Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jelice Bojanić Kerkez, predsednika veća, Vesne Stanković, Radoslave Mađarov, Marine Milanović i Dragane Marinković, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Milica Petrović, advokat iz ..., protiv tuženog JKP Gradsko saobraćajno preduzeće „Beograd“, sa sedištem u Beogradu, čiji je punomoćnik Vladimir Lučić, advokat iz ..., radi isplate, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3952/22 od 24.11.2022. godine, u sednici veća održanoj dana 14.06.2023. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3952/22 od 24.11.2022. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3952/22 od 24.11.2022. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 251/22 od 07.07.2022. godine, obavezan je tuženi da tužiocu na ime razlike u visini predviđene i isplaćene naknade za troškove ishrane na radu, koja se isplaćuje u gotovom novcu, odnosno koja se isplaćuje u bonovima, za vremenski period od februara 2019. godine do novembra 2021. godine, isplati pojedinačno navedene mesečne iznose, sa zakonskom zateznom kamatom od dospelosti do isplate, kao i da mu nadoknadi parnične troškove u iznosu od 38.700,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3952/22 od 24.11.2022. godine, žalba tuženog je odbijena i prvostepena presuda potvrđena. Odbijen je zahtev tuženog za naknadu troškova postupka po žalbi.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da Vrhovni sud o reviziji odluči kao o posebnoj po članu 404. ZPP, zbog potrebe za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa.

Odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/11 ... 18/20) propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).

Pitanje prava zaposlenog na naknadu troškova ishrane u visini predviđenoj Kolektivnim ugovorom tuženog, kao poslodavca, nije pitanje koje je sporno u praksi revizijskog suda, pa po oceni Vrhovnog suda ne postoji potreba da se razmotri pravno pitanje od opšteg interesa.

Iz iznetog razloga, odluka u stavu prvom izreke doneta je na osnovu člana 404. stav 2. ZPP.

Ispitujući dozvoljenost revizije po članu 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni sud je utvrdio da revizija nije dozvoljena.

Odredbom člana 403. stav 3. ZPP, propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.

U konkretnom slučaju, parnica je pokrenuta tužbom od 02.02.2022. godine, a visina potraživanja glavnice od 97.984,89 dinara (član 28. ZPP) ne prelazi navedenu vrednost koja omogućuje izjavljivanje revizije.

Na osnovu člana 413. ZPP, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.

Predsednik veća – sudija

Jelica Bojanić Kerkez, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić