U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a navodi da je drugostepena odluka nejasna i nerazumljiva ukazuju na bitnu povredu odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP koja nije zakonski razlog za reviziju.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je zasnovao radni odnos kod tuženog ugovorom o radu od 06.03.2017. godine na određeno vreme, od 08.03.2017. godine do 30.04.2017. godine, na poslovima „...“ kao NK radnik sa prvim stepenom stručne spreme. Nakon toga tužilac je sa tuženim zaključivao više sukcesivnih ugovora o radu na određeno vreme, tako da je radni odnos kod tuženog trajao ukupno 49 meseci i 23 dana. Rešenjem tuženog od 28.05.2021. godine tužiocu je prestao radni odnos sa 31.05.2021. godine. Među parničnim strankama nije bilo sporno da je tužilac kod tuženog neprekidno radio počev od 08.03.2017. godine do 31.05.2021. godine. U aneksima ugovora o radu od 01.07.2017. godine, 01.11.2017. godine, 25.12.2017. godine i 20.03.2018. godine nije bio naveden osnov produženja radnog odnosa, a aneksima od 29.08.2018. godine, 20.12.2018. godine, 20.03.2019. godine, 17.04.2019. godine i 26.08.2019. godine radni odnos je produžavan uz navođenje razloga „zbog potrebe realizacije projekta po ugovoru broj ..“. Aneksima od 25.05.2020. godine, 26.08.2020. godine, 14.09.2020. godine, 26.01.2021. godine, 26.02.2021. godine, 23.03.2021. godine i 22.04.2021. godine tužiocu je radni odnos produživan zbog potrebe realizacije projekta po više različitih ugovora koji su navedeni u članu 2. navedenih aneksa ugovora o radu.

Polazeći od tako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su u ovom sporu pravilno primenili materijalno pravo.

Odredbom člana 30. stav 1. i 2. Zakona o radu propisano je da se radni odnos zasniva ugovorom o radu koji zaključuju zaposleni i poslodavac. Prema članu 31. stav 1. tog zakona, ugovor o radu može se zaključiti na neodređeno ili određeno vreme. Sadržina ugovora o radu propisana je članom 33. stav 1. navedenog zakona. Prema tački 7. tog člana, ugovor o radu zaključen na određeno vreme mora da sadrži trajanje ugovora i osnov za zasnivanje radnog odnosa na određeno vreme.

Ugovor o radu može se zaključiti na određeno vreme u skladu sa članom 37. stav 1. Zakona o radu, za zasnivanje radnog odnosa čije je trajanje unapred određeno objektivnim razlozima koji su opravdani rokom ili izvršenjem određenog posla ili nastupanjem određenog događaja, za vreme trajanja tih potreba. Tako zasnovan radni odnos, po jednom ili više ugovora o radu, saglasno stavu 2. navedenog člana ne može biti duži od 24 meseca, sa prekidima ili bez prekida. Izuzeci od vremenskog ograničenja radnog odnosa zasnovanog na određeno vreme predviđeni su u stavu 4. tog člana, između ostalog i za rad na projektu čije je vreme unapred određeno, najduže do završetka projekta (tačka 2).

U prvom ugovoru o radu na određeno vreme koji je tužilac zaključio nije naveden osnov zasnivanja radnog odnosa na određeno vreme. Tuženi, u odsustvu podatka o osnovu za zasnivanje radnog odnosa na određeno vreme u tom ugovoru, tokom postupka nije dokazao činjenice bitne za postojanje objektivnih razloga za zasnivanje radnog odnosa na određeno vreme u smislu člana 37. stav 1. Zakona o radu. Taj ugovor je u pogledu vremena trajanja radnog odnosa menjan sa više sukcesivno zaključenih aneksa ugovora o radu, s`tim što je tek u jednom od više aneksa tog ugovora navedeno da tužilac radi na određenom projetku, ali tuženi nije dokazao činjenicu da je tužilac bio radno angažovan baš na tom projektu povodom kojeg je produženo vreme trajanja njegovog radnog odnosa. Po zaključenim ugovorima o radu i njegovim aneksima tužilac je neprekidno radio kod tuženog duže od 24 meseca, sve do donošenja rešenja tuženog o otkazu ugovora o radu zbog proteka vremena na koje je zaključen.

Sledstveno izloženom, zaključenjem više ugovora na određeno vreme tuženi je postupao protivno zakonskim odredbama kojima je uređen rad na određeno vreme. S`obzirom da je tužilac na istim poslovima radio neprekidno duže od dve godine, po isteku tog roka nastali su uslovi iz člana 37. stav 6. Zakona o radu za prerastanje radnog odnosa na određeno vreme u radni odnos na neodređeno vreme, zbog čega je nezakonito i rešenje o prestanku radnog odnosa zbog isteka roka na koji je zaključen. Radni odnos na određeno vreme, preobražen u radni odnos na neodređeno vreme, ne može se zakonito otkazati zbog proteka vremena.

Iz navedenih razloga, po oceni Vrhovnog suda, nisu osnovani navodi revidenta o pogrešnoj primeni odredbe člana 33. Zakona o radu. Navedenom odredbom je osnov za zasnivanje radnog odnosa na određeno vreme predviđen kao sastojak ugovora o radu zaključenog na određeno vreme. Taj podatak ne sadrži prvi ugovor o radu na određeno vreme, ni naknadno zaključeni aneksi tog ugovora kojima je produžavano vreme trajanja radnog odnosa, a u odsustvu tog podatka nije dokazano postojanje činjenica bitnih za ispunjenost uslova za zasnovanje radnog odnosa na određeno vreme u smislu člana 37. stav 1. Zakona o radu. Neosnovani su i revizijski navodi o pogrešnoj primeni člana 37. stav 2. i 4. Zakona o radu, jer su zasnovani na tvrdnji revidenta o nepotpuno utvrđenom činjeničnom stanju u vezi sa radom tužioca na određenim projektima počev od jednog od više zaključenih aneksa ugovora o radu, što ne može biti razlog za ovaj pravni lek u smislu člana 407. stav 2. ZPP.

Iz navedenih razloga, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković