Odlučujući o izjavljenoj reviziji, na osnovu člana 403. stav 2. tačka 1. i člana 408. ZPP u vezi člana 208. Porodičnog zakona, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija tuženog nije osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravnosnažnom presudom Drugog osnovnog suda u Beogradu P2 1243/15 od 05.07.2016. godine tuženi je obavezan da plaća izdržavanje tužiocima - maloletnom AA (rođen ...2004. godine) i maloletnom BB (rođen ...2006. godine) u iznosu od po 10.000,00 dinara mesečno. Za zadovoljavanje potreba tužilaca, učenika drugog razreda srednje škole, odnosno osmog razreda osnovne škole, sada je mesečno neophodan iznos od po 34.000,00 dinara. Tužioci žive sa majkom u iznajmljenoj kući za čije korišćenje plaćaju zakupninu u iznosu od 120 evra mesečno. Majka tužilaca je zaposlena i njena mesečna zarada iznosi oko 32.000,00 dinara. Tuženi radi kao ... u Mađarskoj, gde provodi tri do četiri meseca neprekidno, a zatim oko mesec dana živi u Beogradu i ponov se vraća u Mađarsku. Njegova zarada iznosi između 600 i 700 evra mesečno. Kada radi u inostranstvu sa kolegom koristi iznajmljeni stan za koji plaćaju zakupninu u iznosu od 150 evra mesečno, a dok je u Beogradu koristi kuću površine 300m2 na kojoj je sa sestrama suvlasnik. Nema obavezu izdržavanja drugih lica.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su u ovom sporu pravilno primenili materijalno pravo.

Prema odredbi člana 164. Porodičnog zakona, visina izdržavanja može se smanjiti ili povećati ako se promene okolnosti na osnovu kojih je doneta prethodna odluka.

Od donošenja prethodne odluke do podnošenja tužbe u ovom sporu (13.01.2020. godine) proteklo je više od tri i po godine, za koliko su tužioci stariji. Stariji uzrast tužilaca, po prirodi stvari, vodi povećanju njihovih opšteživotnih, obrazovnih, socijalnih, kulturnih i drugih potreba, odnosno zahteva više sredstava za njihovo zadovoljavanje. Ovu promenu prati i izmena mogućnosti tuženog, jer je njegova zarada sada znatno veća nego u vreme kada je donošena prethodna odluka (po njegovom iskazu tada je iznosila oko 250 evra). U takvoj situaciji, kada su se okolnosti promenile kod obe stranke - povećale potrebe tužilaca (poverilaca izdržavanja) i povećale mogućnosti tuženog (dužnika izdržavanja), osnovan je zahtev kojim je tražena izmena - povećanje visine izdržavanja, određene prethodnom odlukom. Izmenjena visina izdržavanja utvrđena je uz vođenje računa o okolnostima koje su po zakonu (član 160. stav 2. i 3. Porodičnog zakona) relevantne za utvrđivanje potreba poverilaca i mogućnosti dužnika izdržavanja.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, navodi revizije tuženog o pogrešnoj primeni materijalnog prava nisu osnovani.

Uzrast tužilaca je sličan, tako da razlika između njih od dve godine bitno ne utiče na visinu sredstava potrebnih za njihovo izdržavanje. Tačno je da je visina izdržavanja povećana za 70%, ali je to povećanje adekvatno izmenjenim mogućnostima tuženog čija je zarada za više od 150% veća nego što je iznosila u vreme kada je donošena prethodna odluka, i viša je nego dvostruko od zarade majke tužilaca. Druge okolnosti koje ističe revident - povećani troškovi života u inostranstvu, nižestepeni sudovi su imali u vidu kada su utvrđivali njegove mogućnosti da plaća izdržavanje u većem iznosu od ranije određenog, uzimajući pri tome u obzir i činjenicu da takve troškove ima i majka tužilaca koja se o njima neposredno stara, s`obzirom da je zakupnina za stan koju ona plaća veća od dela zakupnine koju tuženi plaća za stan u inostranstvu, i to samo za vreme dok tamo boravi. Potvrdom o visini zarade, dostavljenom uz reviziju, osporava se utvrđeno činjenčino stanje. Označena isprava koju je tuženi mogao dostaviti do zaključenja glavne rasprave nema uticaja na utvrđenu činjenicu o visini njegove zarade. Ta činjenica utvrđivana je na osnovu iskaza tuženog saslušanog kao stranka (član 276. stav 1. ZPP), a logično je da on najbolje zna kolika su njegova primanja, tako da dostavljanjem ove potvrde u pogledu te činjenice revident dezavuiše samog sebe i želi da svoje prihode prikaže nižim nego što zaista jesu.

Nema pogrešne primene ni člana 162. stav 2. Porodičnog zakona, jer visina obaveze tuženog nije određena u procentualnom iznosu od njegovih redovnih mesečnih primanja, već u fiksnom mesečnom novčanom iznosu.

Iz navedenih razloga, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić