Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu na osnovu člana 408. Zakona o parničnom postupku – ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11 ... 18/20), i utvrdio da revizija nije osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilja AA i tuženi VV živeli su vanbračnoj zajednici od 2009. godine do 2015. godine, kada je zajednica prestala. U toj zajednici rođen je njihov sin BB ...2012. godine. Tužilja AA je pre te zajednice živela u braku sa GG, iz koga ima troje dece, DD rođenu ...1998. godine, ĐĐ rođenu ...2002. godine i EE rođenog ...2003. godine, koji brak je razveden pravnosnažnom presudom Opštinskog suda u Vranju P 1089/06 od 22.08.2007. godine, a deca poverena tužilji AA na čuvanje i vaspitavanje. Tokom postupka, pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Vranju P2 42/16 od 30.10.2020. godine maloletni BB poveren je ocu, tuženom VV na čuvanje i vaspitanje i uređen je način održavanja ličnih odnosa deteta sa majkom. Maloletni BB završava četvrti razred osnovne škole, njegove mesečne potrebe za hranom, garderobom, obućom, sredstvima za higijenu, udžbenicima i školskim priborom, kao i za sportske aktivnosti ukupno iznose 16.000,00 dinara. Živi sa ocem, tuženim u stanu tuženog. Tuženi ostvaruje mesečnu zaradu u iznosu od 40.000,00 do 50.000,00 dinara i nema obavezu izdržavanja drugih lica. Tužilja AA živi u iznajmljenom stanu sa decom iz prethodne zajednice ĐĐ i EE, dok se DD udala. ĐĐ je završila srednju školu, a EE je učenik četvrtog razreda srednje škole. Tužilja AA ima obavezu izdržavanja samo EE i maloletnog BB. Zaposlena je u ugostiteljskoj radnji u ..., gde prima neto mesečnu zaradu u iznosu od 24.000,00 dinara. Za zakupljeni stan plaća zakupniku 150 evra i komunalne troškove. Na ime izdržavanja dece prima 17.000,00 dinara. Povremeno je kupovala garderobu, obuću i školski pribor maloletnom BB, a prilikom dolaska kod nje davala bi mu džeparac nekada u iznosu od 500,00 dinara, nekada 1.000,00 dinara ili ukupno 2.000,00 do 5.000,00 dinara. Minimalna suma za izdržavanje je 36.135,00 dinara.

Polazeći od tako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su, primenom člana 154, 160, 161. i 162. Porodičnog zakona, zaključili da je tužilja AA u mogućnosti da doprinosi izdržavanju maloletnog BB mesečnim iznosom od 6.000,00 dinara, sa kojih razloga su je i obavezali da na ime njegovog izdržavanja plaća mesečno 6.000,00 dinara, dok su preko ovog iznosa a do protivtužbom traženog iznosa od 8.000,00 dinara mesečno odbili protivtužbeni zahtev, kao neosnovan. Prema stanovištu nižestepenih sudova, dosuđenim iznosom na ime izdržavanja obezbeđuju se potrebe maloletnog deteta i osigurava isti standar koji imaju i njegovi roditelji, pri čemu egzistencija tužilje AA, kao dužnika izdržavanja nije ugrožena, dok ostala sredstva potrebna za izdržavanje deteta treba da obezbedi otac, ne samo novcem, nego i staranjem o detetu.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, pravilno su nižestepeni sudovi primenili materijalno pravo prilikom utvrđivanja visine doprinosa tužilje AA, sa kojih razloga se neosnovano revizijom tuženog – protivtužioca ukazuje da su nižestepeni sudovi pogrešno primenili materijalno pravo iz člana 160. Porodičnog zakona, smatrajući da su prenisko odmerili doprinos tužilje – protivtužene u izdržavanju maloletnog deteta.

Kriterijumi za određivanje izdržavanja propisani su članom 160. Porodičnog zakona, prema kome se izdržavanje određuje prema potrebama poverioca izdržavanja i mogućnostima dužnika izdržavanja, pri čemu se vodi računa o minimalnoj sumi izdržavanja (stav 1.). Potrebe poverioca izdržavanja zavise od njegovih godina, zdravlja, obrazovanja, imovine, prihoda, te drugih okolnosti od značaja za određivanje izdržavanja (stav 2.), dok mogućnosti dužnika izdržavanja zavise od njegovih prihoda, mogućnosti za zaposlenje i sticanje zarade, njegove imovine, njegovih ličnih potreba, obaveza da izdržava druga lica, te drugih okolnosti od značaja za određivanje izdržavanja (stav 3.).

Imajući u vidu citirane odredbe člana 160. Porodičnog zakona, pravilno su nižestepeni sudovi utvrdili potrebe deteta stranaka, kao poverioca izdržavanja, koje je rođeno ...2012. godine i završava četvrti razred osnovne škole. Pri tome su i mogućnosti tužilje – protivtužene AA, kao dužnika izdržavanja da doprinosi izdržavanju deteta pravilno procenjene, imajući u vidu da je zaposlena i da prima neto mesečnu zaradu u iznosu od 24.000,00 dinara, kao i da ima obavezu da izdržava još jedno dete. Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, dosuđeni iznos izdržavanja je u skladu sa utvrđenim realnim mogućnostima tužilje – protivtužene i njenim životnim standardom i uz doprinos tuženog – protivtužioca, oca deteta dovoljan je da se zadovolje potrebe deteta. Stoga su pravilno nižestepeni sudovi odbili protivtužbeni zahtev za iznos od još 2.000,00 dinara mesečno, kao previsoko postavljen, s obzirom na uzrast i utvrđene potrebe deteta, kao poverioca izdržavanja i mogućnosti tužilje – protivtužene, kao dužnika izdržavanja.

Kod navedenog, i po oceni Vrhovnog kasacionog suda, revizijom se neosnovano osporava pravilnost primenjenog materijalnog prava.

Ostalim revizijskim navodima tuženog – protivtužioca posredno ili neposredno se osporava činjenično stanje koje on smatra bitnim, a koje po njegovom mišljenju nije pravilno i potpuno utvrđeno u sprovedenom postupku. Navodi revizije, kojima se ukazuje na pogrešno i nepotpuno utvrđeno činjenično stanje ne mogu biti dozvoljen revizijski razlog u smislu člana 407. stav 2. ZPP, ni izuzetkom da se u smislu člana 403. stav 2. ZPP radi o reviziji izjavljenoj u porodičnom sporu za izdržavanje.

Suprotno navodima revizije, pravilno su odlučili nižestepeni sudovi da svaka stranka snosi svoje troškove postupka, pravilnom primenom člana 207. Porodičnog zakona.

Sa napred navedenih razloga, primenom člana 414. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Dobrila Strajina,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić