Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilja je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Tužena je podnela odgovor na reviziju.

Ispitujući pravilnost pobijane odluke u smislu člana 408. u vezi člana 403. stav 2. Zakona o parničnom postupku (,,Službeni glasnik RS“ broj 72/11, 55/14, 87/18 i 18/20), Vrhovni sud je utvrdio da je revizija neosnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju Vrhovni sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, presudom Osnovnog suda u Boru P2 22/11 od 23.06.2011. godine, mal. tužilja je poverena ocu na samostalno vršenje roditeljskog prava, uređen je način održavanja ličnih odnosa deteta sa majkom i tužena je obavezana da doprinosi izdržavanju maloletne tužilje sa po 5.000,00 dinara mesečno počev od 18.03.2010. godine. Maloletna tužilja je u vreme donošenja navedene presude bila uzrasta od dve godine, a zakonski zastupnik mal. tužilje i tužena nisu imali obavezu izdržavanja druge dece i nisu bili zaposleni, a u međuvremenu su ponovo zasnovali zajednicu i dobili još jedno zajedničko dete. Tužena ostvaruje prosečna primanja u iznosu od 101.355,23 dinara i ima obavezu izdržavanja prema zajedničkoj maloletnoj ćerki GG koja živi sa njom u zajednici sa sadašnjim suprugom koji je zaposlen i njegovim roditeljima koji ostvaruju pravo na starosnu penziju. Tužena očekuje rođenje deteta iz zajednice sa sadašnjim suprugom. Otac mal.tužilje je zaposlen, ostvaruje prosečna mesečna primanja u iznosu od 148.773,10 dinara i ima zakonsku obavezu izdržavanja prema mlađem detetu, zajedno sa tuženom u visini od 15% mesečnih primanja, što u proseku mesečno iznosi 22.305,00 dinara. Živi u zajednici sa majkom koja ostvaruje pravo na starosnu penziju. Mal. tužilja ima 13 godina, učenik je osmog razreda osnovne škole, a pojedinačno utvrđene mesečne potrebe mal.tužilje za ishranu, higijenu, odeću, obuću, školske i vanškolske aktivnosti iznose 30.000,00 dinara. Tužena je priznala tužbeni zahtev u visini doprinosa izdržavanju mal. tužilje od 15% mesečno.

Polazeći od tako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno su nižestepeni sudovi zaključili da su se u konkretnom slučaju stekli uslovi za izmenu ranije odluke o visini doprinosa tužene za izdržavanje mal. tužilje sa iznosa od 5.000,00 dinara na iznos od 15% mesečno od svojih redovnih mesečnih primanja, kao roditelja kome dete nije povereno, primenom materijalnog prava sadržanom u odredbama člana 160. do 164. Porodičnog zakona, dok je u preostalom delu do traženog iznosa od 20% tužbeni zahtev odbijen.

Prema odredbi člana 164. Porodičnog zakona visina dosuđenog izdržavanja može se povećati ili smanjiti zavisno od promena okolnosti na osnovu kojih je doneta predhodna odluka. Odredbom člana 160. Porodičnog zakona propisano je da se izdržavanje određuje prema potrebama poverioca i mogućnostima dužnika izdržavanja pri čemu se vodi računa o minimalnoj sumi izdržavanja (stav 1.) a potrebe poverioca izdržavanja zavise od njegovih godina, zdravlja, obrazovanja, imovine, prihoda i drugih okolnosti od značaj za određivanje izdržavanja (stav 2.) dok mogućnost dužnika izdržavanja zavisi od njegovih prihoda, mogućnosti zaposlenja i sticanja zarade, njegove imovine, njegovih ličnih potreba, obaveze da izdržava druga lica i drugih okolnosti od značaj za određivanje izdržavanja (stav 3.).

Po oceni revizijskog suda, prilikom odlučivanja o zahtevu mal.tužilje za izmenu ranije odluke, pobijanom odlukom pravilno su ocenjene sve relevantne okolnosti, i to najpre potrebe maloletne tužilje prema njenom uzrastu, usaglašene zahtevima i uslovima sredine u kojoj živi u vreme donošenja prvostepene odluke, koje su se povećale u odnosu na raniju odluku, kao i materijalne i porodične prilike oba roditelja, i u sklopu navedenog njihove mogućnosti da doprinose izdržavanju mal.tužilje. Nižestepeni sudovi su, imajući u vidu sve okolnosti ovog slučaja, pravilno zaključili da su se stekli uslovi za izmenu ranije odluke o visini izdržavanja u dosuđenom iznosu, pravilnom primenom materijalnog prava sadržanog u navedenim odredbama Zakona. Naime, nižestepeni sudovi su cenili potrebe tužilje koja ima 13 godina i učenica je osmog razreda osnovne škole pravilno utvrđene u skladu sa članom 160. stav 2. Porodičnog zakona, imajući u vidu da su se iste povećale u odnosu na period od pre skoro jedanaest godina. Sa druge strane, došlo je i do promene mogućnosti dužnika izdržavanja na taj način što je tužena stekla obavezu izdržavanja još jednog maloletnog deteta, ćerke koja živi sa njom, a očekuje i rođenje deteta sa sadašnjim suprugom. Zbog toga su po oceni Vrhovnog suda, ispunjeni uslovi za izmenu ranije dosuđenog iznosa izdržavanja u dosuđenom iznosu, dok je suprotno revizijskim navodima pravilno odbijen zahtev u preostalom delu. Sledom navedenog, kod ovako utvrđenih potreba mal.tužilje kao poverioca izdržavanja i mogućnosti tužene kao dužnika izdržavanja, bez uticaja su revizijski navodi kojima se ukazuje na utvrđenu obavezu izdržavanja njene mal.sestre koja je poverena majci od strane zakonskog zastupnika mal.tužilje, ukazujući na njene potrebe shodno kalendarskom uzrastu. Ti navodi revizije eventualno mogu biti isticani u drugoj parnici, jer se obaveza izdržavanja utvrđuje u sklopu svih okolnosti konkretnog slučaja.

Pretežni deo navoda mal. tužilje u reviziji odnosi se posredno ili neposredno na činjenično stanje koje revident smatra bitnim a koje, po njegovom mišljenju, nije pravilno ili potpuno utvrđeno u sprovedenom postupku. Ti navodi revizije, kojima se ukazuje na pogrešno ili nepotpuno utvrđeno činjenično stanje ne mogu biti dozvoljen revizijski razlog u smislu člana 407. stav 2. ZPP.

Na osnovu izloženog, Vrhovni sud je primenom člana 414. stav 1. ZPP doneo odluku kao u izreci presude.

Predsednik veća – sudija

Dragana Marinković,s.r.

Za tačnost otpravka

upravitelj pisarnice

Marina Antonić