- da tužiocu na ime naknade štete u visini razlike u dodatku zarade u skladu sa Zaključkom Vlade Republike Srbije 05 br 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine, isplati za period od 01.04.2017. godine do 31.12.2019. godine, novčani iznos od 21.784,66 dinara i to: za mesec maj 2017. godine novčani iznos od 756,62 dinara, za mesec jun 2017. godine novčani iznos od 236,62 dinara, za mesec avgust 2017. godine novčani iznos od 756,62 dinara, za mesec oktobar 2017. godine novčani iznos od 236,62 dinara, za mesec novembar 2017. godine novčani iznos od 236,62 dinara, za mesec januar 2018. godine novčani iznos od 1.952,62 dinara, za mesec februar 2018. godine novčani iznos od 236,62 dinara, za mesec mart 2018. godine novčani iznos od 1.380,62 dinara, za mesec april 2018. godine novčani iznos od 808,62 dinara, za mesec maj 2018. godine novčani iznos od 1.952,62 dinara, za mesec jun 2018. godine novčani iznos od 808,62 dinara, za mesec jul 2018. godine novčani iznos od 1.380,60 dinara, za mesec avgust 2018. godine novčani iznos od 1.952,62 dinara, za mesec septembar 2018. godine novčani iznos od 236,62 dinara, za mesec oktobar 2018. godine novčani iznos od 1.952,62 dinara, za mesec novembar 2018. godine novčani iznos od 1.380,62 dinara, za mesec decembar 2018. godine novčani iznos od 808,62 dinara, za mesec januar 2019. godine novčani iznos od 2.959,27 dinara, za mesec mart 2019. godine novčani iznos od 60,28 dinara, za mesec april 2019. godine novčani iznos od 267,34 dinara, za mesec maj 2019. godine novčani iznos od 474,41 dinara, za mesec jul 2019. godine novčani iznos od 474,41 dinara, za mesec oktobar 2019. godine novčani iznos od 474,41 dinara, sve napred navedeno sa zakonskom zateznom kamatom počev od poslednjeg dana u mesecu za prethodni mesec do konačne isplate.

OBAVEZUJE SE tužena da tužilji na ime troškova postupka isplati iznos od 122.022,27 dinara, u roku od osam dana od dana prijema presude, sa zakonskom zateznom kamatom na ovaj iznos počev od izvršnosti presude do isplate.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž1 3815/2022 od 23.11.2022. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužilje i potvrđena presuda Osnovnog suda u Leskovcu P1 246/2020 od 13.05.2022. godine u drugom, trećem i petom stavu izreke, kojima je odbijen tužbeni zahtev sadržine kao u izreci ove presude, te tužilja obavezana da tuženoj nadoknadi parnične troškove u iznosu od 22.182,00 dinara, u roku od 8 dana. Odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka, kao neosnovan.

Protiv pravnosnažne presude u drugom stepenu, tužilja je izjavila blagovremenu reviziju predviđenu članom 404. ZPP, zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Po oceni Vrhovnog suda, posebna revizija tužilje u ovom sporu dozvoljena je radi ujednačavanja sudske prakse, zbog čega je odlučeno kao u prvom stavu izreke.

Odlučujući o izjavljenoj reviziji u skladu sa članom 408. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni sud je našao da je revizija osnovana.

Prema činjeničnom utvrđenju prvostepenog suda, tužilja je u radnom odnosu kod tužene na poslovima i radnim zadacima ... Zarada tužilje za sporni vremenski period od 01.04.2017. godine do 31.12.2019. godine po osnovu radnog angažovanja zaposlenih na Kosovu i Metohiji uvećava se za 50%, po osnovu Zaključka Vlade RS 05 br. 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine. Zarada koju je tužilja primila u spornom vremenskom periodu sa dodatkom po navedenom Zaključku veća je od minimalne zarade za ukupan iznos od 357.526,77 dinara. Međutim, postoji razlika između minimalne i primljene zarade, odnosno pripadajućeg tzv. „kosovskog dodatka“ i primljenog po ovom osnovu, u visini iznosa i sa rokom dospeća kako je to tužilja opredelila postavljenim tužbenim zahtevom.

Nižestepeni sudovi odluku o neosnovanosti postavljenog tužbenog zahteva zasnivaju na stanovištu da je tužilji na ime zarade sa uvećanjem od 50% po osnovu dodatka isplaćeno više od minimalne zarade, te da joj po odredbama članova 104. stav 1, 111. i 112. Zakona o radu, članova 5. i 6. Zakona o platama državnih službenika i nameštenika u organima autonomne pokrajine i lokalne samouprave („Službeni glasnik RS“ br. 113/2017 ... 86/2019), te članova 27. i 29. Zakona o zaposlenima u autonomnim pokrajinama i jedinicama lokalne samouprave („Službeni glasnik RS“ br. 21/16 ... 95/18), ne može pripadati tražena razlika.

Vrhovni sud ne prihvata ovakvo stanovište, jer nalazi da je zasnovano na pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Zarada zaposlenog se prema članu 105. stavovi 1. i 2. Zakona o radu („Službeni glasnik RS“ br. 24/2005 ... 75/14) sastoji od zarade za obavljeni rad i vreme provedeno na radu, zarade po osnovu doprinosa zaposlenog poslovnom uspehu poslodavca (nagrade, bonusi i slično) i drugih primanja po osnovu radnog odnosa, u skladu sa opštim aktom i ugovorom o radu i sadrži poreze i doprinose koji se plaćaju iz zarade. Shodno članu 111. stavovi 1. i 2. istog zakona, zaposleni ima pravo na minimalnu zaradu za standardni učinak i puno radno vreme, odnosno radno vreme koje se izjednačava sa punim radnim vremenom. Tužilji, u skladu sa Zaključkom Vlade Republike Srbije 05 br. 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine pripada i pravo na uvećanje zarade u visini od 50% mesečno.

Cilj isplate minimalne zarade je obezbeđenje zaštite zaposlenog u smislu zadovoljenja osnovnih egzistencionalnih potreba. U konkretnom slučaju, prema nalazu veštaka tužilji je obračunata plata u manjem iznosu od minimalne zarade i na taj iznos vršeno je uvećanje od 50% mesečno, a takav obračun zarade nije pravilan, s obzirom da tužilja pre svega ima pravo na isplatu minimalne zarade, a potom i pravo na uvećanje od 50% obračunato na taj iznos. Drugačijim pravnim tumačenjem isplata tzv. „kosovskog dodatka“ bi izgubila svoju namenu i svrhu. Sledom navedenog, kako je isplaćena ukupna zarada tužilji u spornom periodu manja od iznosa koji se dobija obračunom i primenom minimalne zarade uz njeno uvećanje za 50% mesečno, tužilja ima pravo na utuženu razliku zarade.

Iz iznetih razloga, odlučeno je kao u drugom stavu izreke, primenom člana 416. stav 1. ZPP.

Na osnovu odredbi članova 165. stav 2, 153. stav 1, 154. i 163. stavovi 1. – 4. ZPP, odlučeno je o troškovima postupka u trećem stavu izreke. Tužilja se osnovano izložila troškovima u visini od 122.022,27 dinara. Ovaj iznos čine nagrada za sastav tužbe i podnesaka od 21.04.2022. godine u iznosu od po 9.000,00 dinara, za zastupanje na ročištima od 03.03.2022 i 13.05.2022. godine u iznosu od po 10.500,00 dinara, troškovi veštačenja u iznosu od 8.000,00 dinara, nagrada za sastav žalbe i revizije u iznosu od po 18.000,00 dinara, te sudske takse na tužbu u iznosu od 1.900,00 dinara, prvostepenu presudu, žalbu i drugostepenu presudu u iznosu od po 4.640,28 dinara, reviziju u iznosu od 9.280,57 dinara i presudu ovog suda u iznosu od 13.920,85 dinara. Visina troškova određena je primenom važeće Advokatske i Taksene tarife.

Predsednik veća – sudija

Jelica Bojanić Kerkez, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić