stavom drugim izreke, obavezan je tužilac da tuženoj na ime naknade troškova parničnog postupka isplati iznos od 165.375,00 dinara.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 8853/2019 od 15.01.2020. godine, stavom prvim izreke preinačena je presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P 11148/18 od 12.09.2019. godine u stavu prvom izreke, tako što je delimično usvojen tužbeni zahtev i obavezana tužena da tužiocu na ime naknade štete isplati ukupan iznos od 1.039.901,50 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 12.09.2019. godine, pa do konačne isplate, u roku od 15 dana od dana prijema presude, a odbijen tužbeni zahtev za isplatu zakonske zatezne kamate na iznos od 1.019.656,00 dinara od 18.04.2009. godine do 11.09.2019. godine i na iznos od 20.245,51 dinara od 22.04.2009. godine pa do 11.09.2019. godine. Stavom drugim izreke, preinačeno je rešenje o troškovima postupka iz stava drugog izreke presude Prvog osnovnog suda u Beogradu P 11148/18 od 12.09.2019. godine, tako što je obavezana tužena da tužiocu na ime naknade troškova parničnog postupka isplati iznos od 293.250,00 dinara u roku od 15 dana od dana prijema pismenog otpravka presude.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužena je blagovremeno izjavila reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pobijanu presudu, u smislu odredbe člana 408. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija tužene nije osnovana.

Od strane prvostepenog suda nije učinjena bitna povreda parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti.

Pozivanje tužene u reviziji da je prvostepeni sud učinio bitnu povredu odredaba parničnog postupka zato što nije obrazložio zbog čega je doneo rešenje kojim je odbio predlog za izvođenje dokaza saslušanjem predloženih svedoka od strane tužene, te da ova bitna povreda odredaba parničnog postupka nije uočena u odluci Apelacionog suda u Beogradu, ukazuje na bitnu povredu odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP da drugostepena presuda ima nedostataka zbog kojih se ne može ispitati, jer nema razloga, odnosno nisu navedeni razlozi o bitnim činjenicama, koja povreda ne predstavlja razlog za izjavljivanje revizije iz člana 407. ZPP.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je vlasnik knjižare koja se nalazi u ... zgrade u ulici .. broj .... . Dana 18.04.2009. godine, za vreme uskršnjih praznika, iz stana broj ... koji se nalazi iznad knjižare koji je bio u fazi adpatacije iscurila je veća količina vode, prouzrokujući štetu koja se ogleda u oštećenoj – uništenoj robi i samoj knjižari (plafonu, podu, policama i slično). U vezi nastale štete u knjižari tužioca održan je sastanak dana 06.05.2009. godine u prostorijama tužioca, kome su prisustvali tužena, predstavljajući se kao vlasnik stana iznad knjižare u kojoj je nastala šteta, VV i GG, kao punomoćnici tužene, DD – rukovodilac maloprodaje tužioca, punomoćnik tužioca, predstavnici firme SZR „ĐĐ“ koji su proizvođači „mufa“ – dela koji je pukao u stanu zbog čega je nastalo curenje vode. Na sastanku je postignuta saglasnost da tužilac dostavi punomoćnicima tužene, kao vlasniku stana iznad knjižare, zapisnik o rezultatima popisa uništene robe, popisne liste oštećene robe i slike u elektronskoj formi, kao i dimenzije polica i materijala od kojih su napravljene, a punomoćnici se obavezali da u pismenoj formi dostave tužiocu stav svog klijenta, radi mirnog rešenja nastale situacije, posle čega su punomoćnici tužene obavestili punomoćnika tužioca da je stav tužene da je odgovornost za nastalu štetu u prostorijama tužioca isključivo na strani proizvođača dela „mufa“ usled čijeg pucanja je došlo do izlivanja vode i nastanka štete. Vlasnik stana koji se nalazi iznad knjižare i iz koga je iscurela veća količina vode je majka tužene, koja je dana 27.03.2009. godine zaključila ugovor o kupoprodaji stana i koji je, prema iskazu tužene, trebalo da pokloni njoj, ali do realizacije ugovora o poklonu nije došlo. Tužena je prijavljena na adresi ovog stana u kome živi, a nakon kupovine istog vršeni su radovi na adaptaciji u toku kojih je došlo je do izlivanja vode i nastanka štete u knjižari tužioca, usled pucanja vodovodnog dela. Veštačenjem u postupku obezbeđenja dokaza, koji nije osporen od strane tužene, utvrđeno je da šteta u prostorijama knjižare koja se odnosi na plafon, pod knjižare i inventar, na dan davanja nalaza iznosi 372.664,02 dinara, da vrednost oštećene robe usled nastale štete iznosi 646.992,00 dinara, te da je izgubljena dobit na dan 21.04.2009. godine 20.245,51 dinara.

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je zaključio da tužena nije pasivno legitimisana u ovoj parnici, obzirom da u momentu nastanka štetnog događaja, dana 18.04.2009. godine, nije bila vlasnik stana broj ... koji se nalazi na ... spratu stambene zgrade u ulici ... broj ..., koji je na taj dan bio adaptiran, pa je zbog radova u knjižari ispod stana iscurela veća količina vode i pri tome nanela štetu tužiocu, da tužena nije bila naručilac tih radova, niti izvođač, već je naručilac radova, kao vlasnik stana, bila njena majka, zbog čega tužena u smislu odredbe člana 155. Zakona o obligacionim odnosima nije odgovorna za štetu koju je pretrpeo tužilac.

Drugostepeni sud je, po zaključenoj raspravi održanoj pred tim sudom u smislu odredbe člana 383. stav 4. ZPP, zaključio da je tužena pasivno legitimisana u ovoj parnici, imajući u vidu utvrđene činjenice: da se na sastanku povodom ovog događaja, održanom dana 06.05.2009. godine, legitimisala kao vlasnik stana iznad knjižare u kojoj je nastala šteta; da je pregovarala u vezi mogućnosti rešavanja nastalih štetnih posledica zajedno sa svojim punomoćnicima advokatima; da nije ukazala da je vlasnik stana i naručilac radova njena majka; da i dalje živi u stanu iz koga je došlo do curenja vode; da je obavljala i sve pravne radnje povodom zaključenja ugovora o kupoprodaji stana po ovlašćenju svoje majke kao kupca; da su stanari zgrade pokušavali da stupe u kontakt sa tuženom, radi obaveštavanja o nastaloj poplavi, što sve ukazuje da je tužena naručilac radova u stanu u ..., a ne njena majka koja živi u ... i koja tokom postupka nije dostavila nijedan dokaz koji bi ukazivao da je majka naručilac ovih radova. Imajući u vidu nespornu činjenicu da je do curenja vode iz stana u kome živi tužena došlo usled pucanja „mufa“ (vodovodnog dela koji se nalazi u stanu), što je konstatovano na zapisniku od 06.05.2009. godine, u dopisu punomoćnika tužene od 08.05.2009. godine godine upućenom zastupniku tužioca, to je utvrđena uzročno-posledična veza između izlivanja veće količine vode iz stana koji je u fazi adaptacije sa štetom koja je nastala u prizemlju poslovnog prostora pa je tužena u obavezi da tužiocu naknadi pretrpljenu štetu na osnovu odredbe člana 207. Zakona o obligacionim odnosima.

Odredbom člana 207. Zakona o obligacionim odnosima, propisano je da naručilac i izvođač radova na nepokretnosti solidarno odgovaraju trećem licu za štetu koja nastane u vezi sa izvođenjem radova.

U konkretnom slučaju, tužena kao naručilac radova je u obavezi da tužiocu naknadi pretrpljenu štetu, kako je to pravilno zaključio drugostepeni sud.

Neosnovani su navodi u reviziji tužene da nije utvrđena uzročno-posledična veza između izlivanja veće količine vode iz stana koji je u fazi adaptacije sa štetom koja je nastala u prizemlju poslovnog prostora, zbog čega nisu ispunjeni uslovi da tužena naknadi štetu tužiocu koju je pretrpeo u konkretnom slučaju, obzirom da je od strane drugostepenog suda je utvrđeno postojanje uzročne veze između izlivanja vode iz stana koji je bio u fazi adaptacije sa štetom koja je nastala u poslovnom prostoru tužioca (tokom postupka bilo nesporno da je do pucanja vode u stanu u kome živi tužena došlo usled pucanja vodovodnog dela koji se nalazi u tom stanu).

Tačno je da je vlasnik stana iz koga je iscurela voda u poslovni prostor tuženog EE – majka tužene, međutim, u toku postupka je utvrđeno da vlasnik stana nije naručilac radova, već tužena koja živi u tom stanu, pa je smislu odredbe člana 207. Zakona o obligacionim odnosima u obavezi da naknadi štetu tužiocu.

Navodi u reviziji da je tužena predlagala izvođenje dokaza saslušanjem svedoka na okolnost utvrđivanja ranijih šteta, pre 18.04.2009. godine, u stambenoj zgradi na adresi ... broj ... i pribavljanje spisa od JP „Stambene usluge“ u vezi sa postupanjem po prijavama stanara koji su podnosili od 1974. godine do 2012. godine radi utvrđivanja uzroka nastale štete, odnosno da je do izlivanja vode u prostorijama tužioca došlo zbog zagušenja kanalizacionih odvodnih cevi, nisu osnovani obzirom da je u toku drugostepenog postupka utvrđeno da je do curenja vode došlo usled pucanja „mufa“ koji je postavljen u toku adaptacije stana, te da tužena tokom postupka nije dovela u sumnju uzročno-posledičnu vezu nastale štete i pucanja cevi u stanu, a drugačiji zaključak u vezi uzroka nastanka štete nižestepeni sud je mogao da utvrdi samo izvođenjem dokaza veštačenjem, koji u drugostepenom postupku nije predložen od strane tužene.

Pozivanje tužene da je šteta u iznosu od 1.039.901,50 dinara naplaćena na osnovu pravnosnažne i izvršne presude zbog propuštanja P 50591/10 od 24.03.2010. godine nije osnovano, imajući u vidu činjenicu da je po zahtevu za vraćanje u pređašnje stanje napred navedena presuda ukinuta, a tužena u svako doba može da traži protivizvršenje u smislu odredbe člana 113 ZIO.

Sa iznetih razloga, saglasno odredbi člana 414. stav 1. ZPP odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić