.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 2715/2023
18.10.2023. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Zvezdane Lutovac, predsednika veća, Ivane Rađenović, Vladislave Milićević, Tatjane Matković Stefanović i Jasmine Stamenković, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužioca AA iz ... - ..., čiji je punomoćnik Nikola Nikolić, advokat iz ..., protiv tuženog JKP „Gradsko saobraćajno preduzeće Beograd“ sa sedištem u Beogradu, koga u postupku po reviziji zastupa punomoćnik Ivan Rajković, advokat iz ..., radi isplate, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 288/23 od 30.03.2023. godine, u sednici održanoj 18.10.2023. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 288/23 od 30.03.2023. godine, kao o izuzetno dozvoljenoj.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 288/23 od 30.03.2023. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 134/22 od 26.10.2022. godine, stavovima prvim i drugim izreke, usvojen je tužbeni zahtev tužioca i obavezan tuženi da mu za period od decembra 2018. godine zaključno sa junom 2019. godine na ime razlike u visini predviđene i isplaćene naknade za troškove ishrane u toku rada koja se isplaćuje u gotovom novcu i u bonovima, isplati pojedinačne mesečne iznose bliže navedene u ovim stavovima izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki pojedinačan iznos počev od označenih datuma dospelosti do isplate. Stavom trećim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 47.300,00 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 288/23 od 30.03.2023. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda. Stavom drugim izreke, odbijen je zahtev tuženog za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o reviziji odluči kao o izuzetno dozvoljenoj primenom člana 404. Zakona o parničnom postupku.
Prema članu 404. Zakona o parničnom postupku - ZPP („Službeni glasnik RS“, broj 72/11, 55/14, 87/18 i 18/20), revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija). O dozvoljenosti i osnovanosti posebne revizije odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.
Odlučujući o dozvoljenosti izjavljene revizije na osnovu člana 404. stav 2. ZPP, Vrhovni sud je zaključio da nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji tuženog kao izuzetno dozvoljenoj. Razlozi revizije ne ukazuju na potrebu da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, niti je potrebno novo tumačenje prava, a kod utvrđenja da je tuženi isplaćivao tužiocu traženu naknadu u manjem iznosu od iznosa propisanog odredbama člana 23. Posebnog kolektivnog ugovora za javna preduzeća u komunalnoj i stambenoj delatnosti grada Beograda („Službeni list Grada Beograda“ broj 78/18) i člana 64. stav 1. Kolektivnog ugovora tuženog („Službeni list Grada Beograda“ broj 96/18 od 11.10.2018. godine), koji se primenjuje u spornom periodu, a u vezi člana 118. stav 1. tačka 5. Zakona o radu („Službeni glasnik RS“, br. 24/05... 95/18). Naime, navedenim Posebnim kolektivnim ugovorom i kolektivnim ugovorom tuženog nije predviđeno da je visina naknade troškova za ishranu u toku rada ugovorena u bruto iznosu, pa iste treba primeniti upravo onako kako glase njihove odredbe, zbog čega nije bilo mesta umanjenju po osnovu poreza i doprinosa i isplaćivanju tužioca nižih iznosa od ugovorene naknade. U situaciji kada se u kolektivnom ugovoru navede konkretan novčani iznos koji se ima isplatiti zaposlenom na ime naknade troškova ishrane po radnom danu, ne može se na štetu zaposlenog ta odredba tumačiti kao da je reč o principu obračuna bruto zarade ustanovljenom u članu 105. Zakona o radu jer je to protivno odredbi člana 118. stav 1. Zakona o radu koja propisuje pravo zaposlenog na naknadu troškova, pa i troškova ishrane u toku rada, u skladu sa opštim aktom i ugovorom o radu.
Nema potrebe ni za ujednačavanjem sudske prakse, jer se odluke revizijskog suda na koje se tuženi poziva u reviziji na odnose na njega, odnosno donete su u postupcima protiv drugih tuženih i nisu zasnovane na istom činjeničnom i pravnom osnovu kao u ovoj pravnoj stvari.
Iz navedenih razloga, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. u vezi člana 403. stav 3. ZPP, Vrhovni sud je našao da revizija nije dozvoljena.
Odredbom člana 403. stav 3. ZPP propisano je da revizija u imovinskopravnim sporovima nije dozvoljena ako vrednost predmeta spora pobijenog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe.
Tužba radi isplate u predmetnom sporu podneta je 25.01.2022. godine i vrednost predmeta spora je 16.580,00 dinara.
Kako je vrednost predmeta spora očigledno ispod zakonom propisanog revizijskog cenzusa, to revizija tuženog nije dozvoljena.
Na osnovu izloženog, Vrhovni sud je primenom odredbe člana 413. ZPP odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća - sudija
Zvezdana Lutovac, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
