Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića predsednika veća, Branke Dražić, Danijele Nikolić, Dragane Boljević i Marine Milanović članova veća, u parnici tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Zvonko Markovinović advokat iz ..., protiv tuženog JKP „Prostor“ iz Sombora, čiji je punomoćnik Biljana Nastasić advokat iz ..., radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 2690/20 od 10.12.2020. godine, u sednici veća održanoj 24.03.2022. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 2690/20 od 10.12.2020. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužilje izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 2690/20 od 10.12.2020. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Somboru P 1820/17 od 17.07.2020. godine, stavom prvim izreke, odbijen je tužbeni zahtev da se obaveže tuženi da tužilji na ime naknade nematerijalne štete za pretrpljene fizičke bolove, strah i duševne bolove zbog umanjenja životne aktivnosti isplati iznose od po 500.000,00 dinara i za pretrpljene duševne bolove zbog naruženosti iznos od 300.000,00 dinara, i da joj na ime naknade materijalne štete isplati iznos od 908.183,24 dinara, te troškove parničnog postupka sa zakonskom zateznom kamatom od dana ustanovljenja pa do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužilja da tuženom nadoknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 231.152,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 2690/20 od 10.12.2020. godine odbijena je žalba tužilje i presuda Osnovnog suda u Somboru P 1820/17 od 17.07.2020. godine potvrđena.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilja je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, s predlogom da se o istoj odlučuje na osnovu člana 404. Zakona o parničnom postupku radi ujednačavanja sudske prakse.

Prema odredbi člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku (“Službeni glasnik RS", br. 72/11, 49/13 - US, 74/13 - US, 55/14 i 87/18 - u daljem tekstu: ZPP), revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom ako Vrhovni kasacioni sud oceni da je potrebno razmotriti pravna pitanja od opšteg interesa, ili u interesu ravnopravnosti građana, ujednačiti sudsku praksu ili dati novo tumačenje prava (posebna revizija).

Pravnosnažnom presudom odbijen je kao neosnovan zahtev za naknadu nematerijalne štete koju je tužilja pretrpela propadanjem kroz betonsku ploču koja pokriva ulaz u grobnicu. Navedena ploča predstavlja deo grobnog mesta (porodična grobnica porodica BB i VV) po kojoj nije dozvoljeno kretanje odnosno stajanje, shodno Odluci o sahranjivanju i grobljima na području Opštine Sombor („Službeni list Opštine Sombor“, br. 8/2005), a što je jasno istaknuto i na tabli koja se nalazi u ulazu u groblje. Mesto na kom je tužilja pretrpela štetu nije javna površina, zbog čega tuženi nije pasivno legitimisan za nastalu štetu, obzirom da nema obavezu održavanja grobnog mesta – grobnice sa ulazom na kom je pravo korišćenja steklo treće lice (član 20. Odluke o sahranjivanju i grobljima na području Opštine Sombor), pa time ni obavezu da tužilji naknadi pretrpljenu materijalnu i nematerijalnu štetu.

Uzimajući u obzir vrstu spora i sadržinu sudske zaštite i način presuđenja, u konkretnom slučaju ne postoji potreba za razmatranjem pravnog pitanja od opšteg interesa, ujednačavanja sudske prakse, niti potrebe za novim tumačenjem prava, a odluke nižestepenih sudova o osnovanosti tužbenog zahteva zasnovane su na primeni odgovarajućih odredaba materijalnog prava, zbog čega je odlučeno kao u stavu prvom izreke, pa ukazivanje tužilja na postojanje drugačijih odluka ne ukazuje nužno na drugačiji pravni stav izražen u toj odluci, jer pravilna primena materijalnog prava u sporovima sa tužbenim zahtevom kao u konkretnom slučaju zavisi od utvrđenog činjeničnog stanja.

Iz izloženih razloga posebna revizija nije dozvoljena primenom člana 404. ZPP, zbog čega je odlučeno kao u stavu prvom izreke.

Odlučujući o dozvoljenosti revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija tužilje nije dozvoljena.

Ocenom člana 403. stav 2. ZPP koji se u ovom postupku shodno primenjuje na osnovu člana 436. istog zakona, propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinsko-pravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost iznosa od 40.000 evra po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe.

Tužba je podneta dana 22.11.2017. godine, dok označena vrednost spora iznosi 2.708.183,24 dinara.

Imajući u vidu da se u konkretnom slučaju radi o imovisnko pravnom sporu, u kome pobijana vrednost predmeta spora očigledno ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra prema srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, to je Vrhovni kasacioni sud našao da revizija nije dozvoljena.

Na osnovu člana 413. u vezi člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.

Predsednik veća - sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić