Sporovi male vrednosti prema članu 468. ZPP su sporovi u kojima se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu koji ne prelazi dinarsku protivvrednost 3.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, sporovi u kojima se tužbeni zahtev ne odnosi na potraživanje u novcu, a tužilac je u tužbi naveo da pristaje da umesto ispunjenja određenog zahteva primi određeni novčani iznos koji ne prelazi iznos iz stava prvog ovog člana (član 33. stav 1. ZPP), i sporovi u kojima predmet tužbenog zahteva nije novčani iznos, a vrednost predmeta spora koji je tužilac u tužbi naveo ne prelazi iznos iz stava prvog ovog člana (član 33. stav 2. ZPP).

Prema članu 469. ZPP, ne smatraju se sporovima male vrednosti sporovi o nepokretnostima, sporovi iz radnih odnosa i sporovi zbog smetanja državine.

U konkretnom slučaju, tužilac traži isplatu neisplaćene zarade po osnovu pravnosnažne i izvršne presude Opštinskog suda u Kuršumliji P 1/06 od 04.08.2006. godine kojom je Zavod za specijalizovanu rehabilitaciju „Žubor“, kao poslodavac, obavezan da na ime neisplaćene zarade isplati iznos od 99.139,19 dinara sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom, kao i troškove parničnog postupka. Radi naplate ovog potraživanja tužilac je pokrenuo izvršni postupak prema izvršnom dužniku Zavodu za specijalizovanu rehabilitaciju „Žubor“, koji je obustavljen rešenjem I 239/10 od 14.09.2018. godine. Odlukom Vlade Republike Srbije od 17.01.2013. godine, osnovano je Privredno društvo „Žubor“ doo, a danom početka rada tog društva prestala je sa radom Specijalna bolnica za rehabilitaciju „Žubor“. Osnivač Privrednog društva „Žubor“ doo je Republika Srbija. Kako tužilac nije naplatio svoje potraživanje iz radnog odnosa prema Zavodu za specijalizovanu rehabilitaciju „Žubor“, koje je utvrđeno pravnosnažnom i izvršnom presudom Opštinskog suda u Kuršumliji P 1/06 od 04.08.2006. godine, to je podneo predmetnu tužbu protiv tužene Republike Srbije, kao osnivača Privrednog društva „Žubor“ doo, koje je pravni sledbenik Zavoda za specijalizovanu rehabilitaciju „Žubor“. Prvi osnovni sud u Beogradu doneo presudu P1 3441/18 od 21.03.2019. godine protiv koje je tužilac izjavio žalbu.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, stvarno nadležan za odlučivanje o izjavljenoj žalbi protiv presude Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 3441/18 od 21.03.2019. godine je Viši sud u Beogradu. Ovo iz razloga što iako tužilac svoje potraživanje zasniva na pravima iz radnog odnosa, odnosno po osnovu rada kod poslodavca Zavoda za specijalizovanu rehabilitaciju “Žubor“ koji je u međuvremenu prestao da postoji, konkretnu tužbu podnosi protiv tužene Republike Srbije kao osnivača Privrednog društva „Žubor“ d.o.o. koje je pravni sledbenik tužiočevog poslodavca Zavoda za specijalizovanu rehabilitaciju “Žubor“. Iz toga proizlazi da se u konkretnom slučaju ne radi o radnom sporu, jer tužena nije poslodavac tužioca, već je u pitanju građansko pravni spor u kojem je označena vrednost predmeta spora od uticaja na utvrđivanje stvarne nadležnosti suda.

Imajući u vidu navedeno, a kako vrednost predmeta spora od 99.139,19 dinara, ne prelazi iznos iz člana 468. stav 1. ZPP, radi o sporu male vrednosti, zbog čega je za odlučivanje o žalbi protiv presude Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 3441/18 od 21.03.2019. godine u sporu male vrednosti stvarno nadležan Viši sud u Beogradu, prema članu 23. stav 2. tačka 3. Zakona o uređenju sudova.

Na osnovu člana 22. stav 1. Zakona o parničnom postupku, odlučeno je kao u izreci rešenja.

Predsednik veća – sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić