U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilje i tuženi GG i DD su braća i sestre, dok im je tuženi VV bratanac po sada pokojnom bratu EE koji je preminuo 17.12.2001. godine, a svi su pravni sledbenici sada pokojnih VV i ĐĐ, bivših iz ... Iza smrti pokojnog VV, oca, odnosno dede stranaka nije raspravljana zaostavština, dok je tuženi VV iza smrti svog oca EE rešenjem Osnovnog suda u Preševu O 74/04 od 20.12.2004. godine oglašen za naslednika na nepokretnosti i to kp. broj ..., 2 i 3 sve po posedovnom listu broj ... KO ..., a predmetna parcela se vodila na ime EE oca tuženog još od katastarskog premera 1964. godine.

U ovoj parnici tužilje tvrde da je predmetna parcela zaostavština njihovih roditelja VV i ĐĐ, te da nakon smrti roditelja njima kao zakonskim naslednicima prvog naslednog reda pripada deo navedene parcele srazmerno naslednom delu odnosno po 1/5. Prvostepeni sud nalazi da je tužbeni zahtev osnovan, odnosno da predmetno zemljište zaista predstavlja zaostavštinu roditelja stranaka, te da otuda tužiljama po osnovu nasleđa pripada po 1/5 spornog zemljišta. Međutim, drugostepeni sud smatra da je prvostepeni sud iz izvedenih dokaza izveo pogrešan zaključak da je predmetno zemljište zaostavština roditelja parničnih stranaka jer je parcela ustvari bila svojina sada pokojnog EE, oca tuženog VV. Po mišljenju drugostepenog suda takav zaključak proizilazi i iz pravnosnažne presude Osnovnog suda u Vranju, Sudska jedinica u Preševu P 3250/10 od 08.12.2011. godine iz koje proizilazi da je nekadašnja parcela ... upisana u posedovni list ... KO ... u međuvremenu cepana na tri posebne parcele, te da je tuženi VV vlasnik kp. broj ... po osnovu nasleđa od oca EE, tuženi DD je korisnik kp. broj ..., a tuženi GG korisnik kp. broj ... i to sve po osnovu održaja. U takvoj situaciji po mišljenju drugostepenog suda sporno zemljište nije zaostavština roditelja parničnih stranaka, pa samim tim i tužilje po osnovu nasleđa ne mogu postati vlasnici spornih parcela u traženim idealnim delovima.

S obzirom da se prema članu 1. Zakona o nasleđivanju („Službeni glasnik RS“ broj 46/95) nasleđuje zaostavština koju čine sva nasleđivanja podobna prava koja su ostaviocu pripadala u trenutku smrti, a da sporne nepokretnosti nisu bile ranije u vlasništvu roditelja parničnih stranaka, pravilan je zaključak drugostepenog suda da tužilje po osnovu nasleđa nisu mogle postati suvlasnici navedenih nepokretnosti, pa su suprotni navodi revizije neprihvatljivi. Ono što je posebno u konkretnom slučaju značajno, a što nižestepeni sudovi nisu imali u vidu prilikom odlučivanja i što predstavlja pogrešnu primenu materijalnog prava, predmetno zemljište je u državnoj svojini, kako to nesumnjivo proizilazi iz posedovnog lista koji postoji u spisima predmeta od 13.10.2004. godine. U takvoj situaciji u parnici u kojoj se ističe stvarnopravni zahtev bilo je neophodno učešće titulara prava na spornoj nepokretnosti odnosno Republike Srbije što u konkretnom slučaju nije bilo prisutno. Samim tim, na strani tuženih ne postoji potpuna legitimacija što je osnov za odbijanje tužbenog zahteva po članu 211. stav 2. ZPP.

Imajući u vidu navedeno proizilazi da su svi ostali navodi iz revizije u konkretnom slučaju nebitni za odlučivanje, pa je zbog toga revizija odbijena na osnovu člana 414. stav 1. ZPP.

Predsednik veća - sudija

Božidar Vujičić,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić