Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Tužena je dala odgovor na reviziju.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu primenom člana 408. Zakona o parničnom postupku - ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11...18/20) i utvrdio da revizija tužioca nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti. Ukazivanje revidenta na bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 8. ZPP, nije bilo predmet ocene ovog suda, budući da se radi o povredama koje se ne mogu smatrati revizijskim razlogom u smislu odredbe člana 407. ZPP.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, parnične stranke su roditelji troje maloletne dece VV rođene ...2013. godine, GG rođene ...2015. godine i DD rođene ...2018. godine. Presudom donetom u ovom postupku P2 1363/2021 od 03.06.2022. godine, maloletna deca su poverena majci BB na samostalno vršenje roditeljskog prava. VV pohađa drugi razred osnovne škole i u slobodno vreme trenira atletiku, tenis i pohađa časove slikanja, GG pohađa privatni vrtić „...“ i u slobodno vreme trenira atletiku, tenis i pohađa kurs plivanja, DD pohađa privatni vrtić „...“ i u slobodno vreme uči plivanje. Tužena se izjasnila pojedinačno o potrebama maloletne dece na mesečnom nivou koji je sud prihvatio osim u delu troškova koji se tiču podmirivanja potreba maloletne dece za ishranom i proslavu rođendana, nalazeći da su prikazani nerealno visokim, kao i u pogledu troškova servisiranja, registracije i utroška goriva za vozilo tužene koji su isključeni iz troškova koji se odnose na podmirivanje redovnih dečijih potreba. Parnične stranke su 05.08.2021. godine sastavile sporazum o deobi bračne sutekovine, a u odnosu na imovinu navedenu u ovom sporazumu. Tužilac je rođen 1978. godine i po zanimanju je diplomirani ..., ... koji ostvaruje zaradu na mesečnom nivou u iznosu od 800.000,00 dinara. Tužilac živi u kući koja je u njegovom vlasništvu, poseduje imovinu koja je navedena u zaključenom sporazumu o deobi zajedničke imovine. Njegovi režijski troškovi iznose oko 18.000,00 dinara, troškovi hrane oko 30.000,00 dinara, a ostali troškovi i to za garderobu, gorivo, ishranu oko 80.000,00 dinara. Tužilac je od podnošenja tužbe plaćao na ime doprinosa izdržavanju maloletne dece iznos od 90.000,00 dinara. Sa maloletnom decom provodi 2-4 dana u nedelji u čemu mu pomaže i dadilja koju plaća mesečno 36.000,00 dinara. Tužena je rođena 1986. godine, po zanimanju je ... i trenutno je nezaposlena. Poseduje nekretnine koje su navedene u sporazumu o deobi bračne tekovine. Tužena od izdavanja nekretnina u ..., stana u ... i stana u ... mesečno ostvaruje zaradu u iznosu oko 800 evra. Imajući u vidu navedene činjenice, tužilac je obavezan da na ime doprinosa za izdržavanje maloletne dece plaća iznos od po 50.000,00 dinara mesečno za svako dete.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja pravilno je drugostepeni sud primenio materijalno pravo kada je odbio žalbu tužioca u delu za izdržavanje mal. dece preko iznosa od po 30.000,00 dinara do iznosa od po 50.000,00 dinara. Odluka o izdržavanju odmerena je pravilno polazeći od odredbe člana 160. Porodičnog zakona i 162. stav 3. istog zakona, kojim je propisano da se detetu mora obezbediti onaj standard koji ima dužnik izdržavanja. Prilikom odlučivanja o visini izdržavanja sud je imao u vidu sve okolnosti i to visinu prihoda i druga imovinska prava stranaka, kao i rashode i potrebe maloletne dece, te je pravilno utvrđena visina obaveze tužioca. Tužilac je obavezan da doprinosi izdržavanju dece iznosom koji je adekvatan potrebama maloletne dece i mogućnostima tužioca kao dužnika izdržavanja. U doprinos izdržavanju dece uračunava se i svakodnevna briga i aktivnost majke kao nosioca samostalnog vršenja roditeljskog prava oko nege, ishrane i održavanja higijene, kao i druge aktivnosti da bi se deci omogućili adekvatni uslovi života i rada. Stoga, neosnovano revident osporava pravilnost primene materijalnog prava u pogledu odlučivanja o visini njegovog doprinosa u izdržavanju maloletne dece preko iznosa od po 30.000,00 dinara.

Imajući u vidu uzrast maloletne dece, utvrđene potrebe i zaradu tužioca, primenom kriterijuma, određivanja izdržavanja propisani članom 160. i 161. Porodičnog zakona prema oceni Vrhovnog kasacionog suda pravilno je drugostepeni sud prihvatio argumente iznete i u prvostepenoj odluci da tužilac ima mogućnost da pored iznosa od po 30.000,00 dinara doprinosi izdržavanju maloletne dece iznosom od po 50.000,00 dinara.

Iz napred navedenih razloga na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Dobrila Strajina, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić